Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    03-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.misschien
    Een gedicht van E. Laurillard 1830-1908

    Misschien te helpen

    'Wat scheelt je, Jan? Heb je verdriet?’
    ’Ja…neen, maar ‘k heb zo’n kiespijn, Piet!’
    ‘Is ’t kiespijn? Ik beklaag je, man!
    ‘k Had zelf daar lest mijn portie van.’
    ‘Zo? En wat heb je er aan gedaan?’
    ‘Ja- ‘k ben half gek naar huis gegaan,
    En ‘k zette naast mijn vrouw mij neer,
    Die heel meewarig, lief en teer,
    Mij zachtjes streelde langs de wang,
    En ‘k zat, ja, wel twee uren lang,
    Met mijn gezicht aan haar gezicht:
    En ‘k voelde heus mijn pijn verlicht.’
    ‘Dus is er hoop nog bij dit kruis!-
    Zeg, is misschien je vrouw nu thuis?’
    schrijver



    03-06-2011 om 15:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.finis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    Finis

    Wij weten niet wat komen zal.
    Het hart gedenkt wat is geweest:
    De vrede van een stille geest,
    Vervreemding, duister, overal.

    Maar smart en onrecht zijn voorbij.
    Wij keerden weer tot liefdes wijk.
    Als kind'ren van Gods koninkrijk
    Zijn wij herboren, sterk en vrij.

    God boog de rechte lijn; ‘t begin
    Raakt aan het eind, de cirkel sluit.
    De hemel heeft zijn zaalge buit.
    En - harts verlies blijkt harts gewin.


    24-04-1934

    Kringloop

    02-06-2011 om 13:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lezer
    Een gedicht van C.S Adama van Scheltema 1877-1924

    De lezer

    Gij die dit boekje zo eens openslaat,
    En gij die er in leest, en gij die even
    Aan 't lezen en aan 't blaren zijt gebleven,
    En die het dan weer vriendlijk liggen laat: —

    Ik heb die verzen niet voor mij geschreven
    Met al die rijm en moeielijke maat, —
    Voor jou — ze zijn voor jou juist kameraad
    Met zorg gemaakt, gedrukt, en uitgegeven: —

    Ik heb ze zelf duurder dan jij betaald —
    Want het kost véél verzen te laten leven —
    Ja ééns heb ik er zellefs bij geschreid! —

    Ik heb ze zuchtend uit mijn hart gehaald,
    Om ze alle lachende aan jou te geven — —
    Lees ze dus met een beetje piëteit!

    Zwerversverzen (1904)

    schrijver

    01-06-2011 om 21:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Karel van Woestijne 1878-1929

    Een ster

    Een ster: een klompke ijs tusschen mijn hete tanden...
    Terwijl ge onzichtbaar zijt, o zee, die nauwelijks hijgt;
    terwijl mijn hart gelijk een oude zuster zwijgt,
    komt deze stipte oneindlijkheid mijn lippen branden.

    – Mijn nachten waren ene mand vol droom aan droom;
    mijn dagen, ’t vast getal der appelen die zwellen
    in elke boom-gaard en aan elke zware boom.
    Ik had geen vingren om mijn weelden aan te tellen.

    Thans: ijlt’. De tijd is guur en onberoerd. De tijd
    is als de kille en dorre zee, die zwoegt noch krijt.
    Ik ben alleen; ik pers mijn strakke lippen samen
    op eenzaam deze grote sterre, die ze bijt.

