Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    17-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.melissa
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Johan Danser 1893-1920

    MELISSA

    Dat nu dit ene zacht-herlezen woord
    Zo diep mijn zwijgend mijmren kon ontroeren
    En tot die traag-vervaagde erinnring voeren
    Als had mijn luisteren haar naam gehoord.

    Dat was geluk: door angst noch lust gestoord
    Schreden wij over winters sneeuwen vloeren
    En spraken samen in een zoet vervoeren
    Van wat ons in dit leven had bekoord.

    Het was maar kort en 't lijkt een vreemde droom
    Waarin zij tot mij kwam en tot mijn peinzen
    Gelijk een bij naar hoven vol aroom.

    En sinds: ik vond niet wat ik zo behoef,
    En zo mijn woorden luid soms blijheid veinzen,
    Mijn ziel is stil en vol verlangst en droef.

    17-04-2011 om 22:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kolenkar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    DE KOLENKAR

    Door de zwarte stad
    rijdt de zwarte kar
    met de hooggeladen kolen,
    de kolen zijn zwart
    de zakken zijn zwart
    de kar is eronder verscholen.

    De twee grote paarden
    gepeesd en gespierd
    zwaar gevleesd
    op de ronddikke poten:
    zij schokken, zij nijgen
    de koppen ter aard,
    de zwetende koppen
    grauw-manen omzwierd.

    Zij trekken de wagen
    zij trekken de kar
    twee kerels! twee
    werkvrome beesten:
    hun vellen die glanzen
    als zonzonnend git
    om ronkende dampende leesten.

    Zij trekken de wagen
    zij trekken de kar
    de moeren, de snoeren
    die kraken.

    zij hebben de kracht
    van een veel-getal
    in de klemmende kwijlende kaken.

    Huup! Huup!
    laat je zweten
    maar dampen,
    laat je trekkende poten
    pilaren zijn,
    en krimp je en rek je
    in 's voerders lijn,
    de keienweg dreunt
    van je stampen!

    Twee grote paarden
    als kolen zwart
    twee grote sterke beesten,
    de benen straf recht
    de koppen vooruit!
    en dampend de glanzende leesten.

    Jonge Mei, Amsterdam.(1924)

     

    16-04-2011 om 19:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wonder
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helen Swart 1859-1941

    'k Stond over 't wonder...

    'k Stond over 't wonder van uw zijn gebogen,
    Kind, ziel gevangen in onze aardecel.
    En duizlend tuurde ik, als in diep een wel,
    In 't grondeloos mysterie van uw ogen.

    - ‘Daalt ge uit de Hemel in de levenshel?
    O gave een god uw mondje 't groots vermogen
    't Onthullen ál wat wij te raden pogen,
    Eer gij 't verleên vergeet voor kinderspel!

    En móet gij zwijgen, moogt gij niets verraden
    Van 't vorig leven? Boet gij boze daden
    In eeuwen-kringloop van geboorte en dood?’

    Maar 't kind bleef ernstig mij in de ogen staren.
    En 't leek mij oud, of 't leefde al duizend jaren,
    Wijl 't rond mijn vinger 't weke handje sloot.

    Kinderen (1924)

    15-04-2011 om 11:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Johan Danser 1893-1920

    Aan Dorothy H.

    Velen die 'k noodde in mijner dromen woon
    En die er 's levens wondre beelden zagen
    Hoorde ik elkander met verwondring vragen:
    "Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?"

    En andren lachten luid: "Hoe ongewoon!
    Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!"
    En keerden weer naar de eigen grijze dagen.
    Doch geen van hen gaf mij 't verwachte loon.

    En 'k schreidde zacht wijl sinds wij beiden scheidden
    Geen warme hand mij leidde bij mijn dwalen,
    Mij die alleen zo droef ben en zo zwak.

    Maar toen de luchters weer hun schijnen spreidden
    Trad ik stil met herinnring door mijn zalen,
    En 't was me als hoorde ik weer uw stem die sprak.

    Ontmoetingen (1917)

     

    14-04-2011 om 13:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.koreaan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Jacob Saluerhoff 1898-1936

    Oude Koreaan

    Hoofddeksel met dubbele bodem:
    Een kalot in een doorzichtige punthoed,
    De tussenruimte vormt een kleine vliegenkast.
    Uit het wit gewaad rijst een ingevallen gelaat
    Waaruit, boven een spichtige baard,
    Een dunne pijp die tabak voor drie trekken bevat
    Op de borst hangt.
    De blik is verwonderd en berustend, van een
    Waardig onderdrukt ras.

    Oost-Azië (1928)

    13-04-2011 om 10:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kameraden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    DE VIER KAMERADEN

    Ik zit aan mijn tafel in de werkersbuurt
    de lucht is grauw, het licht is stil, dood-grijs:
    wat kinders en een orgel klagen droeve wijs
    omhoog, 't is of de dag al eeuwigheden duurt.

