Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    10-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zeilen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    De Zeilen

    Ver over de zonnige heide
    stond tot den golvende rand,
    die 't lichte van 't donkere scheidde,
    de dag, - stond de morgen in brand,
    en dralend en drijvend tegen
    het blauw, met elkander mee,
    zag men zich de wolken bewegen,
    als zeilen over de zee.

    Wij lagen onder de hemel,
    onder de machtige dom
    van wisseling en gewemel,
    van peilloze stilte rondom.
    Wij lagen er, en wij zagen
    naar einders heimlijke ree
    het langzaam gaan onzer dagen, -
    als zeilen over de zee.

    Maar in uw liefde geborgen,
    was ik als een weerloos kind
    in de ontzaglijke morgen
    van licht en van ruimte en van wind, -
    en voor mij uit, - in de zachte,
    in den onvatbare vree
    van ons geluk, - mijn gedachten,
    als zeilen over de zee.

    Verschijningen III Liefdes Hof

    10-05-2011 om 11:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avond
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    Avond

    Het huis sliep achter zijn gesloten blinden,
    Wij zaten samen op de kille bank,
    De dag was als haar oude vader krank,
    De blaren fluisterden met moede winden.

    Moe van de geuren die zij moeten dragen
    Van graven oud en rozen uitgebloeid,
    Weemoedig vlagend door verwarde hagen
    En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.

    Je hebt weinig gedacht en veel gezwegen
    En stil de handen om mijn hoofd gelegd,
    Zo zeggend: ‘Ook de grootste liefde kan niet tegen
    De dood die niets ontziet en alles slecht.’

    Verzamelde gedichten (1947)

    09-05-2011 om 15:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    HET GEURIGE VELD

    Amangkoe Rat heeft meer dan dertig jaren
    in 't oude rijk Mataram geregeerd,
    en meer dan onder Soeltan Agent waren
    in list en lust zijn Machtigen volleerd.

    Meer nog dan in zijn vaders wrede tijden
    lag zwart gebrek in 't leeggeroofde veld.
    Dood en verwoesting, vuur en zwaard verspreidden
    zijn trotse naam in daden van geweld.

    Totdat hij zat van zinnen, in het slijten
    van ledige uren zijn voldoening vond:
    Amangkoe Rat, de Keizer, dreef zijn geiten
    over de pleinen van de Kraton rond.

    Toen, in zijn ouderdom, kwamen de dagen
    van tegenspoed, de dagen van gevaar:
    zijn Huis verdeeld, zijn oversten verslagen,
    van angst en afschuw zijn gedachten zwaar.

    't Verraad sloop rond. De Madoerese benden
    drongen tot in zijn open hofstad door.
    Amangkoe Rat, de Keizer der Ellende,
    Werd als het wild, de jagers op zijn spoor.

    Hij vluchtte, maar 't vermoeide leven kwijnde
    in 't lijf, waarvoor hij zwervend toevlucht zocht.
    Toen vroeg de vorst alleen, dat na zijn einde
    een geurig veld zijn lijk ontvangen mocht.

    Hij stierf en door zijn enkele getrouwen
    werd aan de uitgesproken wens voldaan.
    Nu brengen op zijn graf bedroefde vrouwen
    haar wierook en haar wilde bloemen aan.

    Kinderen spelen er, bejaarde wijzen
    zoeken de boom, die van de heuvel helt
    en schaduw schenkt, en vrome pelgrims reizen
    eerbiedig naar het zoet geurende veld.

    -------------------------------------------------------
    Amangkoe: Javaanse titel van de sultans van Djokjakarta.

    Tochten (L.J. C. Boucher, Den Haag.)

    08-05-2011 om 16:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moederdag
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht over Moederdag

    Moederdag

     