    “Verzen aan zee en in een tuin” in Het zatte hart (1926)

    31-05-2011 om 11:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.morgen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van J.H. Leopold 1865-1925

    Ik zie de morgen

    Ik zie de morgen als een gouden mist
    van eigen rijkdom trage wade
    een afgehangen web van draden,
    en nu in twist
    vingertjes vechten, vingertjes vagen
    door de ragen,
    rafelen, halen de draden aan,
    varen er in het losgegaan
    weefsel, maken de fijne gazen
    een plundering en de gevlochten mazen
    wijden zij uit, werken er een begin
    van scheuren, totdat er tussenin
    blanke kalme handen komen
    de edele twee, een gelaten paar,
    die van elkaar
    de omgeslagen vouwen schoven,
    geruste handen langs wier boven -
    vlakken in glanzende val afglijden
    de ruisende plooien naar weerszijden,
    en zo bedaard met een lichte duw
    tillen zij nu
    het slaapgordijn,
    zie, zie, hoe wel de dag mag zijn?

    30-05-2011 om 13:09 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grafschrift
    Een gedicht van Multatuli 1820-1887 kort maar krachtig

    Grafschriften voor Thorbecke

    CII.

    Nageslacht, ik waarschuw je! Alles saamgenomen,
    Hoort er 'n brutale courage toe, na mij ter wereld te komen.

    schrijver

    29-05-2011 om 11:09 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.strand
    Een gedicht van Fedde Nicolai

    Ik sta aan het mooie strand
    En zie de grote wijde zee
    Wieg met de golven mee
    Mijn voeten zakken in het zand.

    Ik geniet van het golven spel
    Dat steeds weer anders wordt
    Soms hoog en breed, soms kort
    Soms langzaam, soms ook snel.

    Het blijft mij maar boeien
    En vraag me af hoe het kan
    Ik krijg er nooit genoeg van
    Het water blijft aldoor stoeien.

    Prachtig deze grote blauwe zee
    Uren kan ik er naar staren
    Naar die woelige baren
    In gedachten dobber ik steeds mee.

    Stil word ik van de grootheid
    Van al dat bruisende water
    Van het bulderende geklater
    En ik denk aan Gods majesteit

    God die dit alles gemaakt heeft
    Zee, land, lucht en winden
    In de natuur is ook Hij te vinden
    God is het die ons dit alles geeft.

    God zij geprezen dag aan dag
    Om Zijn onmetelijke macht
    Om Zijn heerlijkheid en pracht
    Dat een ieder dit ervaren mag.


    Dit gedicht is geschreven door op 23-07-2008

    28-05-2011 om 19:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijmering
    Een gedicht van W.J. van Zeggelen 1811-1879

    Barbiersmijmering

    Mijn leven is een molen,
    En ik ben 't molenpaard.
    Mijn wapen is het scheermes,
    Mijn glorie is de baard.
    't Is iedre dag het zelfde:
    Vroeg op is 't oud parool;
    Ik bak vaak zoete broodjes
    En ik verkoop veel kool.
    Ik kal met oude heren
    En scherts met jonge lui;
    Ik critiseer de preken
    En sla ook menig ui.
    Ik jaag op alle nieuwtjes
    En vent ze willig rond;
    'k Ben rekbaar van conscientie
    En dapper met de mond.
    'k Streel honderden van kinnen,
    Mijn mes is als een zij;
    'k Zie honderden karakters
    Zich openen voor mij.
    Ik schik me naar de opinies
    En neem er 't mijne van,
    'k Ben ultra of gematigd:
    Ik ken zeer gauw mijn man.
    Ik weet van alle zaken
    Zo wat het hoofdrefrein;
    't Gemengde nieuws der kranten
    Verwerk ik in mijn brein.
    Ik spreek van Japanezen,
    Van Holland op zijn smalst;
    De paus en Garribaldi
    Vind ik om beurte 't malst;
    'k Roem ieder Ministerie,
    Als 't op het kussen zit.
    'k Herkauw het oude zuurdeeg,
    En ben een Jan de Wit.
    Ik gruw van oude zondaars,
    Maar werk hen in de hand;
    'k Ben zalvend en lankmoedig,
    En toch een stokebrand.
    'k Rijt oude wondjes open
    En leg er pleisters op;
    Hier voel ik jicht en jammer,
    Daar dans ik mijn galop.
    Ik houd wel veel van schuimpjes
    En 'k viesneus van het schuim;
    'k Zou graag het land regeren,
    Maar 'k draai naar iedre luim.
    't Vernuft heeft scherping nodig,
    Nog meer soms dan mijn mes;
    Ik hoor naar vele namen,
    Maar 't meeste naar Jan Kles.
    Ach, zepen om de centen,
    Daar zit de hele kneep:
    Laat ik de klantjes zitten,
    Dan ga 'k voor goed om zeep.

