Vanuit het hier-en-nu moment kijk ik met liefde terug naar de vergane momenten die ik mocht beleven. Ik wil me, ter wille van de tijd, hier beperken naar mijn kijk en visie op de werking van de wedergeboorte. Op dit terrein ben ik gegaan langs vele gezichtspunten, en deze wil ik kort bekijken. Met deze term bedoelen we collectief de wedergeboorte van de ziel, maar bedoelen we eigenlijk en op een sluipse manier niet de wedergeboorte van het "ik". Ik voeg er die bedenking bij omdat ik meer en meer het diepe gevoel krijg dat de wedergeboorte ten dienste staat van het kleine "ik". Er is nog nooit een levend bewijs gevonden dat het feit van de wedergeboorte kan staven, ondanks de vele onderzoekingen die er al gebeurt zijn langs de verschillende wegen zoals hypnose en regressie. De getuigenissen van mensen die beweerden hun vorig leven te herinneren overtuigen evenmin de meest welwillende skepticus.
Ik zie het fenomeen van de wedergeboorte eerder als de immanente uitdrukking van de Ene Kosmische Energie, of de Explosie van Universele Liefde onder de vorm van de cyclus van geboorte en dood, of met andere woorden, en vanuit een ander perspectief: het eindeloos switchen van materie naar pure energie, wetende vanuit de innerlijke ervaring van de intuïtie, dat er slechts één spinosiaanse substantie bestaat. Die persoonlijke en speciale kijk is momenteel de plaats van de Romeinse Grensgod die zich tegen alle regels in, niettemin en desondanks nog kan verplaatsen naarmate de momenten zich opvolgen. De dag van morgen behoort toe aan de blanco bladzijden van het voorland.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />