Ik ben Fredje
Ik ben een man en woon in Hoeilaart (Belgie) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 04/06/1950 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, digitale fotografie.
Ik ben reeds meer dan 40 jaar gehuwd met Annie
Wondere wereld Niks wereldschokkend, niks belangrijks en alles met een dikke korrel zout te nemen
18-02-2011
Record
België heeft het wereldrecord gebroken. Het wereldrecord regeringsvorming. Daar mogen we oprecht fier op zijn. Wie gaat ons dat ooit nog afpakken. Ik denk dat we een prestatie neergezet hebben waar geen enkel land op de hele wereld nog kan aan tippen. En volgens mij zijn we er nog lang niet en gaan we dat record zo scherp stellen dat niemand er ook maar gaat aan denken om dat te verbeteren. Dat is het wonderlijke aan België. Wat iedereen onmogelijk acht, dat presteren onze politici zonder verpinken. Na 250 dagen palaberen hebben ze nog geen zicht op een eventuele onderhandelingsmethode. Van een oplossing moeten we niet eens dromen. Maar geen nood. In ons landje is dat allemaal geen probleem. Want laat ons eerlijk blijven, wie kijkt er nu op een regering min of meer. België heeft regeringen in overvloed. Een Vlaamse regering, een Waalse regering, een Brusselse regering, een Duitstalige regering en een federale regering van lopende zaken. En als het moet kunnen we er nog wel een paar uit onze mouw schudden. Dat is helemaal geen probleem in dit fantastische land. Dit geweldige land van geboren sjoemelaars, waar foefelen en sjacheren tot kunst is verheven. Waar politiek zelfs zonder politiekers kan. Daar mogen ze elders een puntje aan zuigen. Zelfs geboren en getogen praters als Nederlanders slaan groen uit van jaloezie als ze de Belgen bezig zien. En wie denkt dat zoiets niet kan blijven duren kent de Belgen nog niet. Een federale regering van lopende zaken bijvoorbeeld is al een besparing op zich. Ze geven per maand niet meer uit dan 1/12e van het afgelopen jaar. Geldverslindende stommiteiten mogen ze zich niet permitteren. De economie is er de laatste maanden zo op vooruitgegaan dat we bijna uit de crisis zijn. Allemaal zonder federale regering. We kunnen het dus nog een tijdje rekken. Hoe langer het duurt, hoe beter het zal worden. Misschien komen er nieuwe verkiezingen. Dat zou nog iets zijn. Dan zijn we vertrokken voor nog enkele maanden. En na die nieuwe verkiezingen kunnen we van voor af aan opnieuw beginnen. Dat gaat nogal een record worden. En vanuit het buitenland kijkt men met verstomming toe. Niemand begrijpt wat er aan de hand is in dat kleine landje in het hart van Europa. Maar wij Belgen weten maar al te goed waar het om gaat. Dat is het verschil tussen België en de rest van de wereld. Belgen kunnen onontwarbare knopen op een simpele manier uiteenrafelen. Wij kunnen compromissen sluiten van in de wieg. Dat zit in onze genen. Maar als een Belg volwassen is kan hij als geen ander van elk klein probleem een kluwen van problemen maken waar een kat haar jongen niet meer in terug vindt. En daarom zijn wij wereldkampioen..