    De dichtwerken (1886)

    schrijver

    27-05-2011 om 11:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herinneringen
    Herinnering aan Holland


    Denkend aan Holland
    zie ik brede rivieren
    traag door oneindig
    laagland gaan,
    rijen ondenkbaar
    ijle populieren
    aan de einder staan;
    en in de geweldige
    ruimte verzonken
    de boerderijen
    verspreid door het land,
    boomgroepen, dorpen,
    geknotte torens,
    kerken en olmen
    in een groots verband
    de lucht hangt er laag
    en de zon wordt er langzaam
    in grijze veelkleurige
    dampen gesmoord,
    en in alle gewesten
    wordt de stem van het water
    met zijn eeuwige rampen
    gevreesd en gehoord.


    H . Marsman

    --------------------------------------------------------------------

    26-05-2011 om 19:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zwaard-lelies

    Een gedicht Jacobus van Looy 1855-1930

    Zwaard-lelies

    In de oude, bekende vertrekken
    Zij pronken en stralen en strekken
    Hun vuur-prachtig rood;

    Zij staan voor de ramen te gloeden
    Als van kardinalen de hoeden,
    Van machtigen, groot;

    En staan in de hoeken te vlammen
    Als pluimen in hellem-kammen
    En vanen in oorlogs-nood;

    En schaatren diep en schreeuwen
    De kreet stil die ging door de eeuwen
    Om Vrijheid en brood;

    En sieren door hunne verschijning
    Heel 't huis met die donkere schrijning
    Van de wieg tot de dood .

    Gedichten (1932)

    Illustratie: Zwaardlelies of gladiolen

    schrijver

    25-05-2011 om 10:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oranje
    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831
    Oranje

    Vlecht Oranje om de hoed!
    Holland rijst met nieuwe moed
    Uit de schoot der waat'ren!
    Huppel vrolijk in het rond!
    Daver Hollands vruchtbre grond!
    Laat de vreugde schaat'ren!

    Holland grijpt de wapens aan,
    Om de vijand af te slaan;
    Plant de leger vanen,
    En het uitgetogen zwaard
    Zal de fiere Leeuwstandaard
    't Spoor der zege banen.

    Holland blinkt in 't krijgsgeweer;
    Holland vlamt op krijgsmans eer;
    't Zal zijn haard bevrijden.
    En de God, die wond'ren doet,
    Zegent aller brave moed:
    Hij zal met ons strijden.

    schrijver

    24-05-2011 om 10:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zonnebloem
    Een gedicht van Frederik van Eden 1860-1932
    Zonne-bloem

    Ik ken een plant, niet fraai van loof
    niet schoon, niet rank gesteeld.
    Haar vorm is lomp, haar bloem is grof,
    Geen dichter zingt er ooit zijn lof
    of nam haar tot zijn beeld.

    Toch heeft zij iets wat mij behaagt.
    Zij keert zich naar het licht,
    van af het eerste morgen-uur
    wendt zij naar 't vrolijk zonnevuur
    haar groot en geel gezicht.

    Ik wilde dat ik als die bloem
    naar 't licht mij wenden kon.
    Zij draagt de kleur der vrolijkheid
    en richt haar kelk ten allen tijd
    naar 't helder licht der zon.

