Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    06-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klank
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Henriëtte Roland Holst-van der Schalk 1869-1952

    De klank van mijn oude vleugel

    De klank van mijn oude vleugel
    wordt zwak en schril:
    er is iets versleten
    in hem, diep van binnen.
    Er valt niets te herstellen,
    er valt niets te beginnen:
    tegen een doodlijk euvel
    kan men niets beginnen.

    De arme zwakke klanken
    zullen ijler stijgen,
    (waar bleef de sterke, volle
    klank van hun jeugd?)
    tot ten leste komt
    het verlossende zwijgen,
    voor het kreunen der smart en
    de jubel der vreugd.

    Tussen tijd en eeuwigheid (1934)

    06-05-2011 om 17:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    05-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blauw
    Een gedicht van Frederik Hemkes 1854-1887

    BLAUW

    Als 't zonnetje speelt door het knoppende hout,
    Het koeltje zo zacht langs de wetering strijkt,
    De merel haar nest in de meidoren bouwt,
    En de aard wel een bruidskleed van bloemen gelijkt,
    Begeven zich trouwe gelieven naar 't bos
    En zoeken er maartse viooltjes in 't mos.
    Wie het aanschouw'
    Wete, dat blauw
    Altoos in Holland de kleur was van trouw!

    Dan schikt hij de bloemjes met zorg bij elkaar
    En vlecht ze te zaâm tot een geurigen krans;
    Die windt hij zijn liefste om het golvende haar,
    Als tooi voor de avond bij spel en bij dans.
    Wat kleurt bij het blond die violenkrans goed!
    Zij hecht hem een tuiltje van blauw aan de hoed.
    Wie het aanschouw'
    Wete, dat blauw
    Altoos in Holland de kleur was van trouw!

    En neemt bij de linde het dansen een eind,
    Dan schikt hij de krans van violen terecht
    In 't maanlicht, dat zacht op de bloemekens schijnt,
    En kust er zijn liefste, die fluisterend zegt:
    "Mijn beste, bedenk toch, dat moeder mij wacht;
    Een laatste goênachtkus, voor 't laatst nu goênacht!"
    Wie het aanschouw'
    Wete, dat blauw
    Altoos in Holland de kleur was van trouw!

    De Banier(1870)

    05-05-2011 om 10:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    04-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrouw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hendrik Marsman 1889-1940

    Slapende vrouw

    De onrust en de lichtbewogen
    ontvanklijkheid van hare trekken
    zijn weggewist en overtogen
    door maanlicht, dat in zachte plekken

    gestort ligt over kruin en peluw —
    en dekens die haar slaap bedekken
    welven het maanlicht tot een landschap,
    een keten die zijn tere bekkens

    van zilverglans doet overstromen —
    hoe lieflijk droomt het hoofd daarboven:
    de mond, die vlinders niet zou wekken
    is vaag geopend en de ogen

    die overdag het leven vingen
    liggen behoedzaam nu geloken
    tussen de ijle zwarte veren
    van wimpers en van wenkbrauwbogen.

    Porta Nigra (1934)

    04-05-2011 om 13:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sonnet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Reinier van Genderen Stort 1886-1942

    Sonnet

    En Mozes heeft de top des bergs betreden,
    Hij ziet nu liggen het Beloofde Land
    Met al zijn akkers, weiden, gaarden, steden,
    Waarheen hem voerde 's Heeren milde hand.

    De Leider denkt terug aan het verleden,
    De veertig jaren, noden allerhand,
    Door heel het volk van Israël geleden,
    In een te fel gebied van zon en zand.

    Doch Mozes sterft, het hoogste was bereikt,
    Aldus zal het geschieden met ons allen,
    Als over ons de dood zijn schaduw strijkt.

    Want hier staan wij slechts op om weer te vallen,
    Zijn pas gelukkig als het leven wijkt
    En vinden elders hoger welgevallen.

    03-05-2011 om 10:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Felix Timmermans 1886-1947

    Kuddenwacht

    In de lommerte der bomen,
    uitgestrekt in 't hoge gras,
    lag een herder bij zijn kudde
    schapen, die aan 't grazen was.

    D'hete zonne, die heur stralen
    deur de dichte takken stak,
    blekte grilge gouden rondkens
    op zijn oud soldatenfrak.