    Ik zit aan mijn tafel, rondom mij zijn stil
    drie schamele gestalten zwijgend neergezeten,
    zij zijn mijn kameraden lang reeds, en zij weten
    dat 'k vrij hen bij mij duld, niet angstig voor hen ril.

    Links van mij zit de zorg, de maagre handen in het vale haar
    de ogen brandend en van bloedstralen doorlopen,
    de lippen dichtgeklemd en heel 't gelaat bekropen
    van 't grauwe baardhaar: leent op zijn armenpaar.

    Rechts van mij zit de ziekte, een vale jongeling,
    het bleke vel op uitgeteerde kaken,
    ogen die even nog, als doffe sintels blaken,
    het hoofd op maagre borst, in doffe mijmering.

    en over mij leent zacht en zonder spreken
    mijn dode lief, en lacht mij troostend toe:
    haar mond is slap, haar ogen schijnen moe
    haar haar is war, haar wangen zijn zo bleke.

    Zo zitten wij en wachten, vier stille kameraden
    mijn lief kijkt mij zo troostend, zo lieflijk in 't gezicht:
    de avondschemer grauwt en legt zich dicht
    rondom ons, als donkre grauwe dodenwaden.

    Immortellen, Bussum.(1912)

    12-04-2011 om 10:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.donderwolken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Vos Andrea

    Donderwolken

    Waarom donderwolken laten verschijnen ?
    met diepe onherstelbare breuklijnen.
    Zwaar beladen met negatieve energie,
    je geraakt moeilijk uit die nachtmerrie.

    De ene wolk na de andere schuift aan,
    het kan plots heel snel, héél mis gaan,
    oncontroleerbaar onvoorziene krachten,
    nemen je over in jouw troebele gedachten.

    Alles vervaagd, wat ooit zo mooi was,
    van engelengezang tot miskenbare Judas,
    standvastig verlies je alles om je heen,
    als jij gooit, die pijnlijke dondersteen.

    Herinner jou weer, aan vervlogen tijden,
    dat liefde jouw hart voelde binnenglijden,
    gelukkig zijn, met al jouw zorgen terecht,
    weet dan, waarvoor je eindeloos vecht.

    Een lief woord, een simpel zacht gebaar,
    laat de zon eeuwig schijnen voor elkaar,
    liefde een mooi machtig krachtig iets,
    wees er zuinig op, zonder is men niets.

    (Waar liefde is, gooi er nooit stenen naar..)

    11-04-2011 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.minnen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    Minnen is beter dan bemind te worden

    Minnen is beter dan bemind te worden,
    Oneindiger en eeuwger als de grote
    Hemelen die de duistere besloten
    Tuin dezer aarde in hunnen luister gorden -

    Als ooit mijn hart tegen uw gulden orden
    Opstond en kreet zich uw enig verstoten
    Kind onder al zijn zalige genoten,
    Liefde, vergeef, als ooit mijn lippen morden...

    Nu drijft de droom door ’t waterhelle land
    Zijn bloemen en zijn zonneschaûw te vieren;
    En boven sluit de blinde dagewand;
    Maar veilig voel ik over mij uw pracht,
    Vertrouwd uit lange huiverstille nacht:
    De sterren uwer hemelse revieren.

    Sonnetten

    10-04-2011 om 10:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gevangene
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Albert Verwey 1865-1935

    Laatst toegevoegde gedicht (nr. 3.243):

    De gevangene

    Gij moet niet wachten tot ik kom.
    Ik ben gekerkerd en geboeid.
    Maar vensters heb ik om en om
    En zie hoe alles groeit en bloeit.

    Ik zag uw opvlucht uit de stroom
    En naar de bergen op de kim:
    Uw licht lag als een sluierzoom
    Op 't pad dat ik met ogen klim.

    Toen rees een grote en rode maan
    En bloesems blonken in haar glans.
    Ik heb lang aan een raam gestaan
    En warm geluk vulde mij gans.

    Gij moet niet komen als ik roep:
    Ik spreek soms luid voor mij alleen.
    Mijn denken draagt mij als een sloep:
    Gij staat aan de oever op een steen.

    En reikt me uw hand, maar als ik grijp
    Werpt mij een plotselinge schok
    Terug en in mijn handen nijp
    Ik staaf of tralie van mijn hok.

    Maar mijn geluk is even groot,
    Het is de wereld die ik weet,
    Die buiten me en die 'k in mij sloot: -
    Eén wereld - die ik de uwe heet.

    Ik zeg u nu mijn diepst geheim:
    Het schijnt dat ik gevangen ben,
    Maar ik ben zelf 't ommuurde heim
    Dat alles insluit wat ik ken.