    Jeugd-verzen (1926)

    schrijver

    23-05-2011 om 10:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.smalle ring
    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    De smalle ring

    De smalle ring, de gouden band
    Schendt niet de naaktheid van uw hand,
    Gelijk uw stralend lijf niet weet
    De schaduw van zijn donkre kleed:

    Uw stralend lichaam lijdt noch weet
    De schaduw van zijn donker kleed,
    Zoals geen lijf of stof bezwaart
    De ziel die door uw ogen klaart:

    Geen aardse lijf, geen stof bezwaart
    De ziel die door uw ogen klaart,
    Als smalle ring, als gouden band
    Niet schendt de naaktheid van uw hand.

    Vergeten liedjes (1909)

    schrijver

    22-05-2011 om 11:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lente
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedichtje van Herman de Gorter 1864-1927
    Een nieuwe lente en een nieuw geluid
    Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit
    Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
    In een oud stadje, langs de watergracht

    21-05-2011 om 21:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    20-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de dood
    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    De dood, dat is

    De dood, dat is, niet meer de zon zien, is
    Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten,
    De dood, dat is het niet meer mogen wachten,
    De ochtendschemering, de duisternis.

    De dood, dat is, het niet meer mogen zijn,
    De dood, dat is, het niet meer mogen denken,
    De dood, dat is, niet meer bewust U schenken
    Weg, te worden tot een ander zijn.

    De dood, dat is, in stilten liggen, waar
    Het ruisen leeft der levens-overgangen,
    De dood, dat is, het henenzinken naar
    De Chaos, die U eertijds hield omvangen.

    De dood, hij is een scheidende, hij giet
    Alle gestalten om tot nieuwe vormen,
    Hij is de onaandoenlijke, hij ziet
    Voorkeureloos de mensen en de wormen.

    De dood, met vreemde lach, heeft leven lief,
    De dood, hij komt het goede leven halen
    En kust het weg; geruiseloze dief,
    Sluipt hij de poorten langs en de portalen.

    De dood, gij wildet zijn gelaat niet zien,
    Maar nu gij hem gezien hebt, werd gij stille,
    En legt U heen, en lacht tot hem misschien,
    En zijt geworden, tot een zonder wille.

    Een lafenis is hij, een goede daad,
    Maar een, bij wiens nabij komen wij wenen,
    Wanneer zijn hand iets wat ons lief is slaat,
    En niet neemt ons, maar wel dit lieve henen.

    O dood, neem mij tot U, fluister mij aan
    De diepe zin uwer veranderingen,
    En laat mij niet uw stilte binnengaan
    Voor ik van uwe fluistering mocht zingen.

    Van God en van de natuur (1921)

    schrijver

    20-05-2011 om 21:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bij mezelf
    Een hartenkreet van De Hertog, hierin lees ik de eenvoud van een schaap!

    Bij mezelf

    Ik denk niet rechts en ook niet links
    ik ben niet open, noch ben ik slinks
    ik vlieg niet hoog, maar ook niet laag
    ik ga niet snel, ik ben ook niet traag

    Ik denk niet zwart, ik denk ook niet wit
    ik ben niet koud, noch ben ik verhit
    ik denk niet groot, niet klein
    ik ben niet grof maar ook niet fijn

    Ik ben niet arm, ik ben ook niet rijk
    en op het vlakke land ben ik zeker geen dijk
    ik ben geen ster en ook niet de maan
    en de zon moet ik maar al te vaak ondergaan

    Ik ben noch het water, noch het vuur, ik blijf
    mezelf maar, ook al ziet men mij niet staan.

    schrijver

    19-05-2011 om 10:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ooievaar
    Een gedicht van J.J.L. ten Kate 1819-1889

    Een liedeke van de ooievaar

    Oievaar, lepelaar!
    Waar heb-je zo lang gezeten?
    Dreef-je de grote Nijlstroom af?
    Heb-je gewandeld om Faraos graf?
    En ben-je mij niet vergeten?

