aanleiding tot een gedicht

wat is er zo bijzonders aan
een meeuw, een duif, een kraai
en een merel die me elke ochtend
liedjes zingt en nooit alleen en overal

ze vliegen, ze hebben streken in de lucht
ze voelen de warmte van het grasveld
bellen maken, die zich losrukken
en hen in vervoering brengen

omdat het zweven moeiteloos gaat
als ze cirkels vliegen, en hoger steeds hoger
alleen de merel niet, die zit te kwelen
en meestal in de grond te wroeten

hij heeft zijn zinnen aardewaarts gericht

18-07-2005 om 12:34 geschreven door Verdano  

17-07-2005 om 13:14 geschreven door Verdano  

16-07-2005 om 22:04 geschreven door Verdano  

16-07-2005 om 20:19 geschreven door Verdano  

*

vandaag zoekt hij zich nog graag
een trage weg, één zonder nood
om op zijn stappen terug te keren
een wandelpad, een doorgang 
een andere zon en avondrood

want tussen de scherpe stenen
raakt die weg altijd versperd
en scheurt het schoeisel er tot
men bloedvoets verder strompelt

het blijkt zo moeilijk om 
ooit terug te keren zo laat
hij dan zijn sporen na en kijkt
dus niet meer om

zijn zinnen heeft hij al uitbundig
op gebleekt papier beschreven
en verzameld in een boek
maar de bladeren hebben
een vluchtig lot verkozen

zijn jaren zijn wel niet meer
zo jong gebleven, ze zijn dan ook
al eeuwen zoek

---

15-07-2005 om 13:52 geschreven door Verdano  

15-07-2005 om 12:51 geschreven door Verdano  

13-07-2005 om 23:11 geschreven door Verdano  

*

het stemt mij tijdloos als verteerde letters
zwijgzaam wijken voor onleesbaar groen
van korstmos

er woedt geen hellevuur meer
er klinken geen zondvloed woorden
er ligt geen grafgift meer
op zwart marmer en arduinen stenen
blijven grijsgetint voor eeuwen

dat ik ooit een ster was
scherpt nog mijn leesgenot voor namen
en een tijdvak voor hun jeugd
een kosmos

hier rust...

zou het zijn
eeuwige rust zijn
die mij zo bekoort?

---

12-07-2005 om 22:35 geschreven door Verdano  

de koude heb ik ingehaald
zo triomfantlijk met fanfare
met tromgeroffel en bliksems
die ik ver heb weggeslingerd
zo ben ik, soms goddelijk  
Zeus of Thor zijn hamer

11-07-2005 om 18:23 geschreven door Verdano  

11-07-2005 om 16:19 geschreven door Verdano  

*

zo vaak werd er het graan gemaaid
de wortels uitgerukt, de kale grond
tot bloedens toe vermoord en geel
de oude aarde dieper omgeploegd

nu groeit nog enkel stro in overvloed
en doornen klauwen er zo hardvochtig
de handen rood

er is geen gras meer
om op neer te vleien
geen zinderend woord

een hete zon heeft
mijn hart gedroogd

---

10-07-2005 om 13:56 geschreven door Verdano  

hij preekt haat, het ijzig woord
en heeft zichzelf verdreven
slechts koud staal en grijze steen
is zonder schuld gebleven

10-07-2005 om 11:55 geschreven door Verdano  

te vaak heb ik er graan gemaaid
tot aan de wortels toe, de kale grond
en telkens terug opnieuw gezaaid

de oogst werd er niet rijker van
de grachten aan de boord wel smaller
de aarde is te arm en droog geworden

slechts stro in overvloed
een vale kleur van goud
en een ontevreden boer

09-07-2005 om 10:32 geschreven door Verdano  

08-07-2005 om 13:06 geschreven door Verdano  

07-07-2005 om 10:49 geschreven door Verdano  

06-07-2005 om 20:36 geschreven door Verdano  

06-07-2005 om 11:59 geschreven door Verdano  

laat ons vandaag het onkruid wieden
zoals de vergeet-mij-nietjes
de ere-prijs
en herders-tasjes
rukken we zonder pardon
de grond uit met vuile handen

we planten liever zwarte tulpen
en rode rozen
krampachtig op een rij
fatsoen in planten is toch een plantsoen?

06-07-2005 om 10:10 geschreven door Verdano  

05-07-2005 om 14:05 geschreven door Verdano  

04-07-2005 om 12:51 geschreven door Verdano