Heeft Lao Tzu het hier over het niet oordelen, wat impliceert dat we leven vanuit het sacrale moment van het nu, of beter gezegd vanuit het sacrale moment van de stilte. Als we oordelen over iets dan doen we dat altijd vanuit onze ervaringen uit het verleden en vanuit de verwachtingen die ons laten focussen op de toekomst. Op die manier kunnen we zeggen dat we leven in een wereld die we met onze eigen ideeën zelf gecreëerd hebben maar die juist daarom niet meer beantwoord aan de realiteit. Op dezelfde manier zijn we steeds mensen aan het vergelijken met andere mensen zonder daarbij te beseffen hoe uniek alle mensen wel zijn met allemaal bijzondere en buitengewone kenmerken en talenten, natuurlijk ook met fouten maar die zijn nodig om te kunnen leren. Daarom verdient iedere persoon die we tegenkomen onze positieve en actieve aandacht doorspekt met een sterke enthousiasmerende kracht. Dat laatste ruikt naar slijmende mooipraaterij maar het komt er op aan om de juiste woorden te gebruiken op het juiste ogenblik en vanuit een oprecht en liefdevol hart. Iedere persoon bezit een aura van schoonheid en zuiverheid ongeacht de natuur van zijn bedoelingen en daden. In iedere Dr. Jeckell schuilt er wel een Mr. Hyde of andersom en enfin Robert Louis Stevenson had dat ook al gezien en begrepen, Kurt trouwens ook. Het is de aard van de natuur en wie goed observeerd begrijpt dat de natuur en vooral ook de Mens een mysterie is.