"het" is inderdaad moeilijk te vatten. Met ons denken proberen we "verlichting" en "inzicht" te begrijpen vanuit de dingen die we kennen. We zijn onrustig en we willen rust bereiken, we voelen ons onwetend en we willen weten, we leven een zinloos leven en we willen zin in ons leven brengen, we voelen ons ongelukkig en we willen gelukkig zijn, we zoeken zelfs een relatie die ons zal gelukkig maken (!?), enzovoort enzovoort. Sommigen onder ons zoeken een oplossing hiervan door het hebben van status, macht en geld. Anderen willen het nirvana bereiken om te kunnen ontsnappen uit hun wereldse frustraties en hun mentale pijnen, we blijven op die manier altijd steken in een dualistische confrontatie. Maar die paden leiden helemaal niet naar ons verwachtte doel, als we eerlijk met onszelf zijn zullen we moeten bekennen dat geen enkel pad leidt naar een bevredigend antwoord op onze vragen. Daarom moeten we op zoek gaan naar de essentie van het pure geluk, en dat is het één voelen met alle dingen en alle mensen. Alleen die ervaring geeft het ultieme resultaat, we zijn op dat moment bevrijd van alle vragen.
Het lijkt een onmogelijke opdracht, maar dat is enkel zo voor het denken, en dat is voor de doorsnee mens de schijnbare troon van het ego, maar dat is het niet ! Het denken is louter het instrument van de sacrale stilte in de Mens. Voor die sacrale stilte is het helemaal niet moeilijk te vatten, het is haar natuurlijk staat. Je hoeft het niet te verwerven, je moet enkel de illusie doorprikken met gedurig je dogmatisch denken in vraag te stellen.

namasté