Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    24-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gij
    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

    Gij hebt gezegd

    Gij hebt gezegd: „de vrouw
    Wier ogen in Uw ogen lezen,
    wier lippen bloeien op Uw mond
    en door Uw wezen schijnt verwezen
    en slechts Uw taal en zin verkondt,
    heeft dag noch uur gekend de trouw
    en was U nimmer tot Uw heil;
    haar voze hart is vuig en veil;
    zij heeft Uw geld en goed verdaan
    en alle glans Uw naam ontnomen.
    Dus droomt gij schoonheid van een waan,
    laat mij U wekken uit dit dromen
    wijl 'k mij Uw vriend beschouw"

    — „Is dit het weten, dat gij biedt ? ...
    Ik heb haar lief, dit schone kind
    en nimmer smart daarin gevonden
    al is 't mijn min, die 'k bij haar vind,
    waarmee 'k haar hart heb teer omwonden,
    Haar stem is zacht en zoet haar lied,
    het leven wend mij schoon en licht
    door d' onschuld van haar aangezicht
    en 'k dacht mijn eenzaam hart verstaan.
    Gij zegt: „dit al is niets dan dromen
    en rukt mij of de schoonste waan ... .
    maar wat heeft zij me dan ontnomen ?
    Vriend, ik dank U niet."

    Parijsche Verzen (1923)

    schrijver

    24-10-2011 om 09:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zon
    Zomaar een gedicht

    Stralen

     

    Als de zon aan de hemel staat te stralen

    Op de dag waarop de zon volop mag schijnen

    En we zien alle mooie herfstlijnen

    Wat gebogen of krom

    De bladeren zijn het die alles versieren

    Ja, de zon is gezond voor hart en nieren

    Zonder zon is het somber in het leven

    Dat er nog zulke mooie dagen worden gegeven

    Waar we allemaal nog van mogen opleven

    Voordat de winter in gaat treden

    Dan is lente, zomer herfst een waar verleden

    Er komen nieuwe tijden aangetreden

    Zo zien we steeds uit naar een volgend seizoen

    Maar als de zon zijn stralen

    Over ons heen laat gaan

    Dan kunnen we weer doorgaan

    Zonder licht hebben we geen bestaan


    zonnen

     

    23-10-2011 om 12:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bloesems
    Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954

    STERREN EN BLOESEMS...

    Sterren en bloesems, en het zoele suizen
    Van lentewind; en, uit de wijde nacht,
    Langs kleine tuinen tussen stille huizen,
    Geur van belofte voor een hart dat wacht.

    Rijk hart, in 't eeuwig keren der getijden
    Eenzaam wellicht, maar wonderlijk gerijpt,
    Dat, lijdend al wat Leven géeft te lijden,
    Nochtans zijn grootheid, in geluk, begrijpt.

    OPWAAARTS(1920- 1945)

    schrijver

    22-10-2011 om 12:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Si-Chy
    Een gedicht van Jules Schürmann

    Si-Chy

    Si-Chy, uw handen zijn als lotusbloemen,
    Uw ogen zijn twee maanbeschenen meren,
    Wanneer gij lacht is het of blanke peerlen
    Wonderlijk glanzen in de maneschijn...

    Uw leden zijn uit bleek ivoor gesneden,
    Uw voetjes zijn nog vlugger dan der hinde,
    Uw rode lippen zijn als arabesken,
    Die een fijn kunstenaar kleurde op witte zij...

    Uw haren zijn elastisch en zij blinken
    Gelijk in sterrelicht het loof der wilgen,
    En uw borstjes: twee satijnen appels,
    Die blozen in het vers bedauwde gras...

    Waarheen gij gaat volgen u zoete geuren,
    Die dromen doen van hartstocht en van strelen,
    En wie het wuiven uwer vingeren ziet,
    Voelt in zijn hart de windzucht van een waaier.

    Chinesche verzen (1916)

    schrijver

    21-10-2011 om 10:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uitstel
    Een gedicht van Toon Tellegen

    Van uitstel komt

    Wat doe ik met mijn leven?
    Uitstellen.