    Oorspronkelijk dichtwerk

    09-04-2011 om 11:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichtje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1890

    Daar liep een dichtje

    Daar liep een dichtje in mijn gebed,
    en 'k wilde 't aan de kant gezet,
    maar, niet te doen, het wilde en 't zou
    mij plagen, als ik bidden wou!
    En nu is mijn gebed gedaan,
    en 't dichtje is 'k weet niet waar gegaan:
    vergeefs gezocht, vergeefs, o wee,
    'k en vinde noch rijm noch dichtje meer!


    1860

    08-04-2011 om 10:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geweten

    Een gedicht van Ton Rijkers, toepasselijk voor de lijdenstijd! Wanneer raak ik dat sprekende geweten aan die Ander kwijt! Of heb ik mijn geweten dichtgesloten?

    KNAGEND GEWETEN

    Zwijg nu eindelijk eens, geweten
    ik heb reeds lang je stem gehoord
    Ik wil wat mij gebeurde, vergeten
    doch je verwijt komt ongestoord

    Zwijg nu toch eens naar geweten
    waarom verwijt je bestendig door
    Mag ik dan niet de daad vergeten
    is ‘t daarom dat ik je almaar hoor

    Zwijg nu tenslotte toch, geweten
    ik heb haar vergiffenis gevraagd
    Mijn innerlijk is totaal gespleten
    omdat jij steevast aan mij knaagt

    Zwijg nu eindelijk eens, geweten
    wat er verkeerd ging, weet ik wel
    Ik wil al dat er voorviel, vergeten
    doch jij leidt mij steeds in de hel


    07-04-2011 om 10:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.volksleider
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Willem Kloos 1859-1938

    Aan een pseudo-volksleider

    Gij zijt een bruut en absoluut genieter
    Van 't heerlijk Leven, waar het zich maar aanbood,
    Maar zoudt gij even willen worden schaamrood
    Omdat gij zijt bruut, absoluut verniet'ger

    Van al het echte dat naar u zich saamgooit
    Tot één groot mens-zijn, niet om te verdriet'gen
    Uw zwak, klein zelf, maar om u te verniet'gen
    U, mens, die waart voor elk echt mens een aanstoot.

    Aanstootje afschuwlijk, die uw klein ikje aanhangt
    Als één verniet'gend doemen van u zelven.
    O gij die zijt een ijdeltuit afgrijslijk,

    Gij gaat u zelf een gruwbre afgrond delven,
    Daar 't groot Hollands volk niets meer voor u aanvangt
    Dan dat het vindt uw houdinkjes vrij prijslijk.

    Verzen (1894)

    06-04-2011 om 11:07 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kwartier

    Dit gedicht is voor mij van een onbekende dichter wel mooi beschreven daarom zet ik het hier neer!

    Het kwartier

    Toen viel een gat in mijn droom
    En een koele klok sloeg het kwartier
    Door de zwijgende nakende nacht,
    En ik voelde mijn ogen wijd open -
    Die zagen stil
    In de nacht.

    Maar ik lag in een doodstille kuil
    En ik keek in het donker heelal,
    Verwonderd en wakker, naar het geluid
    Van het eenzame koele kwartier -
    Dat al zweeg
    In de nacht.


    En toen op eens, dwars door het duister,
    Zag ik het werklijke leven
    En voelde ik duidlijk de tijd -
    Die spoelde voorbij - en vervloot -
    Met mijn jeugd - met mijn jeugd -
    In de nacht!

    Uit stilte en strijd (1928)

    05-04-2011 om 10:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verhaal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Reinier van Genderen Stort 1886-1942

    Zie hier een schoon verhaal

    Zie hier een schoon verhaal uit verre tijden,
    De burchtvrouw toevend op de hoge tin,
    Van dag tot dag in ademloos verbeiden
    Van hem, die zij bemint met welk een min.

    Zij ziet de Rijn, de bergen dalwaarts glijden,
    Zij speurt het Oosten af met vrome zin,
    En eind'lijk, plots zij houdt de adem in,
    Wie is de ridder die ginds aan komt rijden?

    Keert hij thans weder uit het Heilig Land?
    Zij tuurt en tuurt, dan wuift ten groet zijn hand
    En daalt zij schielijk, ijlings van omhoog.

    En als zij straks elkander weer omarmen,
    Uitzinnig schier van vreugd, breekt plots haar oog
    En sterft zij, gans verzadigd, in zijn armen.

    Verzen (1936)

    04-04-2011 om 10:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tranen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Van ál de tranen, die mijn wanhoop schreide

    Van ál de tranen, die mijn wanhoop schreide,
    Zijn de allerdroefste voor mijzelve niet,
    Doch voor uw ziel, die gij zo laf misleidde,
    Uw arme ziel, die gij zo vals verried.