Mannen komen van Mars en vrouwen komen van Venus. Het is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor vertellen. Volgens mij klopt dat toch niet. Ik heb het eens opgezocht, de planeet Venus heeft een gemiddelde temperatuur van 480 graden Celsius. Heel heet dus. Dat de gemiddelde vrouw van Venus komt maakt je mij dus niet wijs. Al ken ik enkele vrouwen waarvan ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kan zeggen dat ze Venusiaans bloed door de aderen hebben lopen. Maar dat zijn uitzonderingen. Witte raven. De uitzonderingen die de regel bevestigen. Maar de gemiddelde vrouw komt volgens mij eerder van Neptunus. Daar is de gemiddelde temperatuur min 225 graden Celsius en er heersen windsnelheden van 2000 km/uur. Storm en chaos alom op Neptunus. Want dat is het waar ik het wou over hebben. Een gemiddelde vrouw houdt niet van orde, regelmaat en oplossingbrengende oplossingen. Een gemiddelde vrouw houdt er van om chaos te creëren. Door praatjes en andere, volgens hen, heel belangrijke wetenswaardigheden. Mannen noemen dat gewoon roddels en schenken er verder geen aandacht aan. Maar volgens vrouwen zijn dat belangrijke zaken. Levensnoodzakelijke informatie. En het ene woord brengt het andere mee. Zo gaat dat dan verder. Terwijl een man hele dagen zijn nikkel staat af te draaien en dan nog de moed opbrengt om naar de futiliteiten van een vrouw te luisteren en bovendien een oplossing uitdenkt is dat niet wat een vrouw wil. Nee, een vrouw wil daarover praten. Een vrouw wil geen oplossing. Een vrouw wil praten. Zagen noemen mannen dat. Maar een vrouw zit anders in elkaar. Die wil lullen, praten, zagen, roddelen en vooral geen oplossing want dat zou het einde van het gepraat betekenen. Een vrouw wil dat een man luistert, begrijpt, meeleeft, knuffelt, en een bloemetje meebrengt. Want een man die geen aandacht geeft aan haar problemen is een man die haar niet begrijpt. Een neanderthaler. Een oermens. En laat dat nu precies het verschil zijn tussen mannen en vrouwen. Een man zit simpel in elkaar. Een man wil seks, eten en drinken en voor de rest rust. En als er een probleem is dan zoekt en vindt een man een oplossing. Een vrouw wil romantiek, knuffelen, maanlicht, kaarsen, haardvuur, praten, vriendschap, aandacht, roddels, steun, begrip, een bloemetje en wat weet ik nog allemaal. Zolang het maar geen seks is want dan is het hoofdpijn, ongesteld, zware dag, stress en nog zo van die zaken waar alleen vrouwen last van hebben. Het zullen Neptunusiaanse ziekten zijn zeker. Mannen en vrouwen komen dus wel echt van een andere planeet. Mannen komen van Mars en vrouwen komen van Neptunus. Als ik dat allemaal op een rijtje zet dan verwonderd het mij niet dat meer en meer mannen homo worden. Nu heb ik niks tegen homo's. Integendeel. Voor mij mogen alle mannen in de hele wereld homo worden. Dan zijn al die vrouwen voor mij. En alleen voor mij.
De politie van Brussel noord heeft het licht gezien. Dat licht komt uit Nederland. In Nederland gebruikt men al een tijdje een soort van lokwoning om dieven de kans te geven om hun beroepsvaardigheden te testen. Daar worden dan allerlei kostbare voorwerpen tentoongesteld met de bedoeling om die er om ter snelst, gewiekst, vermetel, en vooral ongezien te stelen. Dat werkt blijkbaar in Nederlander. Zo vangen ze in Nederland inbrekers. Of dat in Brussel ook gaat lukken weet ik nog zo niet. De wetgeving in België is niet hetzelfde als in Nederland. Als men in Brussel al een dief kan snappen met een lokwoning wordt hij daarom nog niet opgesloten. Ten eerste is de Brusselse politie begonnen met een reclamecampagne over die lokwoning. En als je met de fanfare voorop gaat jagen dan zal je niet veel schieten, dacht ik zo. Alhoewel, de reclamecampagne is in het Nederlands en de meeste van de inbrekers kennen geen Nederlands. Een beetje Frans dat wel. Los daarvan zie ik het nog niet gebeuren dat een inbreker door het Belgische gerecht gestraft zal