Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    23-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weemoed
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van C.S. Adama van Scheltema 1877-1924

    Weemoed

    Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
    Wat is dit wonderlijk verdriet -
    Ik voel mij doof en diep bedroefd,
    En zit en zie - en weet het niet.

    Wat is het dat mij zwijgen doet,
    Hoe is mijn ganse lichaam stom -
    Is 't leven slecht - is 't leven goed -
    Of niet - of wel - waarom - waarom?

    Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
    Dat ik verloor of dat ik won -
    Ik weet het niet, en zit en zie - -
    En in mijn handen ligt de zon.

    Uit stilte en strijd

    23-11-2010 om 13:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.overtocht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    De overtocht

    De eenzame zwarte boot
    vaart in het holst van de nacht
    door een duisternis, woest en groot,
    de dood, de dood tegemoet.

    ik lig diep in het kreunende ruim,
    koud en beangst en alleen
    en ik ween om het heldere land,
    dat achter de einder verdween
    en ik ween om het duistere land,
    dat flauw aan de einder verscheen.

    die door liefde getroffen is
    en door het bloed overmand
    die ervoer nog het donkerste niet,
    diens leven verging niet voorgoed;
    want de uiterste nederlaag
    lijdt het hart in de strijd met de dood.

    o! de tocht naar het eeuwige land
    door een duisternis somber en groot
    in de nooit aflatende angst
    dat de dood het einde niet is.

    Verzamelde gedichten: Eerste periode (1941)

    22-11-2010 om 11:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gelegenheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Albrecht Rodenbach 1856-1880

    TER GELEGENHEID ENER EERSTE MISSE

    Des Heeren uitverkoren van alle eeuwigheid,
    gekweekt aan 's altaars voet in rust en vreedzaamheid,
    bewaard van alles wat zijn rein gemoed mocht deren,
    gespaard waneer de jeugd ontwiek het wild begeren,
    zo knielt op zeekre dag de blijde jongeling
    en ligt voor 't altaar neer, des Heeren gunsteling,
    gereed tot alles, 't hert van vreugden overstromend,
    van niets meer dan van dankbaarheid en offer dromend
    aan Deze die hem koos, onwaardige. En hoort,
    daar spreekt de kerkvoogd, en hij zalft hem, 't heilig woord:
    "Voor eeuwig Priester". En de jongling opgetogen
    staat op, ontzaglijk, met de macht van uit den Hoogen.
    Nu staat voor hem de wereld open, en hij gaat.
    De wereld zoekt en doolt, bedrijft en lijdt haar kwaad.
    Maar hij, hij kent haar lijden, kent der mensen herten,
    hij kent dat haken, kent die afgrond, kent die smerten;
    het lijden kent hij en het middel: steeds bereid
    voert hij met zich als middel - Gods barmhartigheid.
    En, Bidder en Verzoener, altijd daar om 't lijden
    naar lichaam en naar ziel zijn helend hand te wijden,
    en toch miskend, vervolgd van deze die hij heelt,
    zo leeft te midden ons de Priester - Christus' beeld.

    21-11-2010 om 11:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grijs
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een jaargetijden gedicht geschreven door Geeraadt. Mijn commentaar is...het is maar net hoe je er tegen aan kijkt!

    zinloos grijs

    tot de tegenwind
    eindelijk weer waait

    lijkt alles dichtbij
    maar toch afwezig

    de rest van de wereld
    verhult zich tijdelijk
    in zinloos grijs

    maar of je echt veel mist
    blijft in nevelen gehuld


    20-11-2010 om 16:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.boudat
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Jacob Saluerhoff 1898-1936

    Nieuwjaarsboudate

    Wie in deze tijd nog gedichten schrijft
    En zich richten wil tot een volk dat kijft,
    Tot een volk dat niets dan welvaart wil
    En bewilliging van iedre modegril,
    Hij is meer dan rijp voor het gekkenhuis
    En de gekken vinden hem ook niet pluis,
    En dus moet hij naar een ballingsoord,
    Waar papier en pennen zijn behekst,
    Waar de kale muur siert de bijbeltekst:
    (Slechts) In den beginne was het Woord.

    Uit: Al dwalend

     

    19-11-2010 om 15:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.op
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van een schrijver met de letter E. Mijn bespiegeling!Zo ziet een mensenleven er uit. De tijd heelt alle wonden maar in veel gevallen blijven de zonden doorgaan...elke seconde! De één sterft er in en de ander gaat er gewoon verder in!

