Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    18-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.groen
    Een gedicht van Rutger Kopland

    Groen uitgeslagen

    Ze zijn er een beetje bij blijven
    liggen, die duizenden gedichten over
    de oude, beschimmelde dingen. Maar

    vanuit de trein weer zulke ontroerende
    moestuinen gezien, met peulen, bietjes,
    de piepers voor de winterdag, alles in
    een groeizaam regentje, het fietsen-
    schuurtje waar vader achter tegen plast.

    Grootmoeder weer begraven. Het mistte
    vaag en de zon scheen vaag en er was
    niets meer aan te doen, alles was
    betaald. Eenmaal gaan we allemaal
    werd er gezegd. Om te huilen zo mooi.

    In een rivier deze zomer hele grote
    gladde en groen uitgeslagen rotsblokken
    gezien en bevoeld met net zulke prachtige
    details als bij jou,
    wel van steen natuurlijk.

    Rutger Kopland
    uit: Alles op de fiets,
    Van Oorschot, 1969

    18-09-2012 om 10:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geboortegrond

    Een gedicht van Virginie Loveling 1836-1923

    Geboortegrond

    In 't zuiden heerst een eeuwge lent,
    En aarde en hemel lacht.
    In 't hoge Noorden nijpt de kou,
    Daar ligt de sneeuw, daar is de rouw,
    De schemering en de nacht

    Waarom bewoont de Noorderman
    Die streek der duisternis?
    Omdat hij dáar zich wel bevindt
    Omdat de mens het plekje mint,
    Waar hij geboren is.

    Hij vraagt geen-rozen aan de Mei,
    Geen vruchten aan de herfst.
    Hij mint zijn groen fluwelen mos,
    Hij jaagt de ijsbeer en de vos,
    Die in de vlakten zwerft.

    En keert hij weer door mist en sneeuw,
    Van jacht of kleine reis,
    Dan haakt zijn hart, vol ongeduld,
    Ook naar zijn hut met rook vervuld,
    Als naar een lustpaleis.

    Hij ziet toch, als de bleke dag
    Voor 't lange duister zwicht,
    De sterren aan de hemel staan,
    Hij heeft het licht der klare maan,
    En 't rode noorderlicht.

    Waar ook de mens zijn woning vest,
    Gaan lief en leed gepaard :
    De vreugdestralen van 't gemoed,
    Zij zijn de ware zonnegloed,
    In elke streek der aard.

    Gedichten van Rosalie en Virginie Loveling (1877)

    schrijver

    17-09-2012 om 13:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bidden
    Een gedicht van Alice Nahon 1896-1933

    BIDDEN

    Bidden is niet enkel knielen;
    ’t Is in ’t huis van onbeminden
    En in grauw mizerie-zielen
    Veel verborgen liefde vinden.

    Bidden is de bittere dingen
    Met een zacht gezeg vergoeden;
    ’t Is doorheen zijn tranen zingen
    En in alles ’t schoon vermoeden.

    Bidden is langs donkere paden,
    Lampen van gevoel doen branden;
    Bidden is de schoonste daden
    Dragen op zijn eigen handen.

    Bidden is in stilte weten
    Weelde en weedom van elkander;
    Bidden is zichzelf vergeten,
    Om te peinzen aan een ander.

    Op zachte vooizekens

    schrijver

    16-09-2012 om 15:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gedicht
    Ik las dit gedicht en dit plaats ik even...
    Je ziet mensen zo aan de rand van de afgrond leven...
    Vaak door eigen schuld...maar wie is er zonder schuld...
    Ook al doe je je plicht...ten opzichte van God heeft ieder mens schuld!
    Daarin is alles verteld...er is maar één Held die een mens redden kan
    van de dood! En dat is de Redder der wereld!

    kapot

    ik ben soms zo kapot
    ik moet opstaan ik weet het

    maar wie weet mijn verdriet
    niemand weet dat en hoe erg het is

    dat mijn lief zomaar is weggelopen
    maar vermoorden kan ik haar niet

    dan maar mijn m'n dochter en m'n zoon
    en mezelf erbij en dan hang ik daar

    met bloed zweet en tranen of zoiets

    ik drink teveel en ik mis mijn vrouw
    en ik wil m'n kinderen zien en niet dood

    dus ik moet opletten
    en sterk zijn en soms wat huilen

    god wat moet ik huilen

    15-09-2012 om 10:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.pad
    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    Het pad

    Als rijen militairen gevallen op het veld
    zo liggen de jasmijnen in en op elkaar
    heel krachteloos! van bloem en blad ontveld
    en naakt. En op het blande zonpad waar

    de merelzang nooit zweeg, het goud
    is morsig nu; 'n kleiïg weke grond
    strengelt in grauwe banen zwart door 't hout,
    en 't hout is arm en kaal en menigwerf gewond.