worden. Er gaan daar enkele advocaten flink geld aan verdienen. Die advocaten gaan uitlokking uitspelen, of schending van de privacy want er zullen camera's in de lokwoning staan. En dat mag niet. De politie mag niemand filmen zonder toestemming van die persoon. Dat is de wet mijnheer. Vrijspraak dus. Ten tweede zijn die inbrekers ook niet aan hun proefwerk bezig. Die sturen gewoon een kind naar binnen. Een dief in opleiding, zeg maar. En die weten maar al te goed dat een kind niet lang aangehouden mag blijven volgens de Belgische wetgeving. Dat kind is al terug thuis als de agenten nog bezig zijn met hun verslag op te maken. Dit is België. Wat ik niet begrijp is; wie heeft die wetten zo gemaakt dat al dat gespuis meer rechten heeft dan het slachtoffer. Wat is dat allemaal met zaken als uitlokking en privacy? Als ik een woning voorbij wandel waarvan de deur openstaat zal ik daar niet binnen sluipen om te zien of er iets te jatten valt. Een openstaande deur is voor mij geen uitlokking. Dat is gewoon een vergetelheid en daar ga ik geen misbruik van maken. Maar er zijn blijkbaar andere culturen die het maar normaal vinden om andermans goed te lenen. En toch moeten we niet lichtzinnig doen over zo een lokwoning. Wat gaat er nog volgen? Lokauto's, lokoma's, lokhandtassen, en wat zouden ze nog zoal kunnen verzinnen. In sommige landen bestaan die dingen al. Je zal het als eerlijke inbreker maar meemaken dat je opgepakt wordt ten gevolge van al dat lokgedoe. Je verliest tijd, en tijd is geld. Zeker in de inbrekersbranche waar de concurrentie groot is tegenwoordig. Zou er geen soort verzekering bestaan die tussenkomt in geval van overmacht? Zou men in Brussel geen scholen moeten oprichten waar toekomstige inbrekers zich kunnen specialiseren. Of zijn die er al?
Senioren doen te weinig aan sport. Dat is niet mijn idee beste lezer. Dat is de mening van mensen die het zogezegd kunnen weten. Senioren moeten meer bewegen, dat is gezond. Wat ze daar precies mee bedoelen is mij niet duidelijk. Maar goed. Zelf ga ik regelmatig een wandeling doen. Is dat sport of is dat geen sport? Ik zou het zo direct niet weten. Wat ik wel weet is dat er veel leeftijdsgenoten zowat elke dag gaan fietsen. Alleen of met vrienden. In het weekend met een hele groep. Wielertoeristen dus. Wat ik ook weet is het feit dat er af en toe eentje een hartstilstand krijgt tijdens dat wielergedoe. Dat lees ik dan in de krant. Ik ben geen dokter maar zo'n hartstilstand lijkt mij toch niet echt bevorderlijk voor de gezondheid. Niks voor mij dus. En toch. Ik wou iets gaan doen aan mijn fysieke conditie. Na lang en diep nadenken heb ik besloten om gewichtheffen te gaan doen. Eerst en vooral moest ik dus een trainingsschema opmaken. Dat weet ik nog van sport. Je moet langzaam opbouwen. Niet ineens beginnen met de grote inspanning. Ik zou dus beginnen met een gewicht van 608 gram. Op te heffen met mijn rechterarm de ene dag en de volgende dag met mijn linkerarm en zo elke dag veranderen van arm. Dat zou ik een maand volhouden. De volgende maand zou ik de inspanning verdubbelen. 608 gram met mijn rechterarm en 608 gram met mijn linkerarm. Vermits zo een verdubbeling niet niks is zou ik daar een tijdje moeten aan wennen. Ook een maand dat ritme volhouden dus. De derde maand weer een verdubbeling van de inspanning. 2 x 608 gram met rechts en 2 x 608 gram met links. De vierde maand verdubbelen leek mij een beetje te veel hooi op mijn vork. Voorzichtig opbouwen is het devies. Niet verdubbelen maar wel 3 x 608 gram met elke arm. Dat leek me toch iets realistischer. De volgende maanden zou ik later nog wel uitstippelen. Nadat ik het hele schema op papier gezet had wou ik toch eens het advies van mijn dokter weten. Dat is ook belangrijk. Als je begint met sport doe je dat best onder doktersbegeleiding. Die dokter had maar één vraag: waarom precies 608 gram? Simpel dokter; een glas duvel weegt 608 gram.... Ik zal maar gaan wandelen.