     

    Op

    Ik kijk de seconden na
    Één voor één verdwijnen ze
    zo snel als ze gekomen zijn

    De klokt die blijft maar tikken
    Toch doet me dat geen pijn

    Ik kijk de uren na
    Ze komen en ze gaan
    maar ik zal ze niet stoppen

    Ondanks mijn goed verstand
    Blijft de tijd me foppen

    Ik kijk de dagen na
    En de dagen worden weken
    Maar ik zie geen verschil

    Ik wacht zolang ik wachten kan
    Tot mijn lichaam niet meer wil

     

    18-11-2010 om 11:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.droevig
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1868-1922

    Nu weet ik wat het allerdroevigst is

    Nu weet ik wat het allerdroevigst is.
    't Is niet de dood of scheiding, niet het kwaad,
    Dat anderen ons aandoen, of 't gemis
    Aan aardse liefde, niet, dat ons verlaat

    En jeugd èn schoonheid, eer genoten is
    Het zoet van 't leven, niet de dwaze daad
    Die men beweent in rouw en droefenis;
    't Is: als men leeft voor iets, dat niet bestaat

    En nimmer heeft bestaan, en als men 't weet
    En toch die schone droom niet sterven laat,
    Omdat men voelt, dat alles, wat bestaat,
    Niets, niets betekent, vergeleken bij
    Die éne grootse droom. O, dat is leed,
    Waaraan 'k niet denken durf. God helpe mij!

    17-11-2010 om 11:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.diep
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacob Winkler Prins 1817-1908

    Diep

    In 't diepste diep ligt het gezonken schip….
    Diep ligt het schip in 't onderzeese dal.
    De groene zeeplant slingert overal
    Haar rank 't salon in ; slingert zelfs haar tip

    Hoog langs de mast op, rond de ontblote rib.
    Zij slingert òp zich tot den gouden bal
    Van wat de vlagstok was, kruipt door den stal
    En woekert welig in het vette slib.

    De blanke tanden in de kop, die loert,
    Waarlangs de lach vloog, zijn thans zinder scherts.
    De stem is stil, die velen heft vervoerd

    Tot grote vreugde door haar klank van erts
    Soms door een rimpling van omhoog geroerd
    Klinkt nog een klacht in treur-mineur van terts.

     

    16-11-2010 om 18:33 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ergernis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Maria Voerman

    Ergenis.

    Als ik mijn
    gedachten laat gaan
    en er praat iemand
    steeds tegen me aan,
    dan erger ik me
    daar vreselijk aan!
    Maar krijg dan toch spijt
    en denk, hij moet
    zijn verhaal ook kwijt.
    Geef hem maar een
    luisterend oor
    en ga met het denken
    een andere keer maar door!

    15-11-2010 om 17:02 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avond

    Een gedicht van mijzelf op weg naar morgen...

    Avond

     

    De avond is gedaald

    Het licht is verschraald

    De zon gaat onder

    Wat een wonder

    Hij komt ook weer op

    De nacht duurt soms lang

    Als een mens niet slapen kan

     

    Wanneer dan de eerste lichtstralen schijnen

    Dan voel je het hart niet zo kwijnen

    Soms komen er plannen

    Maar plannen in de nacht geboren

    Verdwijnen bij het ochtendgloren

    Wat zijn er veel plannen ’s nachts

    Maar één ding staat wel vast

     

    Er komt zomaar een gezellige uur onverwachts

    Waardoor een mens door kleine dingen wordt verrast

    Het leven gaat zo steeds maar op en neer

    De somberheid van het regenweer

    Geeft wel de eenzaamheid weer

    Het is geen weer voor buiten

    Je hoort de vogels geen mooie deuntjes fluiten

     

    De mens trekt zich in zijn stille hoekje terug

    En wacht tot het weer licht wordt

    De eenzaamheid leidt misschien tot

    Het overdenken van het winterlot

    Want als de winter is gekomen

    Dan wordt het koud en is er weinig te dromen

    We gaan weer uitkijken naar de lenteklokjes

     

    We zien hier en daar de plantsoenen met bloemen

    Dan mag een mens het voorjaar weer begroeten

    Zo draait de levenscirkel steeds maar weer door

    We gaan van oord tot oord

    Maar wie vindt nu het zalig oord?

    Dat heb je dan zelf uit Zijn mond gehoord

    Dat is het uiteindelijke doel

     

    Een mens in en door de genade weet wat ik bedoel

    Het leven is niet gegeven voor de lol

    Want daar raakt een mens van op hol!

    Daarom staat deze aarde van geweld en rampen bol!

     

     

     

     

     

    14-11-2010 om 13:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.berusting
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacob Israël de Haan 1881-1924

    Berusting

    In dit spel van wind en water
    Schouw ik peinzend heel de dag
    'k Vraag niet meer naar toen en later
    Ik draag wat er komen mag.