    Moederdag is een ingestelde dag

    Toch is het een speciale dag

    Je moeder is de vrouw waardoor

    je het levenslicht zag

    Zij keek met liefde naar je pasgeboren gezicht

    Tegenwoordig wordt het gezicht al van tevoren belicht

    Door een echo kun je je ongeboren kind aanschouwen

    Ja, misschien heb ik wel weer wat te mauwen

    Aan de ene kant is het bijzonder

    Als je het ziet dat kleine wonder

    Daar in de moederschoot

    Maar anderzijds er blijft niets meer verborgen

    Totdat het kind is geboren

    Je weet inmiddels wat het wordt

    Je kunt het ook zo laten

    Maar vaak wint de nieuwsgierigheid

    het van in de te wachten tijd

    Maar dan eindelijk wordt de moeder verblijdt

    En zij kijkt met tederheid

    Naar haar boreling

    Een moeder heeft ten aanzien van haar

    kinderen een teder gevoelen

    De meeste moeders weten wat ik hiermee kan bedoelen

    Ze moeten niet aan je kroost komen

    Want dan zal een moeder altijd voor ze opkomen

    Hoewel er zijn ook gevallen

    Die net buiten de pul vallen

    Dat zijn dan zo uitzonderingen

    Maar hoe zit het nu met de kinderen

    Die vinden het zo gewoon dat de moeder

    haar kinderen verzorgde en heeft opgevoed

    Dat het ze soms weinig doet

    Het is de gewoonste zaak van de wereld

    Maar als je naar de uitzonderingen kijkt

    Dan is het toch geweldig als je een moeder hebt

    Die er niet alleen was voor toen

    Maar ook nu en verder voor altijd

    Misschien krijgen sommigen kinderen wel spijt

    Dat ze hun moeder tekort hebben gedaan

    Dan begin je bij deze Moederdag weer van vooraf aan

    Het is nooit te laat om het weer goed te maken

    Behalve als zij in het leven al hebben moeten afhaken

    Zodat zij neergedaald zijn in het graf

    Dan kun je er niets meer aan doen

    Dan blijft het zoals toen

    Toen de verhoudingen slecht waren

    Kwaad zijn is menselijk

    Maar kwaad blijven is duivels

    Een vader en moeder moet men eren

    Ook al kun je er niet mee door één deur

    En was er misschien wel veel gezeur

    Beter een keer laag afgedaald

    Dan later te worden achterhaald

    Door die vreselijke gedachten

    Dat men het had goed moeten maken

    Terwijl ze nog in leven waren

    Ja, want eens zijn ze er niet meer

    En dat gaat door keer op keer

    Cadeautjes zijn overbodig

    Maar de juiste relatie die is nodig

    Die geeft vreugde in het leven

    Want het leven is maar even!

    En als dat met liefde is verweven

    Dan kan een mens er elke dag weer tegen

    Tegen alle omstandigheden van het leven!

    Niet is mooier dan een ouder waar je op terug kan vallen!

    Ook al zijn ze wel eens tegengevallen

    En zo vieren we nu Moederdag tweeduizend elf

    Ik had even praats maar niet voor elf!

     

     

     

     

    07-05-2011 om 14:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klank
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Henriëtte Roland Holst-van der Schalk 1869-1952

    De klank van mijn oude vleugel

    De klank van mijn oude vleugel
    wordt zwak en schril:
    er is iets versleten
    in hem, diep van binnen.
    Er valt niets te herstellen,
    er valt niets te beginnen:
    tegen een doodlijk euvel
    kan men niets beginnen.

    De arme zwakke klanken
    zullen ijler stijgen,
    (waar bleef de sterke, volle
    klank van hun jeugd?)
    tot ten leste komt
    het verlossende zwijgen,
    voor het kreunen der smart en
    de jubel der vreugd.

    Tussen tijd en eeuwigheid (1934)

    06-05-2011 om 17:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    05-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blauw
    Een gedicht van Frederik Hemkes 1854-1887

    BLAUW

    Als 't zonnetje speelt door het knoppende hout,
    Het koeltje zo zacht langs de wetering strijkt,
    De merel haar nest in de meidoren bouwt,
    En de aard wel een bruidskleed van bloemen gelijkt,
    Begeven zich trouwe gelieven naar 't bos
    En zoeken er maartse viooltjes in 't mos.
    Wie het aanschouw'
    Wete, dat blauw
    Altoos in Holland de kleur was van trouw!

    Dan schikt hij de bloemjes met zorg bij elkaar
    En vlecht ze te zaâm tot een geurigen krans;
    Die windt hij zijn liefste om het golvende haar,
    Als tooi voor de avond bij spel en bij dans.
    Wat kleurt bij het blond die violenkrans goed!
    Zij hecht hem een tuiltje van blauw aan de hoed.
    Wie het aanschouw'
    Wete, dat blauw
    Altoos in Holland de kleur was van trouw!

    En neemt bij de linde het dansen een eind,
    Dan schikt hij de krans van violen terecht
    In 't maanlicht, dat zacht op de bloemekens schijnt,
    En kust er zijn liefste, die fluisterend zegt:
    "Mijn beste, bedenk toch, dat moeder mij wacht;
    Een laatste goênachtkus, voor 't laatst nu goênacht!"
    Wie het aanschouw'
    Wete, dat blauw
    Altoos in Holland de kleur was van trouw!

