Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    05-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klank

    Een gedicht van W.L. Penning 1840-1922

    NIEUWE KLANK

    Bij al wie thuis moet blijven,
    Zoekt lente een open raam;
    Een droom van vreugdbedrijven
    Laat ze achter met haar naam.
    En steels, na dag zó blijde,
    Zoek' jeugd haar avondblom —
    Stil laantje hoort bij 't scheiden:
    „Zeg, kijk je nog reis om?"

    Levensavond (1921)

    schrijver

    05-05-2015 om 18:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lentefanfare

    Een gedicht van Richard Minne

    LENTEFANFARE

    De lente komt zo dapper aan.
    Hobooien zijn 't en zilveren fluiten.
    De weduw kijkt voor 't eerst weer buiten
    doet haar gekleurde jak weer aan.

    Zo zal de wereld blijde staan
    vooral als bij het avondtuiten
    weer de fanfare stapt naar buiten
    met het bestuur er achter aan.

    ---------------------------------------------------
    Uit: In den zoeten inval en andere gedichten (1955)

    schrijver

    04-05-2015 om 21:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dis al

    Een gedicht van Jan F.E. Celliers 1865-1940

    Dis al

    Dis die blond,
    dis die blou:
    dis die veld,
    dis die lug;
    en 'n voël draai
    bowe
    in eensame vlug -
    dis al

    Dis 'n balling,
    gekom
    oor die oseaan,
    dis n graf in die
    gras,
    dis n vallende
    traan -
    dis al

    schrijver

    03-05-2015 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.buiten

    Een gedicht van J.J.L. Ten Kate 1819-1889

    NAAR BUITEN.

    Gekerkerd in de Stad, verwelkte ik in haar muren,
    Gelijk een bloesem tussen steen:
    In nachten zonder slaap, in doorgebeuzelde uren,
    In rook, rumoer en ijdelheen!
    De Stad! dor kerkhof, waar zich levenden begraven
    In 't graf der Luiheid, Lust of Smart,
    Voor eigen driften zich verneedrend tot haar slaven,
    Of wonden slaande in eigen hart;
    De Stad! onstuimig meer, wiens rustloos golfgewemel
    Dooreen woelt, hotst, zich-zelf verslindt,
    Waar schipbreuk woont en vreze, en 't starlicht van Gods hemel
    Geen spiegel voor zijn stralen vindt!

    Ik zag er tegen 't goud de Deugden opgewogen,
    De Mening aan de evenaar;
    'k Zag de Armoe schuld geteld; de Schuld triomf in de ogen,
    Of daar geen hoger Richtbank waar';
    'k Zag grote kindren zich bij 't klatergoud verbazen,
    Hun graan verkwisten op een klip,
    Uit ijdle droom en hoop een bonte zeepbel blazen,
    En wenen bij zijn kleurloos slib;
    'k Zag bozer Eigenbaat de blanke vleugels vlekken,
    Die God bij haar geboortezucht
    Der ziel des mensen geeft, om minstens haar te dekken,
    Zo ze al te zwak zijn voor de vlucht;

    Ik zag 't Genie, gekranst, op 't hoog altaar gezeten,
    Het gulden kalf van 't dansend volk,
    Dat in het schepsel 't werk des Scheppers dorst vergeten,
    Blind van zijn eigen wierookwolk;
    'k Zag de Ontucht blosjens en de Droefheid lachjens liegen,
    En, worstlende in het reuzenrag
    Der Mode, duizenden in die zelfbedwelming wiegen,
    Die 't leven afslijt in de dag!

    Toen bad ik: u Grote God! zal hier mijn hart verstenen
    Of dorren in zijn dageraad?
    Breng 't, nu 't nog anders dan van schaamte en smart kan wenen
    Waar 't voor iets Beters open gaat!
    Hoed mij voor Haat en voor Verachting: laat mij 't goede
    In 't kwaad, het licht in 't donker zien!
    Neem Gij de liefdebloem mijns harten in Uw hoede:
    Hier kwijnt, ontbladert ze misschien!
    Daar zijn er nog genoeg, die U in 't harte dragen:
    Hij hoort er half toe die 't gelooft!
    De Liefde is 't Leven .... God, 'k bid levendige dagen!
    0, geef ze eer hier hun bron verdooft!"

