De witte kever...met Gerhard, vriend Marcel en Mark met z'n toeter op koninginnedag! Rick wordt er nèt uit gehesen.
Dick en Anda woonden vlak bij ons in net zo'n hoge flat als deze en dan wel helemaal bovenin!

Onze eerste auto was een blauwe Volkswagen, een kever. We waren er geweldig blij mee. Nu waren we niet meer afhankelijk van treinen en bussen wanneer je met de kinderen  op familiebezoek ging.
In Hengelo kwam Wim eens verbouwereerd op zondagmorgen uit de kerk. Het achterbumpertje was er af. En...er was te zien dat er een lantaarnpaal in het achterspatbord gezeten had.
Het is nooit weer helemaal goed gekomen. Het is wel uitgedeukt en geplamuurd, maar de bumper heeft er nooit weer aangezeten. Ook de verwarming ...daar was wat mee. Ik kreeg altijd hoofdpijn als we naar Vorden geweest waren.
Er kwam daarna een witte volkswagen. Pa hielp financieel een beetje mee. Daarmee zijn we naar Badenhard en de Harz geweest.
Ook daar had Wim iets met paaltjes. In de Harz was een heel groot parkeerterrein met één paal in 't midden. Dick en Anda weten het misschien nog wel. Met het achteruit rijden...ja...dat paaltje had er niet moeten staan.
Het was zo'n auto met voorstoelen die je naar voren kon klappen. Wanneer ik de jongens achterin de auto had en ik moest remmen...hield ik automatisch met m'n rechterarm die stoel tegen, want anders lagen alle drie jongens voorin. Veiligheidsriemen... daar hadden we toen nog niet van gehoord, laat staan van goedgekeurde kinderstoeltjes, van airco, cruise control of verwarmde spiegels!
Soms begon die auto ook heel hard te razen, zo noem ik het maar en dan moest je even stoppen en naar de achterklep, omhoog.. en dan moest er een palletje omgekiept worden.
Eens toen dat ding voor een stoplicht opnieuw begon te razen, stopte ik gauw, er uit...klep omhoog en net toen ik m'n hand uitstak was iemand me voor en deed een galante ridder, die het euvel ook kende, het even voor me.
Dat waren nog eens tijden!