    Hier ligt als 'n juweeltje diep in schrijn
    zo menig pas, lieve, van u, begraven,
    ik ruik weer geur heerlijk zoete jasmijn!
    en lijsterzang krauwen de zwarte raven.

    Mijn lief, mijn lief hoe is ons lot verkeerd
    Gij zijt een dodend levend in mijn leven
    en ik ben, levend, tot uw dood gekeerd
    en weet niet of het leven is, wat mij gebleven.

    Als donker, donker, donker wordt het pad
    dan loop ik wel eens als een kind dat zoekt:
    ik weet nauw nog waar gij ging en trad
    met mij: dan loop ik, enkel, als vervloekt
    een man, van schande, harde smaad gebogen,
    bang voor de nacht het donker en mensen mededogen.

    Zangen van hoop (1919)

    schrijver

    14-09-2012 om 10:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    12-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.madelieven
    Een gedicht van Niclaas Beets 1814-1903

    Madelieven

    Madelieven zijn er altijd,
    En die ze wil zoeken die vindt er;
    We zijn ze slechts een ogenblik kwijt,
    In 't barste van de winter.

    En daar het voor mij nog geen winter is,
    Maar — zo als gij 't wilt noemen!
    Zo leg ik heden op uwe dis,
    Een handvol van deze bloemen.

    Gij hebt er gewis wel eens mooier aanschouwd,
    Die frisser en fieuriger blonken;
    Maar hebben ook zij niet haar hartje van goud,
    Dat hemelse dauw heeft gedronken?

    -----------------------------------------

    Openingsgedicht bij de dichtbundel 'Madelieven' (1869)

    schrijver

    12-09-2012 om 13:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.augustus

    De maand augustus nu voorbij maar zo'n gedicht hoort er  nog bij!
    Want het is een les naar niet keusloos leven...


    augustus

    het strand kijkt naar de zee en ziet
    dat het water oud is geworden
    de meeuwen vliegen door de gedachten van de zon
    en hangen hun poten te drogen

    in de liezen van de duinen
    stoeien de vakantielieven in de lakens
    van het zand
    er knarst iets in de tederheid

    de boeren oogsten hun twijfels
    en na de avond kijken ze met de ogen
    van hun tractors naar de open wonden
    van de velden, er komt ruimte
    voor de landing van de herfst

    het jaar sterft een eerste keer
    aan voorbij zijn, op de patio van hun afscheid
    bergen de reizigers de avondzon in hun koffers
    met het heimwee van hun aarzeling
    verliezen ze hun keuze
    tussen thuis en horizon

    Roel Richelieu van Londersele,
    uit gedichten 1980-1992,
    Poeziecentrum,Gent, 1992

     

    11-09-2012 om 11:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blij
    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Mijnlief is blij

    Mijn lief is blij, zij lacht en zingt
    En schittert in de zonneschijn
    Als zij zó héél mijn leven zingt
    Kan nooit mijn leven lijden zijn.

    Ja! zang en lachen duren kort
    Als bloemen in de zomerdag;
    De zomer sterft, de bloem verdort:
    Zo sterft der mensen zang en lach.

    Maar nu der zonne gouden val
    Vloeit langs gelaat en blinkend kleed,
    En zij gaat, zingend of zij zal
    Zó eeuwig zingen zonder leed,

    Nu voel ik - of 'k mij zelve wieg
    In dromen die maar kort bestaan
    't Is beter zo 'k mij zelf bedrieg
    Dan 't leven droomloos door te gaan -

    Nu voel ik zalige vreugde in mij
    Bij 't luistren naar heur lach en zang
    Want weet, wát blijve of ga voorbij:
    Dát hoor ik héél mijn leven lang.

    schrijver

    10-09-2012 om 12:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kind
    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Slapend kind

    Kom mijn kind, de dag gaat ook.
    Zie haar afscheid wuift ze al ginder;
    In de tuin zijn bloem en vlinder
    Als de nachtlamp en haar rook.
    Kom mijn kind, de dag gaat ook.