    En 'k heb ze ontvangen! ... in uw zoete broederarmen,
    Natuur, Gods uitgedrukte beeld!
    Een frisse levensstroom zal hem de ziel verwarmen,
    Die, kind, aan uwe boezem speelt!
    Gij sterkt de kracht der ziel - de toekomst en de mensen
    Voert ge ons gelovig, liefdrijk toe....
    Tot U! nog vaak tot U! - de heemlen zijn uw grenzen,
    Gij, als zij-zelf, nooit gevens moe!

    1842.

    De Dichtwerken (1872)

    schrijver

    01-05-2015 om 21:37 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wind

    Een gedicht van G.W. Lovendaal 1847-1939

    Stil van wind.

    Daar lei een scheepje gemeerd in het Diep.
    De wind was ter ruste, het watertje sliep
    En 't scheepje moest liggen tot later;
    Het spiegelde intussen voor tijdverdrijf
    Zijn mast en zijn want en zijn ranke lijf
    In 't klare kristal van het water.

    Geputst had de schipper, gegutst had het nat
    En gangboord en stuurboord en alles was glad
    En fris van het stromende water.
    Toen floot hij een deuntje en draaide gezwind
    Een zon uit zijn zwabber en keek naar de wind,
    Maar 't wimpeltje druilde: - tot later!

    Kindergedichten  (1914) 

    schrijver

    30-04-2015 om 21:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ziel

    Een gedicht van Albert Verwey 1856-1936

    Licht mijner ziel

    I

    Licht van mijn ziel! ik zag u steeds van ver,
    En wist wel dat gij eindlijk komen zoudt; -
    Woorden, die ik niemand heb betrouwd,
    Gaan uit als bleke vlammen, - als een ster,

    Die in 't azuur, maar blanker, lieflijker,
    Zie 'k in uw lokken liggen 't licht gelaat;
    't Mysterie van veel leeds, maar nooit van haat,
    Droomt in uw ogen; - 'k zag het steeds van ver.

    Ik zal u zien, mijn Licht, zo zie gij mij:
    In één zoet waas van gloed, waar ieder woord
    Doorheenvlamt van de lippen en saamglijdt

    Met andere tot één lichtende enigheid -
    En elk van ons droomt in een glorie voort,
    En andre glorie gaat ons stil voorbij.

    Van de liefde  die vriendschap heet

    schrijver

    29-04-2015 om 22:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zingende

    Een gedicht van J.H. Leopold 1865-1925

    Zingende lucht

    ZINGENDE lucht
    zingende wind -
    en binnen in,
    binnen de struiken
    ligt uitgegoten
    een donkere vijver
    en luistert en hoort,
    hoort stil verloren
    en denkt en peinst...
    Want van lente, van lente,
    Het zingt al van lente en zonneschijn.

    Vroege gedichten

    schrijver

    28-04-2015 om 22:19 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.perzik

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    TE VROEG BLOEIENDE PERZIK

    Het voorjaar kwam zó vroeg
    Met zon en luwe winden,
    Dat ik in een verblinde
    Verrukking bloemen droeg.

    Ik kon de vaste tijd,
    Door U besteld, niet wachten.
    't Hunkren van mijn gedachten
    Werd teedre werklijkheid.

    0, de eerste morgen, dat
    Mijn bloei zich openbaarde,
    In de verdorde gaarde,
    Hebt Gij mij liefgehad.

    Toen, voor mijn weligheid,
    Waarvan de twijgen rillen,
    Hebt Gij mij gekastijd,
    En mij omhuld met stille

    Huiven van sneeuw, en dauw
    Die stierde tot kristallen;
    Nu sta ik star en grauw
    Tussen de bloei van allen.

    Maar wie mijn doodheid laakt,
    Gij weet, dat ik kàn bloeien.
    En uit verholen gloeien
    Gij bloem en vruchten maakt.

    Och God, Uw lente prijkt -
    Wie weet - nog vele jaren.
    Laat 't hart Uw gunst ervaren,
    Tot het in bloei bezwijkt.