    Nevens hem zwaar asemhijgend
    zat zijn zwerte schepershond,
    met de oren recht omhoog en
    neerstig kijkend om en rond.

    De oude herder sloot zijn ogen,
    sliep en snorkte lijk een paard
    en het zweet in vette lekken
    viel in d'haren van zijn baard.

    Aan zijn kop van onder de aarde
    kroop de snuit uit van een mol,
    en de hond die 't merkte sprong er
    op met een verwoed gegrol.

    In zijn witte tanden hield hij
    't beestje, schudde 't ovrentweer,
    en langs 't glanzend pelske drupte
    't bloed in dunne streepkens neer.


    Lier 1906

    -------------------------------------------
    lommerte: schaduw
    blekte, blekken: blinken, duidelijk zichtbaar zijn
    neerstig: naarstig
    ovrentweer: heen en weer




    02-05-2011 om 17:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liebknecht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    KARL LIEBKNECHT

    Karl, Uwe trotse, machtige gestalte
    Vervult Europa met een stralend licht.
    Gij staat boven de massa, als boven 't dicht
    Weefsel der zee een zuil, de Noors-basalten.

    Gij hebt het rode vaandel opgericht,
    Toen het, een vod, lag op de vuile vaalte,
    Wapperend stralende voor elk gezicht, -
    Gij, Man van edel en zuiver gehalte.

    Gij stierf. Waardoor Vermoord door 't kapitaal, Maar ook door de arbeiders die u verlieten.
    Maar ook door de arbeiders die u verlieten.
    Die u alleen met uw vijanden lieten,
    En niet luisterden naar uw hoge taal.
    Uw liefde stierf, omdat zij werd verlaten
    Door de Duitse arbeiders, die Uw liefde haatten.

    Liedjes

    01-05-2011 om 11:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wandeling
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    WANDELING

    Een fijne geur ontstijgt de verse gronden;
    De luchten worden willig voor geluid;
    Er breken kleine blauwe kreetjes uit,
    Geritsel als uit duizenderlei monden.

    Een malse vleug van lente wordt gezonden;
    Zijn adem is bewaaierd van het kruid
    Dat uit de omgeworpen voren spruit,
    Onmetelijk, en dampend in de ronde.

    In eenzaamheid langs hakkelige paden
    Die lopen waar de kleine heesters staan,
    Als kinderen die de verrassing wachten,

    Peinzende stille werker is gegaan
    En hoort het kiemen der gestorte zaden...
    En in zijn hart het zingen der gedachten.

    Uit liederen van huisvlijt

    30-04-2011 om 21:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.laken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Onder 't helder koele laken

    Onder 't helder koele laken,
    Waar ik op de sluimer wacht,
    Lig ik tussen droom en waken
    Voor de drempel van de nacht,

    Turend, hoe de beide schalen
    Van het duister en het licht
    Beurtlings rijzen en weer dalen
    In een aarzlend evenwicht.

    Als een lelie op het water
    Heeft mijn ziel zich uitgespreid
    Tot een nú-zijn zonder later,
    Bij het stilstaan van de tijd.

    Onder 't helder koele laken,
    Waar ik op de sluimer wacht,
    Lig ik tussen droom en waken
    Voor de drempel van de nacht.

    Opvluchten (1922)

    29-04-2011 om 20:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.er ruist...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    Er ruist een zachte...

    Er ruist een zachte roffel door de blaad'ren
    Der populieren aan de zoom der weide;
    Zij tromm'len aan hun ranke takken blijde
    De zomer te gemoet, die stil komt naad'ren.

    In de elzebosjes aan de kant der sloten,
    Doorgeurd van honingklavers en kamillen,
    Hoor ik de lentewind zijn liedje trillen
    Met lang-gerekte, zangerige noten.

    Op halmen wieg'len statig korenaren
    Hoog boven paarsig-blauwe korenbloemen;
    De koekoek zit zijn eigen naam te roemen,
    Zich diep verschuilend in de dichte blaáren.

    Gedichten (1888)

    Illustratie: De koekoek zit zijn eigen naam te roemen...

     

    27-04-2011 om 12:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verlangen

    Het leven van elke dag...wel een geluk dat men het levenslicht nog ziet...maar toch is er vaak een groot ongezien verdriet...en dat is het verlangen...