De Belgische spoorwegen gaat een sensibiliseringsopleiding geven aan het personeel. Het personeel moet tactvol en diplomatisch handelen ten aanzien van andere culturen. Omdat sommige gedragingen beledigend kunnen overkomen bij andere culturen. Dit allemaal ter voorkoming van geweld. Wablieft?? In een vorig leven werkte ik dagelijks samen met treinbegeleiders, want dat is hun officiële benaming, en mijn bevindingen zijn dat die mensen over het algemeen hun job uitstekend uitoefenen. Maar volgens één of andere administratieve slimmerik is dat blijkbaar niet voldoende. Nu wil de spoorweg die andere culturen nog een beetje pamperen. Dat is de omgekeerde wereld. Die andere culturen zouden er beter aan doen om een beetje meer inspanningen te doen om te leven volgens onze cultuur. Aanpassen heet dat. Te beginnen met een vervoerbewijs te kopen alvorens op een trein te stappen. Ik weet niet of het in die andere cultuur de gewoonte is om gratis te reizen, maar hier moet je een ticket hebben. En is het in die andere culturen ook de gewoonte om te gaan vechten als iemand het ook maar aan durft om te vragen naar dat vervoerbewijs. Al ken ik de mentaliteit van de spoorwegadministratie wel een beetje. Ze gaan ervan uit dat hun treinpersoneel altijd in fout is. Het is al te gemakkelijk om na de feiten aan een bureau rustig te gaan evalueren hoe de begeleider zou moeten gereageerd hebben. Maar als je, alleen, voor één of meerdere ongure individu's staat dat met een mes staat te zwaaien is dat evalueren niet aan de orde. Dan moet die begeleider maar zien hoe hij zich uit die situatie kan redden. Gewoonlijk is dat dan met een grap of een kwinkslag. Al kan de spoorwegadministratie ook dat niet waarderen. Ooit heb ik het meegemaakt dat een begeleider een pikzwarte medemens controleerde die beweerde geen vervoerbewijs nodig te hebben omdat hij de neef van Mobutu was. Een zwartrijder dus. Letterlijk en figuurlijk. Volgens de bestaande reglementering dient de begeleider dan de identiteit van de reiziger te noteren en doorspelen aan de administratie. Klein probleem; de zwartrijder had geen identiteitspapieren. De betrokken begeleider had echter wel begrepen dat het hier een sukkelaar betrof die echt wel te dom was om te helpen donderen. Hij heeft dan, tegelijk ook de ontoereikende reglementering op de korrel nemende, een verslagje gemaakt met de identiteit van de reiziger. Dat ging dan als volgt: Naam; Neef Mobutu. Adres: Tak 14, boom 35 te Brousse. De administratie begreep de hint niet en de begeleider kreeg een blaam. Zo gaat dat bij onze Belgische spoorwegen. Maar nu gaan ze het oplossen door een pamfletje van twee pagina's op te stellen met daarin richtlijnen over wat te doen in welke situatie. Volgens mijn bescheiden mening zou de NMBS er beter aan doen om een cursus zelfverdediging te geven aan elke treinbegeleider. Al moet ik toegeven dat ik ook één treinbegeleider gekend heb die nooit last had van agressie. Die man was wel 2 meter groot, woog zowat 100 kg. Eén brok spieren. Hij kon zonder training de boksring in om mee te dingen naar het wereldkampioenschap zwaargewicht. Misschien te overwegen door de spoorwegen: hormonen.