    De donkere bloei (1923 - 1925)

    schrijver

    27-04-2015 om 22:09 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.niet goed

    Een gedicht van Victor A. dela Montagne 1854-1915

    Het is niet goed.

    Het is niet goed, door 't leven te gaan,
    met hoofd en blikken omhoog gericht,
    omhoog, - ter glanzende starrenbaan,
    ter eeuwig stralende lichtsfeer.

    Het is niet goed op een hoogte te staan,
    wel vele duizenden in 't gezicht,
    hoog boven het slijk, midden storm en orkaan,
    waar de kiem van worstelen en strijden in ligt.

    Want zij die daar gaan door de schemernacht,
    vrijwillig, - naar geest, en hart en gemoed,
    vergeven het niet, dat u 't licht begroet;
    en wee! - het zijn er velen.

    Want zij, wie de kracht tot hoger ontbreekt,
    die baggren ontzenuwd in modder en slijk,
    vergeven ze u niet, de verhevene wijk:
    en wee! - het zijn er velen.

    schrijver

    26-04-2015 om 22:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geen

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Er is geen tijd

    Er is geen tijd. Wat gistren was
    is wat vandaag me een liefde wijst.
    Herdenken: ongedronken glas
    dat morgen laaft en spijst.

    Wat is me droeve scheppings-daad
    en baren in 't gelaat der dood?:
    een kindje dat aan 't schaatren slaat
    daar 't wemelt in mijn schoot.

    Welke is de krankheid die me pijnt
    bij dreigend komen en vergaan?
    Wij zijn, daar ze onbeweeglijk schijnt,
    een sterre aan hare baan.

    Wij reizen, en uit ieder punt
    verrijst een einde, ontrijst begin;
    waar alles wat het leven gunt
    verlies is, en gewin.

    En komt eens de ongenode Gast
    ons scheemren in 't vervaald gelaat,
    o Dood, met avond rijk belast:
    dàn wordt het dageraad.

    schrijver

    25-04-2015 om 17:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedje

    Een gedicht van C.S. Adama van Scheltema 1877-1924

    Liedje

    voor de geestelijke middenstand

    Neem gij het leven
    Zoals het is -
    Een beetje onrechtvaardig,
    Een beetje boosaardig,
    Maar ook wel eens aardig
    En soms lang niet mis!

    Leef gij het leven
    Zoals het gaat -
    Niet al te opzichtig,
    Niet al te gewichtig,
    Een beetje voorzichtig
    Dan is 't niet zo kwaad!

    Houd gij het leven
    Bedaard in het oog -
    Toon gij u krachtig,
    Uw doel steeds gedachtig,
    Nooit onwaarachtig,
    En dan: kop omhoog!

    Zingende stemmen (1914)

    schrijver

    24-04-2015 om 21:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dernier refuge

    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

    DERNIER REFUGE

    Vrouw, ik wil wel met u leven,
    treed mijn open kamer in,
    mijn bezit zij u gegeven,
    doch verzwijg mij voze min.

    De juwelen van een Carmen
    zijn de zonde, die verwondt,
    ik wil liggen in uw armen,
    met uw adem op mijn mond.

    'k Stoot dan 't hoge venster open
    op de neergevelde nacht,
    waar verdoemde zielen lopen
    in een onbegrepen pracht.

    En de uren zal ik proeven
    als een geurend gift-likeur,
    en uw leven blijve toeven
    tussen 't venster en mijn deur.

    En de maanden en de dagen
    gaan ons ongekend voorbij;
    alle bloesems die zij dragen
    zijn gewenst door u noch mij.

    En de nachten zullen groeien
    en ons leven zal vergaan,
    't lege hart zal stil verbloeien
    in een zelf bedachte waan.

    Nu gij 't leven dorst verspelen
    afgestompt voor vreugd en pijn,
    wil ik wel met u nog delen
    dit bestaan van zielloos zijn.

    Parijsche verzen Bussum 1923

    23-04-2015 om 21:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maannacht
    Een gedicht van Th. van Ameide 1877-1955

    Maannacht.

