Playa de El Puerto (Municipio de Tazacorte)

***

Tamme kastanje - Castanea Sativa    
 
***

Amper een week geleden kwam ik voorbij dit kastanjebos (zie: bijlage). Wat een verschil met
toen ! Het is er nu groen, groen, groen. Het doet bijna pijn aan de ogen ;-) 

Bijlagen:
http://blog.seniorennet.be/wim_del_arte/archief.php?startdatum=1366847573&stopdatum=1366933973   

Een souvenir is een object dat men aanschaft of krijgt ter herinnering aan iets. Zo koopt menig
toerist een aandenken. Wie ons eiland bezoekt zal iets specifieks van La Palma naar huis willen
meenemen om aan de mooie tijd van zijn verblijf te worden herinnerd.

Er zijn souvenirs en souvenirs ...

Men heeft de keuze uit de typische 'made in China' souvenirs of bijvoorbeeld een steentje
opgeraapt tijdens een wandeling in de Caldera of op het strand waar je na een heftige wandeling
een duik in de oceaan hebt gewaagd. In principe is tijdens een wandeling in beschermd gebied
zomaar een steentje oprapen en in je zak steken ten strengste verboden ( ik laat me afleiden)...
Om het steentje te verhogen tot het niveau van de symboliek kan men er een gaatje in boren.
Sommige steentjes hebben een gaatje door de natuur er in gebracht en dat spaart werk uit ;-).
Eventueel een beetje bijslijpen en een koordje eraan en het keinood is klaar voor gebruik als
hanger, sleutelhanger of gewoon als hebbedingetje. In de handpalm wordt het steentje warm en
door veelvuldig gebruik krijgt het een mooie natuurlijke patina.

Het is hier adembenemend mooi ... Er zijn geen woorden voor ...





























Het moet mogelijk zijn om hier voor 99% zelfbedruipend te leven. Er is water en tegenwoordig
met zonnepanelen, sateliet tv en -internet heb je alle confort






































Op algemene aanvraag gisteren en voor mensen die geïnteresseerd zijn in de ruïne, contacteer:
r.ligter@gmail.com 

Geïsoleerd leven (ver) weg van de beschaving. 

***

Wonen in de Caldera de Taburiente (de immense vulkaankrater die het eiland domineert) is een
privilege. De krater is uitgeroepen tot nationaal monument en er mag uiteraard niet gebouwd
worden. De weinige huisjes met gronden die er staan zijn meestal eigendom van bekende of
vooraanstaande Palmese families en maar zelden komt er iets te koop. Op een dag ontdekte ik
dat er een huis te koop stond. Daar de Palmese grondbezitters gewoonlijk niet op geld zitten te
wachten was het te verkopen land in de vergetelheid geraakt.
Verleden zaterdag gingen mijn vriend Roger en ik op zoek naar het huis. Wat een avontuur!
Het gebouw was niet meer dan een ruïne. De weg er naar toe was overwoekerd met struiken en
zelfs bomen. Het bouwval was alleen toegankelijk langsheen een pad bij de buren die ons
welwillend, met veel vijven en zessen en een koffietje met likeurtje te woord stonden.
Geweldig, die Palmese gastvrijheid!    


update: Ik heb tot hiertoe reeds een tiental mails ontvangen , maar ik ben geen bemiddelaar.
Meer weten, hier : r.ligter@gmail.com

Gevonden!




Een intrigerende locatie ...




Vind ik leuk



















Eerste verdiep, het is een soort bel etage. Dit verdiep werd gebruikt voor het drogen van
tabaksbladeren die vroeger in de krater gekweekt werden, vandaar de palen.
Onbetaalbaar! Een sigaar gerold van tabaksbladeren uit de Caldera de Taburiente.
Een unicum zoals een fles wijn uit de wijngaard van Montmartre in Parijs.



Er zijn zeker nog een hoop pannen die herbruikt kunnen worden.



Kun je je inbeelden dat je hier 's morgens wakker wordt en door het raam naar de unieke 
kraterwand kijkt Deze unieke beelden zijn voor morgen.



De voordeur




Gelijkvloers "Er is wel wat werk aan" hoorde ik Roger zeggen




In de keuken hangen de pannen klaar om het avondmaal te bereiden




Sinaasappelbomen bij de buren die van de appelsienen "Mistela" maken, een likeurtje op basis van deze oranje appels met aguardiente. Erg zoet en lekker! 
http://nl.wikipedia.org/wiki/Aguardiente



Wordt vervolgd ...
Morgen: De uitzonderlijke prachtige omgeving van dit unieke verblijf.

