Leers

heet hij. Gerd Leers. Burgemeester van beroep. Deftig heerschap. Keurig gekleed. Beschaafd taalgebruik. Een man die gezag, kunde zelfs ontzag uitstraalt

Geen jeans dus, geen T-shirts, corduroy zou  misschien nog kunnen in familiale sfeer. Beroepshalve altijd driedelig maatpak en stropdas. Voor velen het prototype van ouderwets bourgeoisfatsoen. Inderdaad, zo worden ze heden ten dage niet meer gefabriceerd.

Uitgerekend dat soort van man komt nu onze gemoedsrust verstoren. Niet gelijk die van mij, maar van mijn Limburgse landgenoten. De baarlijke duivel uithangen, een rondje Vlamingen pesten, dat doet hij! Waarmee? Met zijn coffeeshops. Na jaren gedoogbeleid - iets wat wij Vlamingen nooit hebben begrepen, doch waar Nederlanders prat op gingen, in de tijd van stillekens toen zij  nog als gidsland fungeerden – is het plots gedaan met de pret. “Maastricht kreunt onder de drugstoeristen” beweert burgmeester Leers. Het zal wel! Liefst 4500 gebruikers per dag komen er heen, voeg daarbij de scabreuze drugsrunners die klanten meelokken, indien nodig met intimidatie en geweld.

Dus wenst de burgemeester de coffeeshops naar een andere locatie over te brengen. Eentje waar hij betere controle en grip heeft op dat soort van toeristen, een plaatsje waar een hek omgebouwd wordt met cameratoezicht en  politiesurveillance…aan de Belgisch-Nederlandse grens! Daarmee delen wij in de miserie veroorzaakt door jullie tolerantie. Bedankt maar neen! Over ons lijk, meneer Leers. Trouwens de mayonaise zal niet pakken bij gouverneur Stevaert, zeker weten en anderzijds is het nu niet bepaald het juiste ogenblik om met dat soort van problemen onze politici te belasten. Meneer Leers zou moeten weten dat dit landje momenteel andere katten te geselen heeft dan honderden paddo- en bollenvreters in het oog te houden.

In Brussel gaat het niet over marihuanaplantjes  en paddestoelen maar over  vis! Grote vette vis! Onze staatshervorming is op culinaire leest geschoeid, de reputatie van gastonomisch België waardig. De vangst ligt open maar de boten varen niet uit. De kapitein ligt in het ziekenhuis en zonder kapitein varen de vissers niet uit. Ze blijven aan wal om de netten te knopen of te ontknopen, naargelang. Meneer Leers moet weten dat dit nog een tijd kan duren. Hier mag “ Eigen volk eerst!”.