    Een lichten en een wuiven
    ging door het wakend woud
    in ruisend, schittrend stuiven
    door het bebladerd hout;
    de volle takken hingen
    te zwieren en te zingen
    in zilvren flikkeringen
    op 't feest van wind en maan.

    De wijde, heldre hemel
    blonk rijk in elk verschiet,
    waar 't fijnere gewemel
    zijn glans een doortocht liet,
    en luistervolle ronden
    van gulden misten bonden
    de stralen, die zij vonden
    vervloeien door de boog.

    En waar de maan in 't hoge
    hing heerlijk aan de lucht,
    veel grote wolken vlogen
    hun snel-gejaagde vlucht;
    maar als hun ijl gevaarte
    vlood langs de ontzagbre klaarte,
    versmolt zijn laatste zwaarte,
    in 't machtig licht vergaan.

    De hoge wind liet rustig
    de dichtomgroeide gang,
    maar schudde sterk en lustig
    der kronen bladervang:
    het was een deinend neigen,
    een zinken en een stijgen,
    een vleien en een dreigen
    van allen onderéén.

    Het licht viel neer in plassen
    op de verschrokken grond,
    of ging een boom verrassen
    waar hij te dromen stond
    en weefde door zijn lover
    een stille vonkentover,
    of speels vergleed weer, pover
    hem latend als hij was.

    Toen zagen wij de vlugge
    nimfen uit oud verhaal
    aanschimmen en terugge
    duiken in loverzaal,
    hun schijnig blanke leden
    opeens hun lokking breden,
    dan in de heimlijkheden
    verdwijnen weer als damp.

    Wij voelden als die ouden,
    die uit hun hoop en vrees
    zoo in hun duister bouwden
    het beeld dat ons verrees;
    in wisselender schijnen
    ontbloeien en verkwijnen
    het stoeien en verdwijnen
    zagen van god of geest.

    Wij zijn, ach, zoveel wijzer,
    weten van maan en wind;
    ons hart is zoveel grijzer,
    zo helemaal geen kind:
    de nimfen zijn gevloden
    met woud- en watergoden,
    geen schemering bergt boden
    meer uit een andre weerld.

    Maar 't oog, dat groot kan schouwen,
    ziet strakker, sterker schoon
    dan wat zich kindren bouwen:
    op aarde een tover-woon.
    Ons was dit woud niet ledig,
    de wind, het maanlicht vredig
    maakte' ons zo zacht en zedig:
    wij meenden te verstaan.

    Wij voelden zonder windsel
    van beeld en woord en waan
    't mysterie als beginsel
    van heel ons aards bestaan:
    rondom en in ons zelven,
    te dieper, naar wij delven
    al dieper de gewelven
    van onze wetensgang.

    Mysterievol blijft bloeien
    ons leven als voorheen:
    't geweetne gaat vermoeien,
    laat leeg ons en alleen,
    maar in deez' weerld van wonder
    gaat onze ziel niet onder,
    zij ziet zich zelf er, zonder
    te wèten wat zij ziet.

    Een woud in licht aan 't wieglen
    is vol van haar beweeg,
    zij mag zich zelf er spieglen,
    ook zij niet zwart en leeg
    noch weemlend van fantomen,
    maar als een woud van dromen,
    doorbruist in helste stromen
    door storm en gloed van God.





     

    22-04-2015 om 21:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maan
    Een gedicht van V. de Meyere 1873-1931
    De hoog-geslegen maan glimt door de twijgen.

    De hoog-geslegen maan glimt door de twijgen.
    waaraan de witte bloesems bottend hangen,
    en giet mijn weelde in rijzende gezangen,
    die als een wijdend lied ten hemel stijgen.

    In zilvren luister, de oude kruinen neigen
    hun geel-bedroomde schaûw, wijl roerloos, bange
    ontbloeit, rond hen, mijn tros-gebouwd verlangen,
    zachtkens verruisend tot een heilig zwijgen.

    Langs 't rustend blauw, met mijmer-blond omweven,
    voel ik mijn ziel langs klare tonen zweven,
    opbeurend in wijd-klinkend koor gedragen.