Een tijdje geleden kreeg ik van een strandwandelaar waarmee ik af en toe een praatje maak,
twee plastic zakken met zeeglas.



















Na het sorteren en wassen in zoet water bracht ik het zeeglas waar nog scherpe kantjes aan waren
terug naar de oceaan, zodat de branding nog een tijdje haar werk kon doen.
Het leverde me een stukje Beach-Art op








Sinds hier al enkele malen logjes zijn gepost over zeeglas, heb ik al meerdere eilandbewoners
er toe aangezet ook op zeeglas te jagen  

Zon-dag

Las Manchas is een gehucht behorende tot de gemeenten El Paso en Los Llanos. Het grootste
nadeel van de bewoners was heel vroeger het watertekort. De locatie op de westelijke helft van
de Cumbre impliceerde dat de regenval veroorzaakt door de passaatwinden miniem was en is.
Daarnaast betekent de hoogte boven de zeespiegel ook hoge temperaturen in de zomer en koude
winters. Waterschaarste werd verergerd door de afgelegen ligging ver weg van de bronnen
'El Riachuelo'  en de Caldera. Tegenwoordig heeft het enorme distributienetwerk van water
op het eiland deze problemen verholpen. Het grote waterbekken dient voor de distributie van
bananenwater voor de plantages in het lager gelegen gebied. In de hoger gelegen gebieden
zijn de wijngaarden de belangrijkste economische activiteit. De afgelopen jaren is er een
groeiende bedrijvigheid met betrekking tot de geitenteelt met zes boerderijen en zuivel-
fabriekjes die de meest gewaardeerde kazen van La Palma produceren.



Startplaats (Deco in het paragliders jargon) is gelegen niet ver van het natuurmonument 
'Los Campanarios' en is alleen bereikbaar met een 4x4 en dan nog een stukje te voet naar boven. 

Opgepast Melkkoe verder op de weg   


***


Na km.20,  op de weg LP-3 na de tunnel door de Cumbre, in de richting van  El Paso staat een
flitspaal, eigenlijk een flitsdoos ;-).  De maximum snelheid op dit korte traject is 50 km./uur.
De meeste Palmeros en residenten weten de "melkkoe" staan en verminderen hun snelheid
drastisch tot 40 km./uur.  
   






Eerste verkeersbord. Opgepast Verder op de weg staat een melkkoe









Groot verwittigingsbord :
Por su seguridad - controle de velocidad.
Voor uw veiligheid - snelheidscontrole.


De bruchte melkkoe (flitsdoos). Bij mijn weten de enigste flitspaal op het eiland



In de andere richting El Paso via de tunnel naar Santa Cruz de La Palma, hebben de toeristen het
natuurlijk te druk met naar de wolkenval te kijken in de plaats van naar de verkeersborden en
hun snelheidsmeter. En dan, pats! Ze worden geflitst! De autoverhuurder stuurt de boete door
naar het adres van de huurder.
Meer lezen over het leed ;-) om de boete te betalen op La Palma forum, zie hier:
http://lapalma.startpagina.nl/prikbord/read.php?1170,12833002,12833002#msg-12833002


In de maanden april en mei zijn er de bloemen in de bermen die de aandacht afleiden.



Goudpapavers langs de weg.





De goudpapaver, ook wel “slaapmutsje” genaamd, komt oorspronkelijk uit Californië. De plant
wordt enkele tientallen centimeters hoog en bloeit in de lente met oranjegele bloemen. Op het
eiland is de plant voornamelijk in de streek tussen El Paso en de Cumbre geacclimatiseerd



Voor een ongestoorde nachtrust.
De alkaloïden zorgen ervoor dat Goudpapaver een natuurlijk verdovende werking heeft waardoor
inslaapproblemen, nachtmerries en ’s nachts wakker worden snel tot het verleden behoren.  Is een
goed alternatief voor reguliere geneesmiddelen omdat het geen bijwerkingen heeft en niet tot
afhankelijkheid leidt. Met behulp van Goudpapaver kunnen nerveuze en angstige personen van
alle leeftijden weer tot rust komen.







Aan hogere snelheid suizen toeristen in hun huurautootjes voorbij de melkkoe en worden geflitst.