    Verlangen

     

    Ik heb een verlangen!

    Zo leeft de mens

    Elke dag een nieuwe wens

    Maar de dagen gaan voort

    Zonder dat iemand van die wens hoort

    Een wens verborgen in het hart

    Geeft de eenzaamheid smart

    Men verlangt naar het verlangen

    Want de eenzaamheid maakt bange

     

    Maar hoe vul je de eenzaamheid?

    Om eens goed in jezelf te kijken in de tijd

    Die steeds zachtjes elke dag voorbij glijdt

    Men leeft in een cirkel elke dag

    Morgen, avond en nacht

    En dan is het weer dag

    Maar er wordt geen wens vervuld

    Wel worden de dagen van de leegte gevuld

    Met wensen en verlangens

     

    En niets geeft de vrucht

    Er wordt alleen maar diep gezucht

    Alles moet door een mens zelf worden opgelost

    Een ander komt het niet voor je doen

    Dat is het bij vele mensen

    Die willen dat de wensen

    Door anderen worden vervuld

    Daar zit een grote berg van schuld!

    Een schuld die niet omkeerbaar is

     

    Die moet men zelf dragen

    En zo vergaat het nu al de dagen

    De dagen dat men zoekt naar zichzelf

    En de weg niet kan vinden

    Het doolhof blijft zoals het was

    Ook al ga je netjes in de dagelijkse pas

    En dan denkt men weer opnieuw

    Dat deze dag ook maar voorbij was!

    Zo blijft dan steeds de wens van verlangen

     

     

    26-04-2011 om 11:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nachtschone
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan van Nijlen 1884-1965

    De Nachtschone

    De hele wereld heb ik afgereisd
    In droom. Wat is mij van die reis gebleven?
    Niet veel meer dan 't verlangen om nog even
    In een verlaten tuin, waar de avond grijst,
    Te zien hoe de nachtschone in het lichtblauwe
    Licht even bloeit en dadelijk verkleurt,
    Aleer de dood mij nijdig toe zal snauwen:
    ‘Ga nu maar de ijskast in, het is je beurt.’

     

    25-04-2011 om 10:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meisjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    MEIDAG IN MAART

    Ik dacht wel, dat zij komen zou
    lang voor het iemand wist,
    en hebben we ons niet werkelijk
    een maand of wat vergist?
    Wij dachten ons de winter nog
    ternauwernood voorbij
    en vinden de verwachting al
    rondom ons in de velden, de
    verwachting van de Mei!

    De traag ontwaakte hazelaar,
    die ’t niet vermoeden kon,
    staat nu in al zijn schamelheid
    beteuterd in de zon.
    Maar ‘k zie de bomen dichter zich
    verdringen om ’t gehucht
    en als de frisse daken, die
    er nu al zomer maken en
    die blinken in de lucht.

    Nu hebben al de meisjes ook
    geen manteltjes meer aan,
    maar heldere japonnetjes,
    die wel zo aardig staan.
    De Zon vond bij zijn binnenkomst
    de meisjes kant en klaar:
    de meisjes zonder manteltjes, -
    en met de blonde kleuren van
    die Ridder in het haar.

    Eerste tochten (1911)

    24-04-2011 om 15:02 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de dood

    Een gedicht op stille zaterdag

    De dood

     

    De dood is een mysterie

    De dood brengt ook wel hysterie

    De dood brengt duisternis en verdriet

    De dood is nog niet overwonnen

    Als er geen nieuw leven is begonnen

    Het nieuwe lied

    Dat wordt gezongen

    Als Christus in je hart is geboren

    Dan pas is de dood overwonnen

    Hij heeft Hem Zelf wel overwonnen

    Maar het was niet om Hem Zelf begonnen

    Maar om de ander op te wekken tot het leven

    Maar de mensen zochten het niet dit nieuwe leven

    En dan is de dood een onontkoombaar gebeuren

    Dan wordt de dood niet teniet gedaan

    Omdat men zich heeft geschaamd

    Om met Hem samen te gaan

    Geen samenzijn

    Dan is er ook geen zonneschijn

    Dan kan het op klaar lichte dag zo donker zijn

    Dan is men in de spelonk van de dood

     

     

    23-04-2011 om 18:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koning

    Een lijdenslied, spreekt geheel voor zichzelf. Er is geen beeld bij want als het tot in de ziel spreekt dan is er genoeg beeld!

