De discussie over racisme en discriminatie laait weer op. Het spelletje met spooksollicitaties om werkgevers te misleiden en te betrappen op etnische discriminatie is dus nog niet afgelopen. Sollicitaties, mails, calls... hoe anoniemer hoe liever. Het zijn achterbakse, louche en asociale praktijken.
Kris Peeters (CD&V) hielp een paar jaar geleden de Mystery Calls op de arbeidsmarkt in een wetsontwerp gieten. Door uitlokking discriminatie opsporen was voordien illegaal en strafbaar, maar door de Mystery Call-wet mogen sociale inspecteurs onder een valse naam bedrijven onderzoeken die sollicitanten discrimineren. Zij mogen dus strafbare feiten plegen.
Gisteren kwam de Vlaamse regering bijeen om te zien hoe discriminatie in Vlaanderen bestreden kan worden met praktijktests op de arbeidsmarkt en op de woningmarkt. De vergadering eindigde met de uitvinding van een nieuw woord: 'monitoringsysteem', omdat 'praktijktest' niet goed bevonden werd. Een volledige halve dag kibbelde de regering over de woordkeuze. Een semantische discussie noemden ze dat. En nu wachten ze op wetenschappers om inhoud te geven aan het nieuwe monitoringsysteem.
Zowat twee jaar geleden doken nieuwe Antwerpse praktijktests op die opgehemeld werden tot in alle uithoeken van het hemelse melkwegstelsel. Het woord 'praktijktest' was toen nog oké. Stijn Baert, professor Arbeidseconomie, deed onderzoek naar etnische discriminatie op de arbeidsmarkt. Hij verkende undercover (!) de arbeidsmarkt, stelde fictieve sollicitatiebrieven op - valse brieven dus - en deed mystery sollicitaties. Hij kon ongestraft misdadige feiten plegen omdat de toepassing van mystery calls in een wetsontwerp zat. Het laat de arbeidsinspectie toe om op wettige wijze mystery calls uit te voeren, om illegale sollicitaties legaal te maken... Unia zag het, en was tevreden.
Het hele mystery geklooi met valse sollicitaties en anonieme telefoontjes is er louter om diversiteit in de arbeidsmarkt te brengen, om de allochtone werkloosheid tegen te gaan. En dit ten koste van kwaliteitswerknemers. Alleen het beste werkvolk wil een werkgever aannemen, mensen met capaciteiten, verantwoordelijkheidszin en werklust. En daarom heeft hij het recht om te 'discrimineren', een voorkeursuiting als fundamenteel recht, evenwaardig aan het recht op vrije meningsuiting.
|