    De Banier(1870)

    05-05-2011 om 10:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    04-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrouw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hendrik Marsman 1889-1940

    Slapende vrouw

    De onrust en de lichtbewogen
    ontvanklijkheid van hare trekken
    zijn weggewist en overtogen
    door maanlicht, dat in zachte plekken

    gestort ligt over kruin en peluw —
    en dekens die haar slaap bedekken
    welven het maanlicht tot een landschap,
    een keten die zijn tere bekkens

    van zilverglans doet overstromen —
    hoe lieflijk droomt het hoofd daarboven:
    de mond, die vlinders niet zou wekken
    is vaag geopend en de ogen

    die overdag het leven vingen
    liggen behoedzaam nu geloken
    tussen de ijle zwarte veren
    van wimpers en van wenkbrauwbogen.

    Porta Nigra (1934)

    04-05-2011 om 13:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sonnet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Reinier van Genderen Stort 1886-1942

    Sonnet

    En Mozes heeft de top des bergs betreden,
    Hij ziet nu liggen het Beloofde Land
    Met al zijn akkers, weiden, gaarden, steden,
    Waarheen hem voerde 's Heeren milde hand.

    De Leider denkt terug aan het verleden,
    De veertig jaren, noden allerhand,
    Door heel het volk van Israël geleden,
    In een te fel gebied van zon en zand.

    Doch Mozes sterft, het hoogste was bereikt,
    Aldus zal het geschieden met ons allen,
    Als over ons de dood zijn schaduw strijkt.

    Want hier staan wij slechts op om weer te vallen,
    Zijn pas gelukkig als het leven wijkt
    En vinden elders hoger welgevallen.

    03-05-2011 om 10:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Felix Timmermans 1886-1947

    Kuddenwacht

    In de lommerte der bomen,
    uitgestrekt in 't hoge gras,
    lag een herder bij zijn kudde
    schapen, die aan 't grazen was.

    D'hete zonne, die heur stralen
    deur de dichte takken stak,
    blekte grilge gouden rondkens
    op zijn oud soldatenfrak.

    Nevens hem zwaar asemhijgend
    zat zijn zwerte schepershond,
    met de oren recht omhoog en
    neerstig kijkend om en rond.

    De oude herder sloot zijn ogen,
    sliep en snorkte lijk een paard
    en het zweet in vette lekken
    viel in d'haren van zijn baard.

    Aan zijn kop van onder de aarde
    kroop de snuit uit van een mol,
    en de hond die 't merkte sprong er
    op met een verwoed gegrol.

    In zijn witte tanden hield hij
    't beestje, schudde 't ovrentweer,
    en langs 't glanzend pelske drupte
    't bloed in dunne streepkens neer.


    Lier 1906

    -------------------------------------------
    lommerte: schaduw
    blekte, blekken: blinken, duidelijk zichtbaar zijn
    neerstig: naarstig
    ovrentweer: heen en weer




    02-05-2011 om 17:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liebknecht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    KARL LIEBKNECHT

    Karl, Uwe trotse, machtige gestalte
    Vervult Europa met een stralend licht.
    Gij staat boven de massa, als boven 't dicht
    Weefsel der zee een zuil, de Noors-basalten.

    Gij hebt het rode vaandel opgericht,
    Toen het, een vod, lag op de vuile vaalte,
    Wapperend stralende voor elk gezicht, -
    Gij, Man van edel en zuiver gehalte.

    Gij stierf. Waardoor Vermoord door 't kapitaal, Maar ook door de arbeiders die u verlieten.
    Maar ook door de arbeiders die u verlieten.
    Die u alleen met uw vijanden lieten,
    En niet luisterden naar uw hoge taal.
    Uw liefde stierf, omdat zij werd verlaten
    Door de Duitse arbeiders, die Uw liefde haatten.

    Liedjes

    01-05-2011 om 11:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wandeling
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    WANDELING

    Een fijne geur ontstijgt de verse gronden;
    De luchten worden willig voor geluid;
    Er breken kleine blauwe kreetjes uit,
    Geritsel als uit duizenderlei monden.

    Een malse vleug van lente wordt gezonden;
    Zijn adem is bewaaierd van het kruid
    Dat uit de omgeworpen voren spruit,
    Onmetelijk, en dampend in de ronde.

    In eenzaamheid langs hakkelige paden
    Die lopen waar de kleine heesters staan,
    Als kinderen die de verrassing wachten,

    Peinzende stille werker is gegaan
    En hoort het kiemen der gestorte zaden...
    En in zijn hart het zingen der gedachten.

    Uit liederen van huisvlijt

    30-04-2011 om 21:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.laken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Onder 't helder koele laken

    Onder 't helder koele laken,
    Waar ik op de sluimer wacht,
    Lig ik tussen droom en waken
    Voor de drempel van de nacht,

    Turend, hoe de beide schalen
    Van het duister en het licht
    Beurtlings rijzen en weer dalen
    In een aarzlend evenwicht.