Het is april! Het eiland La Palma is groen en op z'n mooist met overal bloemen. Behalve de
tamme kastanjeboom die moet nog botten en katjes krijgen. De tamme kastanje is niet inheems
op het eiland. De Castanea Sativa is een bladverliezende loofboom die verwant is aan de beuken
en eiken. De boom gedijt goed op de lage flanken langs beide zijden van de Cumbre.
Het lijkt wel een feeëriek sprookjesbos




De foto's zijn van begin april.







































De schors bij de niet heel-kleine bomen (omtrek > 60cm) is vrij karakteristiek: de schors is
gebarsten in de lengte en tussen die barsten is hij weer geribbeld alsof een wafeltang is gebruikt.



Wikke of Lathyrus




En de naam van de bloemetjes is ....   Encimba - senicio Papyraceus.

Bij het krieken van de dag zag ik eergisteren de bewolking van over de oceaan over land komen.
In het voorjaar en het begin van de zomer gebeurt dit al eens.

***

's Morgensvroeg verwarmt het relatief warme zeewater de koudere lucht erboven.
De verwarmde lucht stijgt op en vormt een stapelwolk over land. Naarmate het land gedurende
de morgen verwarmd wordt door de zon, verdwijnt de wolk. Tegen de middag werd het een
  mooie zomerse dag.      

De omwereld (2) 

***

Tijdens het fotograferen en het ontplooien van deze activiteit in de wijde wereld, kreeg ik de
gedachte, terug te keren naar huis. Weg van de wezenlijke nabijheid van mensen en dingen om
mijn waarneming van de 'omwereld' te creëren in de 'andere' wereld van het atelier







Mixed media op karton (mixed media on cardboard) 58 x 83 cm.









Mixed media op karton (mixed media on cardboard) 58 x 83 cm.









Mixed media op karton (mixed media on cardboard) 58 x 83 cm.









Mixed media op karton (mixed media on cardboard) 58 x 83 cm.









Mixed media op karton (mixed media on cardboard) 58 x 83 cm.






Ik begrijp maar een klein stukje van de hedendaagse kunstwereld. Soms is het voor mij
overzichtelijk zoals in onderstaand stukje proza. Zonder snobistisch te doen vind ik het nog
interessant ook, en met mij misschien wel een klein aantal geïnteresseerden. Het is niet
noodzakelijk verder te lezen om de post van vandaag te begrijpen want de foto's spreken
voor zichzelf.

***

De nabijheid van de omwereld

Een van de grote vragen die Heidegger stelt is: kent de mens nog een omwereld, een 'tehuis',
een wezenlijke nabijheid van mensen en dingen, of wordt het uitgezet zijn in een onzekere
wereld zijn definitief lot? De enige arbeid die de mens verbindt met zijn natuurlijke omgeving,
is het handwerk. Heidegger rekent hierbij ook het denken en het dichten, als de omzichtige
omgang met de eigen, beproefde taal. Het is interessant om deze gedachte te toetsen aan
mogelijke functies van de kunst. Maar beide mogelijkheden om in wezenlijke nabijheid te
te blijven met de om-wereld verminderen meer en meer. Het authentieke 'provincialisme' van
Heidegger behoort ondertussen tot de geliefde programma's van de toeristische industrie:
een blokhut in het zwarte woud, (een weekje avontuur op La Palma, noot van mezelf). Het
handwerk werd folklore in het tegenlicht van de expansieve industrie. De robot is geen
sciencefiction meer, maar een concreet operationeel instrumentarium, dat het personeelsbestand
van een 'manufactuur' van honderd naar tien herleidt. Het handwerk beperkt zich tot
toetsenbedienig van de digitale computer.
Wat de beeldende kunst betreft, is het opmerkelijk hoe zij de teloorgang van het handwerk
op verschillende manieren compenseert. Zo is er bijvoorbeeld de vervanging van het utilitaire
handwerk (dienstbaarheid) door een kunstmatige herwaardering van het ambachtelijke. Niet
meer de ambacht 'om te' realiseren, maar het ambacht om het ambacht zelf. In zeker zin een
vorm van perversie. De vraag stelt zich echter of een dergelijke nabijheid van de om-wereld
geen toestand van vervreemding is. Daarnaast vindt men in de hedendaagse kunst de tendens
om de 'ambachtelijkheid' op een quasi rituele wijze uit te beelden.  De ambachtelijkheid,
bedreven als ritueel, vormt een onderliggende kunstreligie. De kunst die haar oermoeder
viert. De kunst als sacralisering van het ambachtelijke, als perversie van de zuiver functionele
dienstbaarheid. De kunst kan eveneens als een vervreemding gezien worden, omdat haar
religie beoefend wordt door hogepriesters, voorgesteld als geniale kunstenaars, Indien ieder-
een zijn eigen religie had met een eigen dienstbaarheid aan de goden, zou de religie allicht
niet vervreemdend zijn. In tegenstelling tot de echte godsdiensten biedt de kunstreligie deze
mogelijkheid wel. Het zelf kiezen van zijn goden, het zelf bepalen van zijn eigen objecten
van bewondering, eventueel het zelf vervaardigen van deze objecten, in elk geval het zelf
organiseren van de wijzen van belijden van deze objecten van bewondering, het zich blijven
verwonderen over deze bewondering, eventueel met als gevolg de negatie van deze bewonder-
ing; dat alles en nog veel meer is een wezenlijke vorm van atheïstische kunst religiositeit.