    Ik denk lang en diepzinnig na,
    stel dezelfde vraag,
    krijg hetzelfde antwoord
    en denk weer na.

    De zon komt op, een merel zingt.
    En als ik het nu eens niet meer uitstel... denk ik.
    Die gedachte is onverdraaglijk.

    Er schuift een wolk voor de zon
    en in de verte slaat een klok -
    ik stel mijn vraag,

    zoals altijd voor het laatst.

    ---------------------------
    uit: 'Wie A zegt', 2003.

    schrijver

    20-10-2011 om 09:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sterfbed
    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    Het sterfbed

    Met zorg hield ons bedroefde kring
    De adem in, om acht te geven
    Hoe in haar borst de stroom van 't leven
    Nog flauwtjes op en neder ging.

    Elk onzer fluisterde zo zacht,
    En stond zo machtloos op zijn benen,
    Als hadden we elk zijn eigen kracht
    Haar tot de doodstrijd moeten lenen.

    Door vrees en hoop werd evenzeer
    Ons hart misleid, bij 't pijnlijkst wachten.
    Zij sliep. Wij zeiden: "Ze is niet meer."
    Zij stierf. Toen sliep zij, naar wij dachten.

    Want, toen de morgen koud en nat
    Te voorschijn kwam met regenvlagen
    Hield zij haar oogjes toe. Zij had
    Een schoner dag zien dagen.

    Madelieven (1870)

    schrijver

    19-10-2011 om 11:19 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.God
    Voor u gelezen en hier geplaatst

    God zal mij geleiden

    Ik kijk achterom
    Achterom naar de jaren terug
    Er waren vragen van ‘waarom’
    Soms waren de jaren stug

    Ik kijk terug naar mijn verleden
    Wat er allemaal is gebeurd
    Mensen overleden…
    De tijden waren een poosje verkleurd

    Ik kijk naar voren
    Naar jaren voor mij heen
    Ik heb het niet verloren
    Want ik ben niet alleen

    Ik kijk naar de toekomst en wil verder
    Tijden van onzekerheid zullen misschien nog komen
    Maar God is mijn Herder
    Die zal mij geleiden naar zeeg’nende waat’ren der stromen

    18-10-2011 om 10:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spreken
    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899
     spreke en

    Zo spreke en
    zo denke en
    zo dichte en
    zo doe'k!





    1879-80

    Gedichten, gezangen en gebeden (1879)

    schrijver

    17-10-2011 om 10:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zielenleven
    Een gedicht van Prudens van Duyse 1804-1859

    Het zielenleven.

    Nadat de zonne slapen ging,
    Zien wij uit hare sluimering
    Des morgens haar ontwaken:
    Legt ons ook de Engel van de dood
    Te slapen in des aardrijks schoot,
    God zal ons wakker maken.

    Dan staan wij voor des Heeren troon
    Tot onze straf of tot ons loon,
    Voor al ons goede of kwade.
    De braven zien hun vrienden weer,
    De braven zien ons lieve Heer,
    En danken zijn genade.

    De boze kindren zien hem niet,
    Hoe menig traan hun oog vergiet,
    Maar blijven 't kwaad herdenken,
    Door hen bedreven. Kind, welaan,
    Doe andren wat ge u wilt gedaan,
    En God zal ginds u wenken.

    schrijver

    16-10-2011 om 10:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.laatste
    Een gedicht van Jaco Slauerhoff 1898-1936

    DE LAATSTE HERFST

    Ver stond de strakke lucht
    Als een grijszijden scherm
    Gespannen voor de dood.
    Aan deze zijde een vlucht
    Vogelen met gekerm,
    Onze hoofden over, vlood.