    Stil, hij is de dag al voor,
    En hij sluimert, volgedronken,
    Moegedroomd en blindgeblonken,
    In oneindig niets teloor,
    Rustig bij mijn woorden door.

    Wonder, wat wordt de avond zwart!
    Langzaam, langzaam moet ik stijgen
    Langs de trappen, zelfs niet hijgen
    Met dit hoofdje aan mijn hart,
    Tot waar zacht de sponde mart.

    Ach, want als hij wakker schrikt
    Uit dat land van klank en kleuren
    En hij ziet de nacht hier treuren,
    Weet ik dat hij uren snikt...
    Stram mijn knie, dat gij niet knikt!

    Liederen en Balladen

    schrijver

    09-09-2012 om 16:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zonovergoten
    Het zonnige weer geeft een diepere kijk op het ondergaande Nederlandse rijk!

    Zonovergoten

     

    Vandaag een prachtige nazomerdag

    Wat een heerlijkheid

    Dat het zulk geweldig weer mag zijn

    Even frisjes genieten

    Want wie weet gaat het over

    een paar dagen weer gieten

    Als de politiek zijn ergste

    pijlen uit gaat gieten

    Kijk altijd naar het weer

    Want het weer zegt soms heel veel meer!

    Het natuurlijke wezen

    Waar niemand iets aan kan veranderen

    Die weerknop komt van een Hoge top

    Die alleen ziet aan alle knoppen

    Hem is gegeven alle macht in hemel en op aarde

    En dat geeft voor een volgeling een grote meerwaarde

    Een meerwaarde ook in het verlies

    Dan krijg je het wel voor je zere kies

    Maar Hij geeft daarbij de uitkomst

    Op Hem vertrouwen

    Dat is aan je eeuwig huis bouwen!

    En laat de politiek dan maar mauwen

    Ze krijgen je dan niet echt in hun klauwen!

     

    08-09-2012 om 11:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de wijze
    Een gedicht van Jan Jacob Slauerhof 1898-1936

    De wijze

    Mijn huis is vuil, mijn kinderen, talrijk, krijsen.
    De varkens wroeten ronkend in de hof.
    Maar bergen, blauw en ver verheven, eisen
    Mijn aandacht op, die stijgt uit stank en stof.

    Yoeng Poe Tsjoeng (1930)

    schrijver

    07-09-2012 om 09:19 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waterlelie
    Een gedicht van Toon Tellegen


    De waterlelie

    Ik heb de witte water-lelie lief,
    daar die zo blank is en zo stil haar kroon
    uitplooit in 't licht.

    Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
    heeft zij het licht gevonden en ontsloot
    toen blij het gouden hart.

    Nu rust zij peinzend op het watervlak
    en wenst niet meer...

    Frederik van Eeden
    Uit: Van de passielooze lelie,
    W. Versluys, Amsterdam, 1901


    06-09-2012 om 11:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomernacht
    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Zomernacht

    De blanke mane
    Licht overal
    De donkre lanen
    Staan langs de wal.

    Boomtoppen drinken
    Het zilvren licht
    Beneden zinken
    Schaduwen dicht.

    Maar midden in de
    Betovering,
    Waar beuk en linde
    Te dromen aanving

    Dalen drie zware
    Klokslagen neer
    De kimmen klaren ...
    De dag keert weer ...

    schrijver

    05-09-2012 om 10:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het leven
    Uit het leven gegrepen...mensen worden soms ook zo tot levende diamanten geslepen...