    Kwatrijnen

    13-11-2010 om 11:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mensen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Alica Nahon 1896-1933

    De mensen van voorbij

    De mensen van voorbij,
    ze blijven met ons leven.
    De mensen van voorbij,
    ze zijn met ons verweven
    in liefde, in verhalen,
    die wij zo graag herhalen,
    in bloemen, geuren, in een lied,
    dat opklinkt uit verdriet.

    De mensen van voorbij,
    zij worden niet vergeten.
    De mensen van voorbij,
    zijn in een ander weten.
    Bij God mogen ze wonen;
    daar waar geen pijn kan komen.
    De mensen van voorbij
    zijn in het licht, zijn vrij!

    12-11-2010 om 11:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ach
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Nicolaas Beets  1814-1903

    Ach, blijf met Uw genade

    Ach, blijf met Uw genade,
    Heer Jezus, ons nabij,
    opdat ons nimmer schade
    des boze heerschappij!

    Licht Gij ons met Uw stralen,
    o, Licht der wereld, voor,
    opdat wij niet verdwalen
    of struik'len op ons spoor!

    Vervul dan met Uw zegen
    onze armoe, rijke Heer,
    en zend op onze wegen
    Uw kracht en goedheid neer!

    Neem Gij ons in Uw hoede,
    onoverwonnen Held;
    beteugel satans woede
    en 's werelds boos geweld!


    11-11-2010 om 15:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kindje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Erdward Koster 1861-1937

    Voor mijn kindje

    Kindeke, bloeiend in 't zonnelicht,
    Lachend en kraaiend met je olijk gezicht,
    Knippend met oogjes en grijpend met handjes,
    Knikkend het hoofdje boven de kantjes,
    Boven de licht-blauwe, zijdene bandjes
    Van je wit, gebold japonnetje,
    Kindje, lachend in het zonnetje!

    Kindje, spartelend met je beentjes,
    Marmer-rozig en zo kleentjes,
    0 wat trek je een guitig bekje,
    Schalks en schaat'rend schuldloos gekje!
    Jongen, wat kijk je me snuggertjes aan,
    En toch kan je er geen woord van verstaan:
    Lieflijke naampjes, die ik je geef,
    Kindje, mijn kindje, waarvoor ik leef,
    Neen, je weet er geen sikkepit van,
    Kleine, gelukkige, lachende man!

    Kraai maar en woel maar, mijn aardig lief kind,
    'k Wed dat je 't later zo prettig niet vindt;
    Laat nu je tinklende lachjes maar klinken,
    'k Hoop dat ze nimmer in tranen verdrinken; —
    Guitje, schavuitje, zeg lach je nu weér ?
    Straks is het huilen en lach je niet meer!

    Tonen en tinten (1900)

     

    10-11-2010 om 16:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grafschrift
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J. Antonides van der Goes 1647-1684

    Grafschrift voor een gissende Filosoof

    Treed zachtjes, wandelaar; neen, treed vrijmoedig aan.
    Gij hebt geen nood van hem te wekken,
    Want ook al hoorde hij u op zijn grafsteen gaan,
    Hij zou het tóch in twijfel trekken.

    09-11-2010 om 12:19 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kern
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Felix Timmermans 1886-1947

    De kern van alle dingen

    De kern van alle dingen
    is stil en eindeloos.
    Alleen de dingen zingen.
    Ons lied is kort en broos.

    En donker zingt mijn bloed,
    van heimwee zwaar doorwogen.
    Ik zeil langs regenbogen
    Gods stilte tegemoet.
    Met U zijn er geen verten meer
    en alles is nabij.

    Des levens aanvang glinstert weer,
    geen gisteren en geen morgen meer,
    geen tijd meer en geen uren,
    geen grenzen en geen muren;
    en alle angst voorbij,
    verlost van schaduw en van schijn,
    wordt pijn en smart tot vreugd verheven!

    Hoe kan het zo eenvoudig zijn!
    Hoe kan het leven Hemel zijn,
    met U, o kern van alle leven!
    Ik weet het niet, ik vind geen naam,
    ik krijg het met geen woorden saam
    wat er nu omgaat in mijn ziele.
    Is het soms blijdschap? Is 't verdriet?
    Of allebei? En ook weer niet ...
    Ik kan slechts zwijgend knielen.