    De grond bekroop wat groen.
    Schril staken stengels riet.
    De wereld stond ontbladerd
    Uitstervend in seizoen,
    Dat zon voorgoed verliet,
    Weer tot de maan genaderd.
    Wij vonden nog een zoen.
    Ergens zijn wij ons toen
    Ontweken of genaderd?

    schrijver

    15-10-2011 om 15:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomerdood
    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    Zomerdood

    O herfstvertedering in het stille woud,
    Waar bruine blaadjes rusten op de poel,
    Of langzaam drijven zonder lust of doel
    En bomen prijken met het som'bre goud

    Waarmede 't bos om zomerscheiden rouwt,—
    0 bruin-bestrooide lanen, leeg en koel,
    En vale bermen, kalme mijmerstoel,
    En blaad'renweb, waardoor de hemel blauwt!

    Sterf rustig, zomer, prijk uw leven uit
    Met droeve dos van bruin en glans van rood,
    Bekrans met vallend geel uw eigen dood,

    Geef willig de aarde uw bladertooi ten buit,
    Der voedster, uit wier schoot in 't jonge jaar
    Gij schoon zult rijzen van uw stervensbaar.

    Tonen en tinten (1900)

    schrijver

    14-10-2011 om 10:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voorzang
    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Voor­zang

    Het huis mijns vaders, waar de dagen trager waren,
    was stil, daar 't in de schaduwing der tuinen lag
    en in de stilte van de rust­-gewelfde blâren.
    ­- Ik was een kind, en mat het leven aan de lach
    van mijne moeder, die niet blij was, en aan 't waren
    der schemeringen om de bomen, en der jaren
    om 't vredig leven van de roereloze dag.

    En 'k was gelukkig in de schaduw van dit leven
    dat naast mijn dromen als een goede vader ging...
    ­- De dagen hadden mij de vreemde vreugd gegeven
    te weten, hoe een vlucht van grote vooglen hing,
    iedere avond, in de teedre zomer­luchten
    die zeegnend om de ziel der needre mensen gaan,
    als de avond daalt, en maalt in avond­-kleur de vruchten
    die rustig­-zwaar in 't loof der stille bomen staan.

    ...Tóen kwaamt gij zacht in mij te leven, en we waren
    als schaemle bloemen in de avond, o mijn kind.
    En 'k minde u. -­ En zo 'k véle vrouwen heb bemind
    sinds dien, met moede geest of smekende gebaren:
    ú minde ik; want ik zag uw kinder-­ogen klaren
    om schuine bloemen in de tuine', en uw aanschijn
    om mijn eenzelvig doen en denken tróostend zijn,
    in 't huis mijns vaders, waar de dagen tràge waren...


    1900

    schrijver

    13-10-2011 om 11:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kindje
    Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1914

    Slaapliedje

    Slaap, kindje mijn,
    Sluit je lipjes fijn,
    En doe je ogen dicht, mijn ogenlicht;
    Nu je zo warmpjes nederligt,
    Moet je rustig zijn.

    Nù ben-je klein:
    Ik hou je hoofd en je lijfje zoet,
    En je wilde voetjes stil en goed
    In twee handen mijn.

    Eens zul-je groter zijn:
    Dan lig je niet meer in mijn armen neer,
    Dan stap je door 't land als een hele meneer;
    Eens zul-je groter zijn....

    Lipjes van karmijn,
    Kon je voelen mijn kussen je leven lang...
    - Als wereld boos is en 't leven bang,
    Zal ik niet meer zijn.

    Oud in lang wil 'k niet zijn!
    Moedertjes hart is sterk en warm...
    Zwak is en arm, wie geen kindje warm
    Kijkt in de ogelijn.

    't Hart zal zangster zijn...
    Mijn leven lang... elk woord een zang,
    Een beê tot God, dat Hij zacht je omvang',
    Moogt Gods eigen zijn...
    Slaap... kindje... mijn..