    En in de bladerstille lucht, met trage
    glinsters, lichtend-gestrooide sterren blinken,
    wijl Nacht en Vrede in 't zwellend harte zinken.

    bron: Van Nu en Straks jrg 2 (1894)  

    schrijver

    21-04-2015 om 22:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bloemen

    Een gedicht van C.S Adama van Scheltema 1877-1924

    Bloemen

    Ach, heb toch altijd ergens
    Een beetje bloemen staan -
    Zij doen toch altijd wel even
    Een beetje gelukkig aan!

    Een stil liedje van kleuren,
    Een fijne, blij-mooie tint -
    Even een kleine ontroering,
    Als de lach van een lief kind.

    Alles, alles neemt het leven,
    Het laat ons ieder eenmaal berooid -
    Maar het geluk van een beetje schoonheid
    Dat ontneemt het ons nooit!

    De keerende kudde (1920)

    schrijver

    20-04-2015 om 21:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ploert

    Een gedicht van Adriaan Loosjes 1735-1813

    De ploert.

    Wijs: Ach hoe lekker is het zoenen.

    A g n i e t.


    Kijk daar gaat die grootse jongen!
    Kaatjebuur! kijk over deur,
    'k Heb mezelve daar bedwongen,
    Dat 's de kleinzeun van de Fleur.
    De oudjes leefden zo bedaardjes,
    Pieter is een schand op straat,
    Zie zijn hoed staat op drie haartjes,
    En hij kijkt als een soldaat.

    Misselijk zijn al zijn trekken
    Hij mag stappen als een pauw.
    Foei die rooie en blauwe plekken!
    Lippen als lazuur zo blauw.
    't Is net of er eens een regen
    Puisten op zijn wezen viel,
    'k Loof hij het te bleek gelegen
    Kaatje! 't is zo'n slechte ziel.

    K a a t j e.

    Wel kwam jij me wat vertellen,
    Had je dit dan maar gespaard,
    Want hij slaat met zijn gezellen
    Menigmaal de kreuple waard.
    Hij kan zelf de wacht bedriegen,
    't Is met hem geheel niet pluis,
    Als de vledermuizen vliegen,
    Krijgt hij vrouwvolk aan zijn huis

    Laatst, daar wij nu van hem praten,
    Kreeg 'k een reekning aan mijn huis.
    Toen 'k de man had ingelaten,
    Zei ik al: jij hebt abuis.
    Maar de karel wist wel beter.
    Oele! zij was net voor Piet.
    'k Zag toen, hoe hij in Czaar Peter
    Menig maaltje geven liet.

    't Was veel meer als honderd gulden.
    Kees de snijer zei dees dag,
    ‘ô Hij het zijn naars vol schulden
    En zijn kleren zijn als rag.’
    Nou pronkt hij met zijen kousen,
    Die hij kocht bij Franse Lot.
    ô Hij leent het geld van smousen,
    Schielijk raakt achter slot.

    Volks lieden-boek  (1785)

    schrijver

    19-04-2015 om 22:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avondstilte

    Een gedicht van Hugo Verriest 1840-1922

    Avondstilte

    ’t Wordt laat, en ’t zwijgen zinkt met stille avond neder,
    En stille, de avond dringt me in ’t eindloos diepe hert,
    En ’t eindloos herte, moe van ’t wentlen weg en weder,
    Staakt ’t wentelen en rust in stille zoete smert.
    O smert, geen zoetheid kan aan ’t rustend zoet genieten,
    Het zoet genieten van uw ijdele eindloosheid,
    Uwe ijdele eindloosheid die ’t dromen vol kan gieten,
    Het stille dromen van des avonds enigheid.
    ’t Is eens en avond, en de duisternissen dalen
    In halve duisternis doorschijnend in de nacht,
    Waar schijnend heldre sterren aan de hemel pralen,
    De hemel licht doorlaaid in heldre sterrenpracht;
    Die sterrenpracht die ginds oneindig wendt en wiegelt;
    Oneindig wendt en wiegt in ’t meteloos gespan,
    En meetloos in de klene klare dauwdrop spiegelt,
    De dauwdrop, mijne ziel, die ’t eindloos spieglen kan.
    Het eindloos hangt daar hoog en ligt hier neer te dromen,
    Te dromen in de vlakte en in het zwijgend woud,
    Het woud dat zwijgend rijst met halfverlichte bomen,
    Die bomen vormeloos die schijnen eeuwenoud:
    Want eeuwenoud is ’t al en meteloos te samen
    Als samen stilte ligt en nacht op de natuur,
    Natuur, onroerbaar stil waar blad noch bomen aâmen,
    Noch de adem van de tijd waait in de drijvende uur.
    De drijvende uur ligt stil op roerloze bomen,
    En roerloos voor de bos strekt ’t ongemeten land,
    Het ongemeten land dat donkre verten zomen,
    Die verten meteloos lijk zeeën zonder strand.
    En zeeën zonder strand van stille zoete smerte,
    Van smert onroerbaar, kalm en vrij van bitterheid,
    Onroerbaar liggen, kalm, in ’t zwijgend einloos herte,
    Met ’t eindloos gevoel der eeuwige eendloosheid.