    Gelijk een lam, dat, in een wilgenweide,
    Tevreden graast, tot lokt een fluitelied
    Van herders vijand naar de zompe-zijde
    En 't lam zinkt weg, verraden door het riet; -

    Zo liet ge uw ziel door de eigen lust verlokken
    Uit liefdes weide, waar 't zo veilig was.
    Dede' u de wilgen van mijn weemoed wrokken,
    Vol teedre bloemen geurde er 't welig gras.
    En zoetjes droeg, wen luidden de avondklokken,
    Haar wel de herder vér van 't zwart moeras.

    03-04-2011 om 13:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avondhemel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    Zacht kijkt de avondhemel heen

    Zacht kijkt de avondhemel heen
    door 't broze loof der sparren.
    Aan 't avondlichte blauw staat één
    reeds van de gouden starren.

    Ik ga in 't kleine sparrenwoud
    zo vrij denkend te lopen,
    dat 't is of mijn gevoel door 't hout
    zich op de grond spreidt open.

    Liedjes

    02-04-2011 om 19:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ziekte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan van Nijlen 1884-1965

    Ziekte

    Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht
    In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen,
    Als van de dagen die men heeft verwacht
    Men zeker weet dat nimmer één zal komen,

    Luistert men rustig naar 't geruis der bomen
    En naar de regen. En de sombre klacht
    Die door het duister vaart is welgekomen:
    Men weet zich eenzaam, alles lijkt volbracht.

    Zó is het best, zó hoeft de strenge dood
    Met zachte waan ons niet meer te overreden.
    Men ziet in hem de laatste bondgenoot,

    De ultieme vriend, die onz' vermoeide leden
    In vage droom, bij 't kille morgenrood,
    Voert naar een oord (men zegt: een oord!) van vrede.



    1933

    01-04-2011 om 11:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stil
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Salomon Bon 1881-1930

    IK LIG ZO STIL

    Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder,
    mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht
    het kloppen tikkert van uw zachte hart
    en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er.

    De sterren bloeien langs haar zilvren baan
    en blinken met het licht van duizend glanzende ogen,
    de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen
    van blauw-zwart marmer welvend staan.

    Daar is geen lichten en daar is geen vrede
    dat ik mij denken kan, lief, zonder u
    de uren, dagen, weken, weven om u nu,

    en als zij uw niet zijn, zoek ik haar reden.
    Mag zo mijn leven bij uw hart vergaan:
    mag 'k in uw ogen 't laatste licht zien staan.

    Zangen van hoop

    31-03-2011 om 12:42 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de lente
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    De lente-ik sta midden in haar-

    De lente - ik sta midden in haar -
    o daar komt ze, daar, daar,
    daar vliegt ze op me aan, ze zoent me
    ze zoent me, ze zoent me en ze noemt me
    haar zoete ademen woord voor woord -
    o en daar vliegt ze voort
    de honnige, fladderende lente
    naar de verte, daar naar de horizonnerige tenten,
    de zilveren, zilvervoetige, zilverhandige lente
    de zomerige lente.
    Kijk nu ze strooit de zomer rond
    die vliegt om haar rond
    uit haar mond,
    rond haar boezem, haar gladde rug, haar benen
    zo donslicht-omschenen,
    ze gaat langs de horizonnen
    maar aldoor omme,
    ze heeft toch zo veel, ze kan geven
    wel, zie het lichte sneven
    van al dat kwijnende levende stervende opflikkerend licht,
    en daar midden in haar gezicht,
    zie je het wel, zie je het wel,
    hoe licht hoe wit hoe goud hoe schel,
    hoe kunnen we 't toch verdragen
    van ochtend tot avonddage,
    kom weer, kom bij mij weer
    gij mijn lieve, mijn lieve, lieve, lieve ogenbegeer.
    O ze valt op mijn borst
    haar mond midden in de dorst
    van mijn mond, haar rode zachte weeke punttong,
    't is of ze helemaal in me drong.

    Verzen (1890)

    30-03-2011 om 11:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.parel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan prins 1876-1948

    De Parel

    De wereld, zoals onze geest die kent
    ligt in de schoot van toekomst en verleden
    het onvergankelijke toegewend,
    dat zich voltrekt in haar verganklijkheden.

    Al wat zij voortbrengt heeft zich opgericht
    vanuit een aanvang, in zichzelf gevonden,
    en breidt zich uit en bloeit onder het licht, -
    en gaat dan in zichzelve weer te gronde.

    Maar over de gerustheid uwer ogen
    liggen de schalen, rond en zwaar, gebogen
    van 't losse haar, dat om de slapen vlucht. -
    Een gave parel schemert aan uw hals.

    't Oneindige dat ons vervult is als
    het even licht zijn nog van de avondlucht.

    Verschijningen

    29-03-2011 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!