|
Met ingehouden enthousiasme hoorden we vanmiddag in De Zevende Dag Tim Surma vertellen over zijn bezoek aan een strenge Engelse school, waar structuur en discipline heersen om kennis over te brengen bij de leerlingen, waar regels, instructies en consequenties aanzetten tot prestatiedrang.
Het doet me denken aan Freek Braeckman die vorig jaar naar een Mechelse school trok met de vraag waarop gefocust moet worden: Resultaten of Welzijn? Presteren of zich Goed Voelen?
Kiezen tussen beiden kan niet, omdat alleen het presteren telt. Het welbevinden komt later wel, als de leerling goed gepresteerd heeft. Mensen komen tot prestaties door: excelleren, over hoge latten springen, zich onderscheiden van anderen, ontsnappen aan kuddegedrag.
Wie kiest voor welzijn, eerder dan voor prestaties, kiest voor onderwijsverloedering. Gebrek aan competitie, wedijver, streberzucht, doet alarmklokken over dalende onderwijsniveaus en zakkende latten luider klinken. Het hedendaagse onderwijs laat geen kreten van zelfverheerlijking toe: "Ik ben de slimste, ik ben de beste". Daar is geen marge voor omdat tegenwoordig iedereen op een gelijk treetje van de ladder moet staan, zonder onderscheid en met welbevinden. En zo krijgen we minder toppresteerders en meer wanpresteerders.
Wat ik hier geschreven heb is een pleidooi voor prestatiedrang, eerder dan voor mentaal welzijn. Het is niet naar de zin van linkse lullers die vinden dat niemand de beste mag zijn, dat iedereen gelijk is en dat ze elkaar zeker niet mogen overtroeven noch overtreffen.
|
.