    Serena (1898)

    Illustratie: Moeder en kind door Gustav Klimt (Wenen 1862-1918)

    schrijver

    12-10-2011 om 10:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tijd
    Een gedicht van M. Vasalis

    Tijd

    Ik droomde, dat ik langzaam leefde ....
    langzamer dan de oudste steen.
    Het was verschrikkelijk: om mij heen
    schoot alles op, schokte of beefde,
    wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee
    de bomen zich uit de aarde wrongen
    terwijl ze hees en hortend zongen;
    terwijl de jaargetijden vlogen
    verkleurende als regenbogen .....
    Ik zag de tremor van de zee,
    zijn zwellen en weer haastig slinken,
    zoals een grote keel kan drinken.
    En dag en nacht van korte duur
    vlammen en doven: flakkrend vuur.
    - De wanhoop en welsprekendheid
    in de gebaren van de dingen,
    die anders star zijn, en hun dringen,
    hun ademloze, wrede strijd ....
    Hoe kón ik dat niet eerder weten,
    niet beter zien in vroeger tijd?
    Hoe moet ik het weer ooit vergeten?

    -------------------------------------
    uit: 'Parken en woestijnen', 1940.

    schrijver

    11-10-2011 om 10:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.goed
    Een gedicht over de gewone dingen van het leven
    Je komt mensen hier en daar tegen
    Veel dingen kunnen zwaar wegen

    Goed

     

    Gaat het goed?

    Ja, het gaat goed!

    Wanneer zeg je dat het niet goed gaat!

    Soms kunnen heel veel mensen klagen

    Of ze luisteren niet naar klagen

    Ja, zo zit het in onze dagen

    Er zijn nog maar weinig oprechte vragen

    Mensen kijken naar elkaar

    De één doet raar

    De ander is afstandelijk

    Weer een ander is koud

    Och ja, we leven toch in een dor woud

    Niemand die het nog begrijpt

    Hoe en het waarom in onze tijd

    Je ziet toch dat alles afglijdt

    Maar wat maakt het uit

    Eén ding is zeker, de tijd!

    De tijd die vooruit gaat

    Zonder dat je er wat aan kan doen

    Ieder wandelt door het leven

    Met zijn eigen gedoe

    Veel mensen zijn misschien wel geestelijk moe

    Moe van alle veelheden

    Die het leven heeft gegeven

    Toen het simpel was

    Wilde men graag meer

    Maar alles neemt een keer

    Of het is een keerzijde

    Van teveel

    Ja, zo staan we in dit veelvoudige geheel

    Ieder mens ontvangt vroeg of laat z’n deel

     

    10-10-2011 om 13:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    09-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.najaarsblad
    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Een najaarsblad

    Ik zing tot prijs en eer...
    In roodgoud najaarsweer
    Werd zó mijn geest bevrijd
    Van een krankzinnigheid:

    Ik raapte een donkre steen,
    En dacht, ook ik ga heen
    En lig zo zwaar en zwart
    Der aarde aan 't ijskoud hart.

    Toen daalde een purper blad,
    Dat Hij beschreven had,
    Mij ritslend in de hand
    En stak mijn hart in brand.

    Ik voelde zwéven weer
    Mijn hoop op brede veer,
    Ik wierp de dode steen
    In 't meer, waar zon op scheen.

    schrijver

    09-10-2011 om 12:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.handen
    Een gedicht van Alice Nahon 1896-1933

    Onze handen

    Eenvoudig als onze handen zijn
    bij vaal verdriet en gulden feest,
    zo zijn wij, lieve, met elkaar
    zelden geweest.

    Tussen der woorden hovaardig spel,
    ons handen, zij alleen,
    die wisten van elkander wel
    ’t geheim van ons getweên.

    Die hebben ’t schoonste deel gekend
    van ’t heimwee waar een mens in mint;
    die wisten niet waar waken endt
    of waar de droom begint.

    En wijd van alle valse schijn,
    zo zonder teken, zonder woord,
    hebben ze, zuiver als ze zijn,
    elkander toebehoord.

    Mijn jongen, toen uw leste kus
    vaarwel zong door mijn blonde haar,
    deden ons beider handen nog
    van komen 't schoon gebaar.

    En toen de leste trein vertrok,
    wuifden zij nog elkander toe,
    die zwijgend hebben liefgehad,
    die minnen elkaar voorgoê.

