"De tranen die ze me lieten huilen vergeef ik.
Het lijden en de teleurstellingen vergeef ik.
Het verraad en gekonkel vergeef ik.
De leugens en de laster vergeef ik.
De haat en de vervolging vergeef ik.
De steken die ze me toebrachten vergeef ik.
De verstoorde dromen vergeef ik.
De nooit vervulde hoop vergeef ik.
De liefdeloosheid en de jaloezie vergeef ik.
De onverschilligheid en de tegenwerking vergeef ik.
De onrechtvaardigheid in naam der
rechtvaardigheid vergeef ik.
De boosheid en de mishandelingen vergeef ik.
 Het verwaarlozen en het vergeten vergeef ik.
De wereld met al haar kwaad vergeef ik."

"Ik wil ondanks alle liefdeloosheid
spontaan kunnen liefhebben.
Kunnen geven, al is alles me afgenomen.
Vrolijk kunnen werken,
zelfs al werkt alles mij tegen.
Een ander de hand kunnen reiken,
zelfs al reikt niemand mij de hand.
Een ander kunnen troosten,
zelfs al heb ik zelf verdriet.
Een ander kunnen geloven
zelfs al wordt ik zelf niet geloofd."

Een mooi gebed uit het nieuwe boek van Paulo Coelho "De Aleph". In dit spiritueel verhaal maakt de schrijven een treinreis van meer dan negenduizend kilometer door Rusland en gaat op zoek naar een ver verleden met de bedoeling om het heden beter te kunnen be-leven.