Lees verder in het boek:
Tekens aan de Wand
Met als ondertitel: Hedendaagse stromingen in de kunstfilosofie 
Geschreven door Willem Elias, doctor in de wijsbegeerte.
Uitgeverij VUBPRESS

De omwereld (1)

***

Een tijdje geleden tijdens 'hoge deining' (Spaans, Mar de Fondo) in Puerto Naos stond ik daar
te fotograferen en voelde een intense en wezenlijke nabijheid van de "om-wereld".
Heideggers omwereld werd inspiratie voor een reeks schilderwerken.  





































































Wordt vervolgd.

Zonsondergang met schemering 

Het was uitzonderlijk mistig deze morgen, een wandeling over het strand was dan niet mijn
eerste keus. Ik mailde naar de Hemel en vroeg aan Sint Roger ;-) of hij boven de wolken zat.
En ja hoor! Hij mailde terug dat het daarboven inderdaad zon, warm en Tshirt-met-korte-broeken
weer was. Nog voor ik het dorp El Paso naderde zat ik boven de wolk die over Puerto Naos,
Tazacorte en Los Llanos hing. Het leverde me enkele mooie plaatjes op. Na de wandeling en op
de terugweg was de mist al grotendeels geklaard.

Pueblo de Tazacorte

***



Op La Palma zijn de telefoonkabels en is het electriciteitsnet bovengronds. In kleine dorpjes,
op het 'platteland', in beschermde gebieden, overal komt men kabels tegen. Zoveel kabels! Als
men er op let, krijg je het gevoel dat ze het eiland gevangen houden in een plakkerig web. Zij
brengen visuele schade toe aan het landschap en voor de fotograaf zijn ze een doorn in het oog.
Behalve op de foto's van vandaag. De duiven, de kabels, de regenboog over het dorpje, zij
passen allemaal in het plaatje

Wegbermen maaien

***

La Palma heeft een goed wegennet en qua onderhoud hoeft het zeker niet onder te doen tegen-
over België. Met betrekking tot Nerderland weet ik het niet, misschien zijn de wegen daar
piekfijn onderhouden. Ik hoor het wel ...

In de lente na de regens zijn de bermen ware kruidentuinen. Het is een plezier om dan met de
auto te toeren. Voordien werden de wegbermen met herbiciden bespoten om te voorkomen dat
er te veel kruiden zouden opschieten en om het "onkruid" te verdelgen. Onlangs heeft de
gemeenteraad van het dorp El Paso een verordening uitgevaardigd dat vanaf nu, er geen
herbiciden meer mag gebruikt worden op de openbare wegen. Zo gezegd, zo gedaan ...
Alhoewel het pijn doet om de mooie bloemetjes en plantjes te maaien ;-) 

Wikke (Vicia Sativa) of Lathyrus? De twee plantjes zijn heel nauw verwant en voor de leek
zijn beide geslachten bijna niet te onderscheiden.  De Lathyrus is iets lichter paars aan de
onderkant van de bloem en is ook iets groter. Wikke heeft in zijn geheel dezelfde toon fuchsia
en is iets kleiner. Wikke vind ik persoonlijk een van de mooiste (on)kruiden. Voor de akkers is
de plant een goede groenbemester, d.w.z. het neemt stikstof uit de lucht op. Als je het daarna
maait krijg je een natuurlijke bemesting. Vlinders zijn er ook dol op.
(Zie:Vlinderbloemenfamilie) 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Vlinderbloemenfamilie

http://nl.wikipedia.org/wiki/Vicia_sativa

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lathyrus