    Och, mochten, moe van dool en pijn,
    wij eens, aan avondraam,
    eenvoudig als ons handen zijn
    zwijgend tesaam.

    schrijver

    08-10-2011 om 15:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stilte
    Een hartenkreet van An Terlouw

    In stilte loop ik naast je!

    Een hart onder de riem wil ik je steken,
    een arm om je schouder wil ik leggen,
    een schouder wil ik je lenen om te huilen,
    een zakdoek om je tranen te drogen.

    Een bemoedigende glimlach wil ik je geven,
    mijn oren om naar je te luisteren,
    mijn hart om met je mee te voelen,
    maar de weg, die voor de je uitgestippeld is,
    moet je alleen gaan, alleen:

    in stilte loop ik naast je!

    schrijver

    07-10-2011 om 09:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klokken
    Een gedicht van Pol de Mont 1857-1931

    De klokken luien.

    O Klokken in de najaarsavend,
    wat luidt uw luien lief en lavend!
    O Klokken in de winternacht,
    wat luidt gij als een jammerklacht!

    * * *

    O Klokken in de najaarsavend!
    Met liturgieën, klagend teder,
    als priesters, 't dode loof begravend,
    dat langzaam zwijmlend dwarrelt neder;

    op goud en purperen avondluchten
    stort gij uw ziel uit, najaarsklokken:
    die zweeft tot mij, met stenend zuchten,
    een bleke maagd, met waaiende lokken,

    met waaiende lokken en doodse wangen
    en ogen, waarin tranen beven....
    Die zingt heel droef, en - in haar zangen
    herleeft, één stonde, 't ganse leven,

    het leven van de zoete maanden
    der bloemen - en der minneweelden,
    toen geur en kleur zoo machtig streelden
    dat wij ons weer in Eden waanden.

    * * *

    O Klokken in de najaarsavend,
    wat luidt uw luien lief en lavend:
    O Klokken in de winternacht,
    wat luidt uw luien als een klacht!

    Uw luien luidt als 't bange klagen
    van kindren, in het bos verloren....
    Uw luien luidt als 't smachtend vragen
    naar 't zijn, ons na dit zijn beschoren....

    Uw luien luidt als 't hooploos snakken
    van stervenden, die willen leven....
    Uw luien luidt als 't ‘ach’ der zwakken,
    die willen maar niet kunnen sneven....

    O Klokken in de winteravend,
    terwijl de vlokken vallen, vallen,
    heel de aarde in hunne wâ begravend,
    laat gij uw de profundis schallen....

    In hagelbui en windorkanen
    stort gij uw ziel uit, winterklokken;
    die waart dan, wild, langs veld en banen,
    Erinnys, zij, met slangenlokken.

    Haar jammeren beheerst de stormen:
    wie 't hoorde, heeft de slaap verloren.
    In 't bos verdort het braam en doren,
    in 't graf versteent het zelfs de wormen;

    haar ogen gloeien, roodbekreten,
    door mist en damp; het bloed golpt rood
    uit haren boezem; opgereten
    met drakenklauwen is haar schoot....

    * * *

    O Klokken in de najaarsavend,
    wat luidt uw luien zacht en lavend....
    O Klokken in de winternacht,
    wat luidt gij als een lange klacht....

    ------------------------------------------
    wâ - wade - kleed
    Erin(n)ys - één van de Wraakgodinnen (Furiën): ze zagen er afschrikwekkend uit. Hun haar bestond uit slangen, uit hun ogen droop bloed.

    schrijver

    06-10-2011 om 11:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichten
    Een gedicht van Albert Verwey 1865-1936

    't Liefste wat ik weet is dichten

    't Liefste wat ik weet is dichten,
    Dat is: van de innerlijke gezichten
    Woorden maken.
    Die doen ontwaken
    In andren wat ik zie; —

    Zodat van vreemd en menig
    Wij worden vriend en enig:
    Zielen raken
    Elkaar en slaken
    Een zucht, een melodie.

    Het blank heelal (1908)

    schrijver

    05-10-2011 om 14:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!