    Als een lelie op het water
    Heeft mijn ziel zich uitgespreid
    Tot een nú-zijn zonder later,
    Bij het stilstaan van de tijd.

    Onder 't helder koele laken,
    Waar ik op de sluimer wacht,
    Lig ik tussen droom en waken
    Voor de drempel van de nacht.

    Opvluchten (1922)

    29-04-2011 om 20:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.er ruist...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    Er ruist een zachte...

    Er ruist een zachte roffel door de blaad'ren
    Der populieren aan de zoom der weide;
    Zij tromm'len aan hun ranke takken blijde
    De zomer te gemoet, die stil komt naad'ren.

    In de elzebosjes aan de kant der sloten,
    Doorgeurd van honingklavers en kamillen,
    Hoor ik de lentewind zijn liedje trillen
    Met lang-gerekte, zangerige noten.

    Op halmen wieg'len statig korenaren
    Hoog boven paarsig-blauwe korenbloemen;
    De koekoek zit zijn eigen naam te roemen,
    Zich diep verschuilend in de dichte blaáren.

    Gedichten (1888)

    Illustratie: De koekoek zit zijn eigen naam te roemen...

     

    27-04-2011 om 12:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verlangen

    Het leven van elke dag...wel een geluk dat men het levenslicht nog ziet...maar toch is er vaak een groot ongezien verdriet...en dat is het verlangen...

    Verlangen

     

    Ik heb een verlangen!

    Zo leeft de mens

    Elke dag een nieuwe wens

    Maar de dagen gaan voort

    Zonder dat iemand van die wens hoort

    Een wens verborgen in het hart

    Geeft de eenzaamheid smart

    Men verlangt naar het verlangen

    Want de eenzaamheid maakt bange

     

    Maar hoe vul je de eenzaamheid?

    Om eens goed in jezelf te kijken in de tijd

    Die steeds zachtjes elke dag voorbij glijdt

    Men leeft in een cirkel elke dag

    Morgen, avond en nacht

    En dan is het weer dag

    Maar er wordt geen wens vervuld

    Wel worden de dagen van de leegte gevuld

    Met wensen en verlangens

     

    En niets geeft de vrucht

    Er wordt alleen maar diep gezucht

    Alles moet door een mens zelf worden opgelost

    Een ander komt het niet voor je doen

    Dat is het bij vele mensen

    Die willen dat de wensen

    Door anderen worden vervuld

    Daar zit een grote berg van schuld!

    Een schuld die niet omkeerbaar is

     

    Die moet men zelf dragen

    En zo vergaat het nu al de dagen

    De dagen dat men zoekt naar zichzelf

    En de weg niet kan vinden

    Het doolhof blijft zoals het was

    Ook al ga je netjes in de dagelijkse pas

    En dan denkt men weer opnieuw

    Dat deze dag ook maar voorbij was!

    Zo blijft dan steeds de wens van verlangen

     

     

    26-04-2011 om 11:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nachtschone
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan van Nijlen 1884-1965

    De Nachtschone

    De hele wereld heb ik afgereisd
    In droom. Wat is mij van die reis gebleven?
    Niet veel meer dan 't verlangen om nog even
    In een verlaten tuin, waar de avond grijst,
    Te zien hoe de nachtschone in het lichtblauwe
    Licht even bloeit en dadelijk verkleurt,
    Aleer de dood mij nijdig toe zal snauwen:
    ‘Ga nu maar de ijskast in, het is je beurt.’

     

    25-04-2011 om 10:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meisjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    MEIDAG IN MAART

    Ik dacht wel, dat zij komen zou
    lang voor het iemand wist,
    en hebben we ons niet werkelijk
    een maand of wat vergist?
    Wij dachten ons de winter nog
    ternauwernood voorbij
    en vinden de verwachting al
    rondom ons in de velden, de
    verwachting van de Mei!

    De traag ontwaakte hazelaar,
    die ’t niet vermoeden kon,
    staat nu in al zijn schamelheid
    beteuterd in de zon.
    Maar ‘k zie de bomen dichter zich
    verdringen om ’t gehucht
    en als de frisse daken, die
    er nu al zomer maken en
    die blinken in de lucht.

    Nu hebben al de meisjes ook
    geen manteltjes meer aan,
    maar heldere japonnetjes,
    die wel zo aardig staan.
    De Zon vond bij zijn binnenkomst
    de meisjes kant en klaar:
    de meisjes zonder manteltjes, -
    en met de blonde kleuren van
    die Ridder in het haar.

