Personen van zijn niveau en met een dergelijk inzicht hebben inderdaad geen betrokkenheid meer met hun omgeving en met hun “publiek”; het is een paradox, want voor de spirituele gemeenschap en voor allen die geïnteresseerd zijn, zijn ze een onvermoeibare wegwijzer. Het is niet mogelijk om dit verschijnsel met het denken te begrijpen. We proberen dat wel via gefilosofeer en redeneringen, maar het is niet mogelijk, ons oordeel zal altijd gekleurd zijn door de status van onze eigen psyche. Als we het niet bekijken als een koan zullen we nooit naar een antwoord toekomen. Een koan oplossen doe je via de stilte van de meditatie, de triptiek van dharana, dhyana en samadhi. Toch en niettemin moet de adept niet te vlug in de veronderstelling leven dat een eindresultaat verwacht kan worden.
Alles hangt af van wat je met het mediteren wenst te bereiken, wil je beter functioneren op de werkvloer of wil je door de deur van de ultieme waarheid stappen. Als je voor dat laatste kiest ga je voor een weg die onvoorspelbaar en onbeoordeelbaar is door anderen en zeker niet door de rede. Terwijl je wel door de anderen, die het niet be-grijpen, etiketten krijgt opgeplakt; zo werkt het onvolwassen denken nu eenmaal.