    Gezang 13


    1   Is dat, is dat mijn Koning?
      Dat aller vaadren wens?
      Is dat, is dat zijn kroning?
      Zie, zie, aanschouw den mens!
      Moet Hij dat spotkleed dragen,
      dat riet, die doornenkroon?
      Lijdt Hij dien smaad, die slagen?
      Hij, God, uw eigen Zoon!

    2   Ja, ik kost Hem die slagen,
      die smarten en dien hoon;
      ik doe dat kleed Hem dragen,
      dat riet, die doornenkroon.
      Ik sloeg Hem al die wonden,
      voor mij moet Hij daar staan,
      ik deed door mijne zonden
      Hem al die jammren aan.

    3   O Jezus! Man van smarten,
      Gij aller vaadren wens,
      herinner aller harten
      't aandoenlijk: 'Zie, de mens!'
      Laat mij toch nooit vergeten
      die kroon, dat kleed, dat riet;
      dit trooste mijn geweten:
      't is al voor mij geschied.
       
       
       

    Toegevoegd aan de Psalmberijming van 1773

    22-04-2011 om 10:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meisje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    'T MEISJE

    Daar was 'n meisje,
    daar was 'n water,
    daar was wat zonne
    en groenig riet.

    Dat water zong
    met zilvren klater,
    dat meisje zong
    'n vrijerslied.

    Dat meisje had
    zo rode wangen
    en brede heupen
    dat ze had!

    D'r haar dat berste
    uit de spangen
    en glom of 't vol
    van zonne zat.

    D'r ogen keken
    maar in het water
    daar sloeg ze 'n hempje
    heen en weer:

    dat was in lichtend
    zongeschater
    daar blonk de zonne
    zich in weer.

    Daar was 'n meisje
    aan het water
    daar was wat zonne
    en groenig riet.

    Het hempje flakkerde
    in witte klater
    waar 't meisje rode
    armen liet.

    Ze spoelde en ze
    plensde zonne
    ze pletste wit
    ze plensde licht

    en lichte pareltjes
    waren begonnen
    te rollen langs
    haar blond gezicht

    Daar vloog 'n mugje
    daar vloog 'n vogel
    daar vloog 'n bijtje
    tussen 't riet

    en 't hempje als
    'n witte vogel
    klapte als 'n witte
    wiedewied.

    Jonge Mei, Amsterdam.(1924)

     

    21-04-2011 om 16:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.burgerdeugd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Edgar du Perron 1899-1940

    Sonnet van burgerdeugd

    De trammen tuimlen door de lange straten;
    Al 't leven buiten, en de ramen dicht;
    Wat thee voor ons en de avond te verpraten.
    De lamp streelt rustig ons voornaam gezicht.

    Inbrekers, wurgers, rovers en piraten,
    En de eerste Zondvloed en het laatst Gericht -
    Elke onrust heeft ons deugdzaam hart verlaten.
    O thee! o vriendschap! o kalmerend licht!

    Straks 't koesterende donker; morgen lopen
    Wij opgefleurd te kopen of verkopen:
    Tragedie blijft tragedie, klein of groot.

    Genoeg vermoeienis om 's nachts te slapen;
    Alle overgangen tussen lach en gapen;
    En aan het eind, de Liefderijke Dood.



    1928

    20-04-2011 om 11:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schapen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Charivarius 1870-1946

    ’k Zie schapen, witgewold

    ’k Zie schapen witgewold,
    ’k Zie rid- en runders draven,
    ’k Zie vo- en vlegels zich
    Aan wa- en bitter laven.
    Al is de stad ook vol
    Van stu- en decadente'
    Die speel- en alcohol
    Verkiezen boven lente,
    U, boe- en kippen-ren,
    U, lust- en korensc-hoven,
    U var- en vlinderken,
    U stel ik ver daarboven!
    In ’t mooie voorjaarsweer,
    Gaan bloe- en ramen open.
    ’k Zie ieder met een bloem,
    Zelfs schoo- met anjers lopen.
    ’k Zie ei- en beuken staan,
    En dreu- en andre mussen,
    Wijl lij- (geen vrijsters!) slaan,
    ’k Zie kro- en meisjes kussen.
    En mens en kunstenaars
    Zij dragen en zij eten
    Veel flam- en waterbaars,
    Bij ’t hij-, zij-, zwijgend zweten.
    Geen pneu- slechts harmonie:
    De tweedracht wijkt voor vrede,
    De ru- voor poëzie.
    Juicht kin- en ouders mede!
    Want len- en warmte is daar,
    Mijn geest stijgt op, naar boven,
    ’k Wil nat- en morgenuur
    Met vul- en lippen loven!