    schrijver

    18-04-2015 om 22:02 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zon

    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    De zon hing laag.

    De zon hing laag.
    tussen de witte muren
    verbloedde goud en zwart
    het avondrood.
    hij, van zijn hoog terras,
    volgde de lange strepen,
    het vluchtig zog
    van nooit geziene
    nooit gedroomde schepen
    door het gemarmerd
    zilver van de zee.

    de huiveringen
    van 't geschubd metaal,
    door 't stijgend maanlicht
    rimpelend beschenen,
    waren die nacht op zee
    het enig teken,
    dat twintig eeuwen
    ademloos verstreken
    en in zijn hart
    antieke vrede
    was gedaald.

    Tempel en Kruis (1940)

    schrijver

    17-04-2015 om 21:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liefde

    Een gedicht van Adriaan van der Hoop 1802-1841

    Geen liefde is de eerste min gelijk.

    Geen liefde is de eerste min gelijk,
    Hoe men zich zelf misleidt,
    Geen is zo zuiver, geen zo rijk
    Aan onbaatzuchtigheid.
    Ach, schoon men mij van liefde spreek'
    'k Gevoel het diep in 't hart,
    Het beeld van hem, die van mij week,
    Diens liefde baart mij smart.
    Geen liefde is de eerste min gelijk,
    Geen dieper hartenwond,
    Dan als, ná 't eerste liefdeblijk,
    Men ontrouw ondervond. -
    Al toon ik soms een blij gezicht,
    En opgeruimde zin,
    In 't binnenst van mijn boezem ligt
    Altijd nog de eerste min.

    Geen liefde is de eerste min gelijk,
    Hoe men ook de andre roem:
    Is 't lieflijkst waar deze aard mee prijk:
    Niet de eerste lentebloem?
    Klinkt de eerste toon niet dubbel schoon
    Van 't nachtegalenlied;
    Is de eerste min, hoe snel gevloôn,
    De teerste en eêlste niet?

    schrijver

    16-04-2015 om 16:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ogen
    Een gedicht van P.C.Boutens 1870-1943

    Ogen

    De schemer die gestadig
    Over mijn ogen dicht,
    Breekt als een wolk weldadig
    In dauw van aldoorvloeiend licht.

    Of door de strakke weiden
    Van zonneblinde lucht
    De blonde bloei zou breiden
    Van dagverloren sterrenvlucht,

    Zo uit zijn luwe dekking
    Mijn oog verhelderd ziet
    In lentelijke ontwekking
    De diepe tuinen van 't verschiet...

    O horizon van ogen,
    Op Gods onpeilbaarheid
    In ommegaande bogen
    Uitzicht ondeelbaar saamgereid

    Uit watereêlste stenen,
    Elk in zijn zuivre kleur,
    In lachen en in wenen
    Tot vensteren doorschenen
    Op alle goddelijk gebeur...

    De heemlen schijnen binnen
    In 't schaduwbloede hart,
    Der ziele vleuglen zinnen
    In onbegrensd beminnen
    Gaan op in lichtste vreugd en smart...

    Niets kan van u ontluistren
    Mijn overvloed en nood,
    O ogen niet te duistren
    Door 't leven en niet door de dood!

    Bezonnen verzen (1931)

    schrijver

    15-04-2015 om 21:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!