De Mexicaanse griep steekt weer de kop op. Tenminste, als ik een krantenartikel moet geloven. Nadat de specialisten ons einde 2009 de stuipen op het lijf joegen met de waarschuwing van een heuse pandemie die de wereldbevolking zou treffen, is het hele zaakje gekoeld zonder blazen. Nu is de Mexicaanse griep terug van weggeweest. Volgens dat krantenartikel dan toch. In dat artikeltje waarschuwen enkele ziekenhuizen voor een gevaarlijke toename van het virus. Liefst negen patiënten konden slechts op het nippertje gered worden. Gelukkig hebben die ziekenhuizen de nodige apparatuur in huis om patiënten met een volledig stilgevallen ademhaling kunstmatig in leven te houden. Wat mij opvalt is dat het beruchte virus enkel kerngezonde dertigers en veertigers treft. Dat is dus een categorie mensen die, over het algemeen, heel gezond leven. Met uitgekiend dieet en de nodige lichaamsbeweging. Vijftigers en ouder hebben daar helemaal geen last van. Zou dat komen omdat die oudere generatie ongezond geleefd heeft? Want geef toe, er zijn nogal wat vijftigplussers, en ouder, die het, op jongere leeftijd niet zo nauw namen met hun lichamelijke gezondheid. Er werd in die tijd nogal wat gedronken en gerookt. Dan vraag ik mij af; zou drinken en roken dan toch gezond zijn. Of heeft het te maken met het feit dat die oudere generaties nu wel zorg dragen voor hun lichamelijk welzijn en zich, over het algemeen dan toch, laten inenten. Alhoewel, in 2009 was er nog geen inenting tegen Mexicaanse griep en toen werden ook alleen maar de dertigers en de veertigers getroffen. Ach, het zal allemaal wel in orde komen, want volgens onze griepcommissaris Marc Van Ranst is het artikel sterk overdreven. En vermits ik het leven als een optimist wil bekijken geloof ik liever de goede kant van de zaak. Maar voor alle zekerheid ga ik een sigaartje roken en een pintje drinken.
Kuregem was weer in het nieuws. Voor wie het nog niet wist: Kuregem is een wijk in de buurt van het Brusselse zuidstation. Eigenlijk zou ik beter Curegem schrijven , met een C, want Nederlands word er in die buurt niet gesproken. Frans ook heel weinig, maar kom. Kuregem is, volgens sommigen, een voorbeeld van multiculturele gemeenschap. Multicriminele gemeenschap is een beter woord. Als eerlijke burger blijf je beter ver weg van die wijk. De misdaad viert daar hoogtij. Al wie zich in die buurt waagt word bestolen en in elkaar geslagen. Je mag al tevreden zijn als je het overleeft. Het is niet voor niks dat de brandweer nog enkel onder politiebescherming in die wijk komt. Brandweerwagens worden er, na de zoveelste valse brandmelding, op een stenenregen onthaald. De politie op molotovcocktails. Het lijkt daar wel een oorlogszone. Maar sinds één jaar is een nultolerantie van kracht in Kuregem. En nu hebben de slimmeriken het zaakje geëvalueerd. Wat blijkt? De nultolerantie is een succes. Er zijn het afgelopen jaar slechts 1.200 (duizend tweehonderd) feiten van kleine criminaliteit genoteerd. Dat is een gemiddelde van meer dan drie, genoteerde, feiten per dag. Dat noemen ze dan een succes. Al de berovingen, vernielingen, overvallen, slagen en drugsdelicten waarvan geen aangifte is gedaan komen natuurlijk niet in hun statistieken. Want er zijn nogal wat feiten die niet aangegeven worden omdat de weinige brave mensen die er wonen wel beter weten. Onderzoeken komen er toch niet en als de crimineel te weten komt dat je aangifte deed ben je nog niet jarig. Zou het kunnen dat er minder aangiften zijn omdat de mensen geen aangiften durven doen? Maar dat is allemaal kleine criminaliteit, kattenkwaad zeg maar. Misschien zal het beter worden, want onze nieuwe aartsbisschop Leonard heeft er een optrekje waar hij bij tijd en wijle zal verblijven. Gaat hij de crimineeltjes bekeren? Gaat hij de dieven en de afpersers op het rechte pad brengen? Of is het gewoon: soort zoekt soort?