    Charivari, 1913.

    19-04-2011 om 14:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stadsgezichten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

    Stadsgezichten II

    Open de vensters
    wijd op de dag,
    het leven trilt
    het leven gilt
    en 't zonlicht lilt
    waar schietende schaduw stuk slaat!
    De straat
    is wild van rumoer en van haat,
    haat die als liefde groot is,
    zij stroomt en snelt
    vol donker geweld,
    ieder mens wordt een held
    die strijdt om 't doel dat brood is!

    Open de vensters en luiken,
    ik wil de lucht
    de zwoel bezwangerde lucht wil ik ruiken
    waarin het leven hijgt
    en duizenden stemmen zoemen;
    microben zijn bloemen
    die bloeien in millioenen
    microben zijn de zoenen
    van de donkere lichtende wereldstad!

    De vensters, de luiken open,
    wijd op de straat,
    o, dat het leven opslaat
    tegen het bloedloos gelaat,
    tegen mijn lege ogen!
    'k Wil zien de jagende, vluchtende mensen, tussen
    de auto's en bussen
    die snorrend en dreunend jagen
    en levende drommen dragen
    in hun glanzende vierkante buiken.

    Open de vensters wijd
    op het leven!
    Het leven is meer dan vizioen
    van koortsende droom .... 0 één doen,
    één strijd
    voor het begeven!

    Parijsche verzen (1923)

     

    18-04-2011 om 15:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.melissa
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Johan Danser 1893-1920

    MELISSA

    Dat nu dit ene zacht-herlezen woord
    Zo diep mijn zwijgend mijmren kon ontroeren
    En tot die traag-vervaagde erinnring voeren
    Als had mijn luisteren haar naam gehoord.

    Dat was geluk: door angst noch lust gestoord
    Schreden wij over winters sneeuwen vloeren
    En spraken samen in een zoet vervoeren
    Van wat ons in dit leven had bekoord.

    Het was maar kort en 't lijkt een vreemde droom
    Waarin zij tot mij kwam en tot mijn peinzen
    Gelijk een bij naar hoven vol aroom.

    En sinds: ik vond niet wat ik zo behoef,
    En zo mijn woorden luid soms blijheid veinzen,
    Mijn ziel is stil en vol verlangst en droef.

    17-04-2011 om 22:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kolenkar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    DE KOLENKAR

    Door de zwarte stad
    rijdt de zwarte kar
    met de hooggeladen kolen,
    de kolen zijn zwart
    de zakken zijn zwart
    de kar is eronder verscholen.

    De twee grote paarden
    gepeesd en gespierd
    zwaar gevleesd
    op de ronddikke poten:
    zij schokken, zij nijgen
    de koppen ter aard,
    de zwetende koppen
    grauw-manen omzwierd.

    Zij trekken de wagen
    zij trekken de kar
    twee kerels! twee
    werkvrome beesten:
    hun vellen die glanzen
    als zonzonnend git
    om ronkende dampende leesten.

    Zij trekken de wagen
    zij trekken de kar
    de moeren, de snoeren
    die kraken.

    zij hebben de kracht
    van een veel-getal
    in de klemmende kwijlende kaken.

    Huup! Huup!
    laat je zweten
    maar dampen,
    laat je trekkende poten
    pilaren zijn,
    en krimp je en rek je
    in 's voerders lijn,
    de keienweg dreunt
    van je stampen!

    Twee grote paarden
    als kolen zwart
    twee grote sterke beesten,
    de benen straf recht
    de koppen vooruit!
    en dampend de glanzende leesten.

    Jonge Mei, Amsterdam.(1924)

     

    16-04-2011 om 19:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!