    Oievaar, lepelaar!
    Wie of er je rokje knipte?
    Zijn er je kousen nog altijd rood?
    En waarom mis ik-je rechterpoot?
    Of liet-je die in Egypte?

    Oievaar, lepelaar!
    Och, kon ik je spreken leren!
    Olijkert, draag-je wat nieuws hier heen?
    Berg-je dat met jouw ene been
    Zo stillekes onder je veren?

    Oievaar, lepelaar!
    Zeg, heb-je wat voor mamaatje?
    Breng jij een Zusje? Dan is het goed:
    Maar liefst een Broertje van melk en bloed -
    Dan heb ik een kameraadje !

    De dichtwerken (1872)

    schrijver

    18-05-2011 om 11:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichterschap
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954

    Dichterschap

    Vaak denk ik, moe van arbeid-in-gemis,
    (Daar geen uit eigen kunnen dichter is)

    Dat somtijds in een zeldzame enkeling
    Door onvoorzienbare begunstiging

    De geest wel plots de sterke vleugels rept
    En in zijn feilloze opvlucht schoonheid schept, -

    Zodat, visioen waar de ademtocht voor faalt!
    God zichtbaar uit dat menslijk zingen straalt;


    Maar dat hij meestal, slechts indien hij, stil,
    (Kleine eigen-wil gëordend naar Gods wil)

    Zijn dichten als ondelgbre schuld erkent,
    En dan, van al wat hindert afgewend,

    In strenge, blindelings aanvaarde plicht
    Zijn leven opdraagt aan 't volmaakt gedicht, -

    Eindlijk, als hij verzaakt heeft noch gemord,
    Eén korte, diepe stonde dichter wordt.

    Doch oók die worstling met het stugge woord,
    (Waarachter 't hart de hoge zang al hoort)

    Als 't licht ons, toch nog, flitsend binnendringt
    En, daar 't uit God is dat het straalt en zingt,

    Zíjn liefde ons zingende opheft tot een staat,
    Die al ons leed in vreugd te boven gaat, -

    Ze is, korte delging van de óndelgbre schuld,
    Om dat geluk een gave die vervult.


    Dan, neigt mijn peinzen naar die liedren heen,
    (Want alle schoonheid is uit God alleen)

    Waarin door de aarde omgrensde vreugde en pijn
    Zó innig aan zich zelf ontzongen zijn,

    Dat van de rhythmus die door de aether ruist,
    Ook in hún stem een ijle erinnring suist, -

    Hoe zou 'k, wat zij tot stem der ziel verwijdt,
    Niet eren in ontroerde dankbaarheid?


    Zo - wetend, door vervulling en gemis,
    Dat geen uit eigen kunnen dichter is,

    Maar 't al gegeven krijgt, zelfs als hij, stil,
    Zijn eigen wil staag ordent naar Gods wil,

    En moeizaam worstelt tot hij, in zijn woord,
    De heldre toon van 't hoge zingen hoort, -

    Dank ik eerbiedig voor mijn dichterlot,
    Want alle schoonheid is, alleen, uit God.

    Verzen 1940

     

    17-05-2011 om 11:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maan
    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

    Maan idylle

    „Ik ben de maan, ik ben de maan,
    het liefje van Pierrot,
    ik zie hem aan het venster staan,
    tot wenen klaar
    met zijn gietaar:
    Pierrot, Pierrot, mijn minnaar blo
    lid van de Firma Smart & Co.....
    ahi -- ahi — aho!

    ,,Pierrot, Pierrot, heb je verdriet?
    Neem je gietaar en speel een lied;
    ik sta te ver voor kus of zoen
    en, kan het met een lied wel doen!
    Ik ben gevoelig, zacht en week,
    gegarandeerd het wasecht bleek.
    Ik ben het hart voor 't lijdend hart,
    de hemelspiegel van de smart,
    ik ben 't asiel der hysterie,
    bibliotheek der elegie,
    ik ben de vrouw der verre min,
    traditioneel als hartsvriendin;
    ik speel al eeuwen hier mijn rol
    mijn hart hangt hoog, lijkt boordevol,
    want elke straal is lange brief
    ad libitum voor elke lief:
    Pierrot, Pierrot, heb je verdriet ?
    Ik ben, ik ben wie jij niet ziet!

