Even een moment nemen om te recapituleren en de opzet van deze blog uit te leggen of toch minstens toe te lichten, hetgeen niet eenvoudig  is, in dit geval lijkt het eenvoudiger om het oplossen van differentiaalvergelijkingen te beschrijven. In de teksten die uit mijn toetsenbord komen schuilt een existentiële bedoeling die de betrachting heeft om een empirische ervaring te delen met gelijkgestemden. Anno ’98 en in de maand augustus, het lijkt alsof ik het nooit meer kan vergeten, werd ik omarmt door een ervaring die ik kan vergelijken met het instorten van dikke stenen muren rondom een blinde die daardoor zijn ogen terugkreeg en daarmee ook begreep dat anderen nog steeds voortploeterden in hun zelfgebouwde cellen. Voor hen wil ik op kousenvoeten tonen dat het leven meer bevat dan de ernstigheid van metro-boulot-dodo, het lot van menigeen die een dergelijk leven slechts kan equilibreren met triviale bezigheden. Iedere mens is namelijk op zijn eigen manier op zoek naar de Blauwe Vogel, de exotische vogel die we kennen vanuit het sprookje van Maurice Maeterlinck. In het verhaal bleek op het einde dat de vogel helemaal niet weggevlogen was maar heel de tijd aanwezig te zijn geweest in de kinderen hun eigen huis, een metaforische verwijzing naar ons eigen thuis, de thuis die weliswaar niet vergelijkbaar is met de gezelligheid van ons warme nest voor het plasmascherm maar in dat epicentrisch punt ligt van ons ware ik, een punt dat door velen nog niet eens aangevoeld wordt dat het überhaupt bestaat. Daarom dat zij verloren lopen in het labyrinth van oppervlakkig plezier en ander ersatzgeluk, gelovend dat het leven niets anders te bieden heeft dan een leven dat soms geen leven waard is. De zin van het leven schuilt in het ontdekken van de connectieve eenheid in de diversiteit van de verscheidenheid. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

franciscus