Als een duif
Te trots en toch onzeker,
vol twijfels en los van de aarde,
te hoog en nochtans vol vrees
Angstig en overmoedig zoekend naar het licht
dat overvloedig tsunamigewijs verstikt
maar van de verkeerde orde.
Verlamd en moedeloos
snakkend naar de vergeten routes,
vleugellam hunkerend naar een horizon
ongrijpbaar als de dag van gisteren,
kiezend tussen hoop en onzekerheid
alsof een risico fataal moet zijn.
Te trots om toe te geven
Uitziend op de rotonde zonder einde
Vol minachting voor alle dilemma’s
negeer ik elke afslag en stijg ik op
in het besef dat ik alleen zal blijven
en zonder controle zal landen.
13/7/2020
|