Sinds enige tijd krijg ik het vermoeden dat de mens geen persoonlijk karma heeft, maar eerder meewerkt aan de gezamelijke groei des mensheid. Het idee dat we een persoonlijk karma hebben en uiteindelijk moeten evolueren naar een individueel nirvana rust op de blik naar de werkelijkheid vanuit de cirkel van het ik. We vormen tesamen een onderdeel van het Geheel, en niemand moet daarin bevrijd worden door te streven naar Verlichting, maar gewoon meedoen en meevloeien met de stroom des Levens, bewust of onbewust, dat maakt uiteindelijk niet veel uit. Hetgeen van ons mensen maakt is de transcendentale fysiologie dat we afstand kunnen nemen van dat ik door te rusten in meditatie, lopend of zittend maakt niet uit.
dharma
|