    Adagio

     

    08-11-2010 om 13:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spin
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Anna Blaman

    DE SPIN

    Die zilveren deinende schoot,
    mijn liefste, dit maagdelijk gave net,
    dit gruwelijk schone huwelijksbed,
    dit vangzeil van de dood -
    ik heb het gesponnen tussen de bomen
    en tussen de zon en de aarde
    en al waar ik ontwaarde
    je zoet-zoemende dolersdromen.
    Ik vang je op in mijn wiegelend bed
    O wond in mijn maagdelijk net
    O liefste verloren in mijn schoot
    O worsteling in liefdesnood -
    ik wikkel je in mijn zijden geweld
    ik houd je met duizend armen omkneld
    ik verstik je in een cocon van gloed
    ik drink je zachte blanke bloed
    dat rinnend gulpt en schreit -

    en volgedronken op het kruis
    van mijn geschonden dodenhuis
    ik lig gebroken en bevrijd.

    -----------------------------------------------------
    uit: ‘Letterkundig Maandschrift’ nov. 1939, 1e jrg.

    07-11-2010 om 11:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twee

    Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1914

    Twee oudjes

    De lucht is zo helder, het windje zo warm,
    - Hij stiet zijn tuindeur open,-
    ‘Kom, vrouwke, een toertje!’ en hij bood haar zijn arm,
    ‘Al ’t groen is uitgelopen.’

    Zo gingen zij saâm, op hun krukskens geleund,
    Langs sappig groene blaren,
    Langs ’t bos, waar de merel zijn liedeke dreunt
    En kleurige vlinders waren.

    Heel langzaam… Zij spraken niet veel daarbij,
    Hij dacht: ’Alweer een jaartje;
    Daar had ik niet op gerekend!’ – En zij:
    ‘Een oud maar gelukkig paartje.’

    06-11-2010 om 11:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verjaardag
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hendrik Tollens 1780-1856

    Verjaardag

    Nimmer moegerende Tijd,
    Voerman, die de wagen rijdt
    Over bergen en door dalen!
    Laat mij, laat mij adem halen:
    Waar toch jaagt gij in galop?
    Voerman, hou eens even op.

    Welk een onafzienbaar end
    Hebt gij rustloos afgerend,
    Zonder pleistren, zonder pozen,
    Over dorens en langs rozen,
    Onverdacht op weg en spoor,
    Tusschen klip en afgrond door!

    Vijfentwintig jaren lang
    Holt gij met gezweepte gang,
    En vergeet uw span te stallen,
    Door wat noodweer overvallen!
    'k Zit te duislen van d'orkaan...
    Voerman, leg eens even aan.

    Sneller dan een bliksemschicht
    Snort mij alles voor 't gezicht;
    Wat zich opdoet aan mijn ogen,
    Is als rook voorbij gevlogen;
    Waar ik ginds de blik op sla,
    Laat ik aanstonds achterna.

    Gistren joeg uw dolle vaart
    Toomloos door een rozengaard,
    Waar ik bloemen vond te plukken;
    Maar gij bleeft mij voorwaarts rukken:
    Ik vertrad de schoonste knop,
    En de doren greep ik op

    Toef eens, keer eens, zwenk eens vlug,
    Voerman, langs uw baan terug:
    'k Heb op reis zo veel vergeten,
    En verloren en versmeten;
    Hou eens op toch! keer eens weer!
    Maar gij hoort of keert niet meer.

    Waar toch met die drift naar toe?
    Jaagt gij dan uw rossen moê
    Om de slagboom te eer te winnen,
    Waar ons rusten zal beginnen?
    Waar dan (zeg het) stuit uw draf?
    En gij antwoordt: ‘Aan het graf.’

    Daar, helaas! en daar alleen
    Loopt dan 't hobblig rijpad heen,
    Dwars door bui en onweersvlagen;
    Daar eerst einden pijn en plagen
    Daar ontsluit de rust de poort...
    Voerman! rij in Godsnaam voort!

    Gezamelijke dichtwerken (1855)

     

    05-11-2010 om 12:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bladeren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Felix Timmermans 1886-1947

    De blaadren rijzen door de stugge nevel

    De blaadren rijzen door de stugge nevel
    er zijn geen klanken meer, er is geen lied
    slechts in het dorre riet een vroom geprevel…
    Nu komt de tijd dat men naar binnen ziet.

    Want wij zijn arm, en knagen aan ’t verleden,
    en spelen met de kaarten van verdriet.
    Het schoonste sprookje stelt ons niet tevreden,
    en door de nevel lokt de toekomst niet.

    Het leven vlood en d’ as blijft in onz’handen
    ’t verlangen stijgt om mede te vergaan
    Doch in de weemoed blijft één lichtje branden,

    het licht dat w’in de zomer overslaan
    waarvoor wij slechts, tot onze scha en schande,
    rondom de wintertijd om olie gaan

    Adagio (1947)

    04-11-2010 om 11:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!