    Het leven

     

    Het leven wordt

    vaak aangevallen

    Van buitenaf

    of aan de binnenkant

    Het leven is maar even

    Maar de mens heeft maar

    één streven

    Dat is voor zichzelf

    het zoeken naar

    een aangenaam leven

    Maar niets is minder waar

    Steeds is er een schaar

    Die al het wat gevonden is

    weer doorknipt

    Het is vaak de egoïst

    Die heen en weer tript

    Die niemand een fijner leven gunt

    Want die heeft met de jaloezie

    het altijd op de ander gemunt

    Van binnenuit klinkt er een luidt

    Een luidt geschreeuw

    Waarom doe je toch als een dwaas

    Heel even heeft de egoïst een waas

    Een waas van woede

    Wees met egoïsten altijd op je hoede

    Hij valt aan terwijl men het niet denkt

    En zo weer een portie verdriet

    bij de ander schenkt

    Maar o wee als je bij de egoïst

    een haar krenkt

    Dan breekt er een hel uit!

     

     


    04-09-2012 om 19:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tirolerlied

    Een gedicht van Gentil Antheunis 1840-1907

    Tirolerlied

    Ik vlucht mijn leger, mijn vreedzame dakje;
    'k heb hond noch geweer, door de nacht loop ik heen,
    Mijn boezem doorwoelt een knagende smart,
    En waar ik ook vlucht, zij volgt mijne schreên.
    Voor mij geen rust,
    Geen hoop in 't verschiet;
    Want zij die ik bemin
    Bemint mij toch niet.

    Hier eenzaam gezeten op 't hoogste der bergen,
    Op rotsen zo woest, dat geen wild ze betreedt;
    Hier zing ik mijn leed de onpeilbare afgrond,
    De spraakloze nacht zing ik 't grievende leed.
    De diepte en het duister
    Aanhoren mijn lied;
    Maar zij, voor wie ik zing,
    Zij luistert toch niet.

    Daar klimt uit de diepte een geheimvol gefluister:
    ‘Wat baat u het leven? Kom, rust in mijn schoot.
    En zij die gevoelloos uw jeugd zag verkwijnen,
    Zoekt morgen met angst en beweent uw dood.’
    Heel 't dorp zou mij zoeken
    Met klemmend verdriet;
    Maar zij, voor wie ik stierf,
    Zij komt toch niet.

    Uit het hart! (1874)

    schrijver

    03-09-2012 om 13:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tijd
    Een gedicht van Rutger Kopland
    Tijd

    Tijd- het is vreemd, het is vreemd mooi ook
    nooit te zullen weten wat het is

    en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
    dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven

    zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
    naar iets in zichzelf, iets ziet daar
    wat het meekreeg

    zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
    van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat
    een verte voorbij onze ogen

    het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken
    dat ooit niemand meer zal weten
    dat we hebben geleefd

    te bedenken hoe nu we leven, hoe hier
    maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder
    de echo's van de onbekende diepten in ons hoofd

    niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik
    buiten onze gedachten is geen tijd

    we stonden deze zomer op de rand van een dal
    om ons heen alleen wind

    Rutger Kopland,
    uit over het verlangen naar een sigaret,
    Uitgeverij van Oorschot , Amsterdam 2001

    02-09-2012 om 12:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verwachting
    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    Verwachting

    Hou op, mijn ziel, 't Heelal te vragen,
    Hoe, waarom, wat, en wie gij zijt.
    De nevelwolken die u dragen,
    En, speelbal van d' onzichtbre tijd,
    Door de eindeloze ruimte jagen,
    Doorscheemren wel van bliksemslagen
    Wier flikkring door de scheuren splijt;
    Maar, ziet gij uit naar 't morgendagen,
    Die afstand is uw oog te wijd.

    Wij hobblen door de mistdampbaren
    Naar 't worstlend bruisen van haar vloed,
    Onzeker waar we heen vervaren,
    In 't buldrend onweer dat er woedt.
    Wij laten de ogen om ons waren;
    Maar vruchtloos is dat ijdel staren
    Naar 't vonklen van een flauwe gloed,
    Die 't dompig nachtzwerk op deed klaren
    Dat afschrik en verdelging broedt.

    Dees dichte sluier door te boren
    Hangt aan geen sterfelijke macht.
    In helse duisternis verloren,
    Geteeld tot broedsel van de nacht,
    Gedoemd, in deze damp te smoren,
    Waartoe een donkre trek te horen
    Die naar 't ontwijkend daglicht tracht?
    De schrikbre noodstorm moet bezworen
    Door Goddelijke wonderkracht.