    Eerste tochten (1911)

    24-04-2011 om 15:02 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de dood

    Een gedicht op stille zaterdag

    De dood

     

    De dood is een mysterie

    De dood brengt ook wel hysterie

    De dood brengt duisternis en verdriet

    De dood is nog niet overwonnen

    Als er geen nieuw leven is begonnen

    Het nieuwe lied

    Dat wordt gezongen

    Als Christus in je hart is geboren

    Dan pas is de dood overwonnen

    Hij heeft Hem Zelf wel overwonnen

    Maar het was niet om Hem Zelf begonnen

    Maar om de ander op te wekken tot het leven

    Maar de mensen zochten het niet dit nieuwe leven

    En dan is de dood een onontkoombaar gebeuren

    Dan wordt de dood niet teniet gedaan

    Omdat men zich heeft geschaamd

    Om met Hem samen te gaan

    Geen samenzijn

    Dan is er ook geen zonneschijn

    Dan kan het op klaar lichte dag zo donker zijn

    Dan is men in de spelonk van de dood

     

     

    23-04-2011 om 18:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koning

    Een lijdenslied, spreekt geheel voor zichzelf. Er is geen beeld bij want als het tot in de ziel spreekt dan is er genoeg beeld!

    Gezang 13


    1   Is dat, is dat mijn Koning?
      Dat aller vaadren wens?
      Is dat, is dat zijn kroning?
      Zie, zie, aanschouw den mens!
      Moet Hij dat spotkleed dragen,
      dat riet, die doornenkroon?
      Lijdt Hij dien smaad, die slagen?
      Hij, God, uw eigen Zoon!

    2   Ja, ik kost Hem die slagen,
      die smarten en dien hoon;
      ik doe dat kleed Hem dragen,
      dat riet, die doornenkroon.
      Ik sloeg Hem al die wonden,
      voor mij moet Hij daar staan,
      ik deed door mijne zonden
      Hem al die jammren aan.

    3   O Jezus! Man van smarten,
      Gij aller vaadren wens,
      herinner aller harten
      't aandoenlijk: 'Zie, de mens!'
      Laat mij toch nooit vergeten
      die kroon, dat kleed, dat riet;
      dit trooste mijn geweten:
      't is al voor mij geschied.
       
       
       

    Toegevoegd aan de Psalmberijming van 1773

    22-04-2011 om 10:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meisje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    'T MEISJE

    Daar was 'n meisje,
    daar was 'n water,
    daar was wat zonne
    en groenig riet.

    Dat water zong
    met zilvren klater,
    dat meisje zong
    'n vrijerslied.

    Dat meisje had
    zo rode wangen
    en brede heupen
    dat ze had!

    D'r haar dat berste
    uit de spangen
    en glom of 't vol
    van zonne zat.

    D'r ogen keken
    maar in het water
    daar sloeg ze 'n hempje
    heen en weer:

    dat was in lichtend
    zongeschater
    daar blonk de zonne
    zich in weer.

    Daar was 'n meisje
    aan het water
    daar was wat zonne
    en groenig riet.

    Het hempje flakkerde
    in witte klater
    waar 't meisje rode
    armen liet.

    Ze spoelde en ze
    plensde zonne
    ze pletste wit
    ze plensde licht

    en lichte pareltjes
    waren begonnen
    te rollen langs
    haar blond gezicht

    Daar vloog 'n mugje
    daar vloog 'n vogel
    daar vloog 'n bijtje
    tussen 't riet

    en 't hempje als
    'n witte vogel
    klapte als 'n witte
    wiedewied.

    Jonge Mei, Amsterdam.(1924)

     

    21-04-2011 om 16:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.burgerdeugd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Edgar du Perron 1899-1940

    Sonnet van burgerdeugd

    De trammen tuimlen door de lange straten;
    Al 't leven buiten, en de ramen dicht;
    Wat thee voor ons en de avond te verpraten.
    De lamp streelt rustig ons voornaam gezicht.

    Inbrekers, wurgers, rovers en piraten,
    En de eerste Zondvloed en het laatst Gericht -
    Elke onrust heeft ons deugdzaam hart verlaten.
    O thee! o vriendschap! o kalmerend licht!

    Straks 't koesterende donker; morgen lopen
    Wij opgefleurd te kopen of verkopen:
    Tragedie blijft tragedie, klein of groot.

    Genoeg vermoeienis om 's nachts te slapen;
    Alle overgangen tussen lach en gapen;
    En aan het eind, de Liefderijke Dood.



    1928

    20-04-2011 om 11:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!