    ,,Pierrot, Pierrot, mijn bleke held,
    Zeg, mis je liefde, mis je geld,
    aanbid je daarom nu maar mij,
    zeg vond je niemand dichterbij?
    Heb je wel goed zes hoog gezien ?
    Was nergens meer een Colombien,
    was hier of daar in een Salon
    geen dame, die je boeien kon?
    Raakt dan die aarde op zijn end,
    als geen mevrouw verveling kent?
    Of zocht je heil'ge min en trouw, -
    die vind je bij geen maagd of vrouw!

    ,,Pierrot, Pierrot, ben je bedrogen?
    Ik zou het zeggen aan je ogen !
    Brak zij je hart, of brak ze meer
    en was het heus de eerste keer ?
    Of werd dit al alleen verricht
    ter ere van een nieuw gedicht?
    Want zonder de verstoten min
    heeft poezie toch weinig zin!
    O, 'k hoor het aan de toon der luit,
    jij bent verstoten door je bruid;
    zij zwoer je heel een nageslacht
    (daar had je zelf niet aan gedacht)
    doch d'allereerste huwelijksnacht
    heeft zij een ander toegedacht,
    en waar zij weergekomen,
    je hadt haar opgenomen.

    „Mijn dichter, minnaar, mijn Pierrot,
    ik ben de maan, ik ben de maan;
    al gaan mijn stralen door de straat
    ik leef hier toch in kuise staat.
    Kom, trek je mooiste pakje aan
    want aardse liefde is een waan!
    Grijp nu je vriend, grijp je gietaar,
    en zing je schoonste hymne nu
    (geweigerd door een Kunstrevue.)
    Denk niet aan honoraria!
    Ik ben je Pia Anima!
    Ik ben de heilige, bleek en rein,
    die voor de dichter slechts wil zijn.
    Pierrot, Pierrot, mijn dichter blo
    de min is zus, de min is zo,
    ahi — ahi — aho!”


    ---------------------------------------------------
    ad libidum: naar believen
    colombien, columbine:liefje van Pierrot
    pia anima: vrome ziel

    Parijsche Verzen (1923)

    schrijver

    16-05-2011 om 12:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920

    Wrangheid

    Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen,
    't bevallig kronkelende dal doorlopen,
    waar eens mijn kinderlijke stappen gingen
    in dartle levenslust en dwepend hopen;

    bij d'ommezwaai der heimelijke paden,
    weer eensklaps de onverwachte vergezichten
    zien scheemren, die in blauwe dampen baden,
    en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten.

    Het goud des avonds vloeide van de delling,
    waarboven 't geel azuur des hemels trilde;
    geen droom meer, die me, stijgend langs de helling,
    in rusteloze gang naar hoger tilde!

    'k Ontwaarde, van de rug der heuvelketen,
    weer 't oude kalm gehucht, welks lage daken
    zo vreedzaam hurkten, grillig rondgesmeten,
    en rood en ros van 't schuine zomerblaken.

    Nog kon mijn blik langs wond're lijnen zweven...
    Geen bloem van liefde is in mijn borst ontsproten.
    Geen traan van weemoed deed mijn wimpers beven:
    mijn ijskil harte en heeft niet meegenoten.

    'k Zag, onverschillig, veld en bomen glijden:
    geen frisheid! ook geen lust tot verder streven.
    O wrangheid! half maar voelen, half maar lijden,
    verdorde schakel van 't oneindig leven!


    1892

    15-05-2011 om 14:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!