    Of voelt ge u in dit woest geslinger
    Uws ondanks, machtloos meegesleurd;
    Beseft ge, wiens ontzagbre vinger
    De schepping uit haar naven beurt;
    Ontwaart ge in u de Aldoordringer,
    De nacht- en nood- en helbedwinger,
    Wiens lichtstraal aard en wolken scheurt;
    Die één, en zonder mededinger,
    Ook u Zijn zorgen waardig keurt?

    Laat dan 't Heelal verwoesting loeien;
    Wees kalm, en vraag niet; maar verbeid!
    De golven die er om u vloeien,
    De neevlen, om u uitgebreid,
    De bliksemstralen die er gloeien,
    De donders die de wolken schroeien,
    Verzwelgen in de Oneindigheid,
    En haasten 't slaken van de boeien;
    Waarin gij om verlossing schreit.

    schrijver

    01-09-2012 om 18:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.poëzie
    Zomaar een versjes uit een poëzie album
    Vroeger wist men nog hoe de vork in de steel zat
    Maar tegenwoordig ligt bijna alles in dit soort van dingen op z'n gat
    Kinderen hebben nog weinig eerbied voor ouders maar ook ouderen!
    Zo is er veel in het dagelijks geestelijk onderwijs vergaan!


    Wil steeds Uw ouders eeren
    Wil naarstig zijn in't leeren
    Bij elke goed onderricht
    Dan zult gij ondervinden
    't Ga voor of tegen winden
    't Genot van zulk een plicht!
    Je nicht Sientje,
    oktober 1953



    Er is een vriend van kind'ren
    Ver boven zon en maan
    Een vriend die nooit verandert
    Wiens trouw niet zal vergaan
    Die vriend blijft steeds dezelfde
    In liefde en gena
    Hij zegent gaarne kind'ren,
    En slaat hen vriend'lijk ga,
    Juffrouw Boon,
    oktober 1953



    Op den weg door 't aardsche leven
    Treft men dikwijls tegenspoed
    Op den weg door 's werelds dreven
    Groeien doornen voor d'en voet
    t' Gaat niet altijd voor den wind,
    Houd dit steeds in 't oog mijn kind!
    Tante Nee,
    oktober 1953

    Tusschen beuken tusschen linden
    Zult gij steeds een bloempje vinden
    Dat U toe roept in 't verdriet
    Maatje lief vergeet Zus niet!
    Je nicht Zus,
    oktober 1953




    31-08-2012 om 11:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.appelboom
    Een gedicht van Rutger Kopland

    Onder de appelboom

    Ik kwam thuis, het was
    een uur of acht en zeldzaam
    zacht voor de tijd van het jaar,
    de tuinbank stond klaar
    onder de appelboom ik ging zitten en ik zat
    te kijken hoe de buurman
    in zijn tuin nog aan het spitten
    was, de nacht kwam uit de aarde
    een blauwer wordend licht hing
    in de appelboom

    toen werd het langzaam weer te mooi
    om waar te zijn, de dingen
    van de dag verdwenen voor de geur
    van hooi, er lag weer speelgoed
    in het gras en verweg in het huis
    lachten de kinderen in het bad
    tot waar ik zat, tot
    onder de appelboom

    en later hoorde ik de vleugels
    van ganzen in de hemel
    hoorde ik hoe stil en leeg
    het aan het worden was

    gelukkig kwam er iemand naast mij
    zitten, om precies te zijn jij
    was het die naast mij kwam
    onder de appelboom, zeldzaam
    zacht en dichtbij
    voor onze leeftijd.

    Rutger Kopland
    uit: Onder het vee,
    Van Oorschot, Amsterdam 1966

    30-08-2012 om 13:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-08-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.baken
    Een gedicht van Marianne Som, voor mij onbekend maar kwam het tegen...


    Als een baken

    Op een rots
    in de branding
    staat een vrouw,
    alleen.

    De zee is één,
    de branding is één,
    de rots is één,
    de vrouw is één.

    Opgelost is haar verlangen
    één van twee te zijn.

    Eén in zichzelf geworden is zij,
    twee in één.

    Sterk als de rots,
    onafwendbaar als de branding,
    groots als de zee.

    © Marianne Som
    Uit: Een leven lang eeuwigheid, 1998

    29-08-2012 om 11:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!