Het blijft een wondere wereld. Zeker als je de details een beetje bekijkt en op een rijtje zet. Een voorbeeldje: de ontlasting. Of zijn er properder woorden voor? Misschien de afvallozing. Maar welk woord we ook gebruiken; het stinkt. Elk lichaam van een zoogdier heeft na de spijsvertering afval dat we moeten kwijtraken. En alle zoogdieren laten dat zomaar lopen. Behalve de mens. Als een mens pas geboren is krijgt dat kleine brokje leven meteen een pamper tussen de billetjes. Want zo een klein mensje heeft nog geen controle over de sluitspieren. Dat moet dus min of meer een beetje proper zijn en dus zorgen de ouders ervoor dat het mensje dat toch niet zo maar laat lopen. Een pamper tussen de benen dus. Kwestie van het zaakje op te vangen. Geen enkel ander zoogdier doet dat. Heeft er iemand al een kanariepietje gezien met een pamper tussen de pootjes? Of een walvis die haar walvisbabytje laat rondzwemmen met een pamper tussen de... heu.. vinnen?? Enfin. Toch raar, vindt je niet? Elk zoogdier laat het hele zaakje lopen waar het hun uitkomt. Dat is de natuur. Dat is gewoon mest voor planten en die planten dienen dan weer als voedsel voor planteneters. De natuur is een perpetuum mobile. De natuur houdt zichzelf in stand. Mooi zo. Maar dan komt de intelligente mens en die komt aandraven met een pamper. Een prop papier waarin het stinkende goedje bijeengespaard word en daarna weggegooid word. In de vuilbak om gerecycleerd te worden. En dan terug de natuur in. Maar een mens die een beetje ouder word kan zijn sluitspieren onder controle houden en doet aan afvallozing op welgekozen, speciaal daarvoor ingerichte plaatsen. Dat is properder natuurlijk. Alle afval bij elkaar, dat hoort zo in een beschaafde wereld. Anders zou het maar een smerig boeltje worden. En dat duurt zo zijn tijd, tot diezelfde mens heel wat ouder word. Dan komt er een tijd dat die mens weer een pamper nodig heeft omdat er geen controle meer is over de versleten sluitspieren. Dan komt het goedje er weer uitgelopen of uitgespoten zonder rekening te houden met welvoeglijkheid. En dat is dan de periode dat die mens op zijn einde loopt. Terug naar de kindertijd zeg maar. We beginnen ons leven met een pamper en we eindigen met een pamper. Zo is de cirkel rond. Maar ik weet het wel; als men mij begint aan te raden om een pamper te dragen is het einde nabij.
Een paar dagen geleden heeft een politierechter beslist om de boetes die de politie van Etterbeek uitgeschreven had, in verband met het dragen van een boerka of nikab op een openbare plaats, nietig te verklaren. Is die rechter wel van dit land, vraag ik mij dan af. Waar haalt zo'n rechter de domheid vandaan om zo een beslissing te nemen. Hij motiveert zijn vonnis wel. Hij zegt erbij dat het dragen van een kleed dat enkel de ogen zichtbaar laat, de openbare veiligheid niet in gevaar brengt. Dat schept mogelijkheden denk ik dan. Ik moet dus geen parkeerboetes betalen. Dat brengt de openbare veiligheid toch niet in gevaar. Ik mag tegen eender welke gevel staan plassen. De flik die mij daarvoor verbaliseert kan zijn papierke steken waar de zon nooit schijnt. Ik ga naar de rechtbank en pleit daar dat ik de openbare veiligheid niet in gevaar breng en word gewoon vrijgesproken. Ik mag dus gerust in mijn blootje op straat lopen. Vermits ik daarmee de openbare veiligheid niet in gevaar breng zal ik ook geen boete moeten betalen. En zo ken ik nog wel enkele zaken die de openbare veiligheid niet in gevaar brengen maar waar ik wel een boete kan voor krijgen. Nu niet meer dus. Vanaf vandaag kan ik dus rustig over straat lopen met een kap over mijn hoofd en een kalasjnikov op mijn rug. Zolang ik maar een wapenvergunning heb. Ik mag dus ook een bank binnenstappen met een bivakmuts over mijn hoofd. Om tien euro te storten op mijn rekening. Ik mag dus met een tiental vrienden en vriendinnen een seksorgie organiseren in het gemeentepark. Tussen de eendjes. Geen rechter zal ons daarvoor beboeten want de openbare veiligheid komt niet in gevaar. Waar gaan we naartoe als een rechter dergelijke beslissingen neemt. Die man weet duidelijk niet wat zijn taak is. Die is bezig met het pamperen van een bevolkingsgroep die duidelijk niks met onze samenleving te maken wil hebben. We leven in België en degene die zich niet willen aanpassen aan onze levenswijze kunnen voor mijn part niet snel genoeg verdwijnen. Terug naar afzender. En ze mogen die rechter meenemen.
Ik ben Fredje
