Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    27-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijmering
    Een gedicht van W.J. van Zeggelen 1811-1879

    Barbiersmijmering

    Mijn leven is een molen,
    En ik ben 't molenpaard.
    Mijn wapen is het scheermes,
    Mijn glorie is de baard.
    't Is iedre dag het zelfde:
    Vroeg op is 't oud parool;
    Ik bak vaak zoete broodjes
    En ik verkoop veel kool.
    Ik kal met oude heren
    En scherts met jonge lui;
    Ik critiseer de preken
    En sla ook menig ui.
    Ik jaag op alle nieuwtjes
    En vent ze willig rond;
    'k Ben rekbaar van conscientie
    En dapper met de mond.
    'k Streel honderden van kinnen,
    Mijn mes is als een zij;
    'k Zie honderden karakters
    Zich openen voor mij.
    Ik schik me naar de opinies
    En neem er 't mijne van,
    'k Ben ultra of gematigd:
    Ik ken zeer gauw mijn man.
    Ik weet van alle zaken
    Zo wat het hoofdrefrein;
    't Gemengde nieuws der kranten
    Verwerk ik in mijn brein.
    Ik spreek van Japanezen,
    Van Holland op zijn smalst;
    De paus en Garribaldi
    Vind ik om beurte 't malst;
    'k Roem ieder Ministerie,
    Als 't op het kussen zit.
    'k Herkauw het oude zuurdeeg,
    En ben een Jan de Wit.
    Ik gruw van oude zondaars,
    Maar werk hen in de hand;
    'k Ben zalvend en lankmoedig,
    En toch een stokebrand.
    'k Rijt oude wondjes open
    En leg er pleisters op;
    Hier voel ik jicht en jammer,
    Daar dans ik mijn galop.
    Ik houd wel veel van schuimpjes
    En 'k viesneus van het schuim;
    'k Zou graag het land regeren,
    Maar 'k draai naar iedre luim.
    't Vernuft heeft scherping nodig,
    Nog meer soms dan mijn mes;
    Ik hoor naar vele namen,
    Maar 't meeste naar Jan Kles.
    Ach, zepen om de centen,
    Daar zit de hele kneep:
    Laat ik de klantjes zitten,
    Dan ga 'k voor goed om zeep.

    De dichtwerken (1886)

    schrijver

    27-05-2011 om 11:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herinneringen
    Herinnering aan Holland


    Denkend aan Holland
    zie ik brede rivieren
    traag door oneindig
    laagland gaan,
    rijen ondenkbaar
    ijle populieren
    aan de einder staan;
    en in de geweldige
    ruimte verzonken
    de boerderijen
    verspreid door het land,
    boomgroepen, dorpen,
    geknotte torens,
    kerken en olmen
    in een groots verband
    de lucht hangt er laag
    en de zon wordt er langzaam
    in grijze veelkleurige
    dampen gesmoord,
    en in alle gewesten
    wordt de stem van het water
    met zijn eeuwige rampen
    gevreesd en gehoord.


    H . Marsman

    --------------------------------------------------------------------

    26-05-2011 om 19:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zwaard-lelies

    Een gedicht Jacobus van Looy 1855-1930

    Zwaard-lelies

    In de oude, bekende vertrekken
    Zij pronken en stralen en strekken
    Hun vuur-prachtig rood;

    Zij staan voor de ramen te gloeden
    Als van kardinalen de hoeden,
    Van machtigen, groot;

    En staan in de hoeken te vlammen
    Als pluimen in hellem-kammen
    En vanen in oorlogs-nood;

    En schaatren diep en schreeuwen
    De kreet stil die ging door de eeuwen
    Om Vrijheid en brood;

    En sieren door hunne verschijning
    Heel 't huis met die donkere schrijning
    Van de wieg tot de dood .

    Gedichten (1932)

    Illustratie: Zwaardlelies of gladiolen

    schrijver

    25-05-2011 om 10:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oranje
    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831
    Oranje

    Vlecht Oranje om de hoed!
    Holland rijst met nieuwe moed
    Uit de schoot der waat'ren!
    Huppel vrolijk in het rond!
    Daver Hollands vruchtbre grond!
    Laat de vreugde schaat'ren!

    Holland grijpt de wapens aan,
    Om de vijand af te slaan;
    Plant de leger vanen,
    En het uitgetogen zwaard
    Zal de fiere Leeuwstandaard
    't Spoor der zege banen.

    Holland blinkt in 't krijgsgeweer;
    Holland vlamt op krijgsmans eer;
    't Zal zijn haard bevrijden.
    En de God, die wond'ren doet,
    Zegent aller brave moed:
    Hij zal met ons strijden.

    schrijver

    24-05-2011 om 10:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zonnebloem
    Een gedicht van Frederik van Eden 1860-1932
    Zonne-bloem

    Ik ken een plant, niet fraai van loof
    niet schoon, niet rank gesteeld.
    Haar vorm is lomp, haar bloem is grof,
    Geen dichter zingt er ooit zijn lof
    of nam haar tot zijn beeld.

    Toch heeft zij iets wat mij behaagt.
    Zij keert zich naar het licht,
    van af het eerste morgen-uur
    wendt zij naar 't vrolijk zonnevuur
    haar groot en geel gezicht.

    Ik wilde dat ik als die bloem
    naar 't licht mij wenden kon.
    Zij draagt de kleur der vrolijkheid
    en richt haar kelk ten allen tijd
    naar 't helder licht der zon.

    Jeugd-verzen (1926)

    schrijver

    23-05-2011 om 10:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.smalle ring
    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    De smalle ring

    De smalle ring, de gouden band
    Schendt niet de naaktheid van uw hand,
    Gelijk uw stralend lijf niet weet
    De schaduw van zijn donkre kleed:

    Uw stralend lichaam lijdt noch weet
    De schaduw van zijn donker kleed,
    Zoals geen lijf of stof bezwaart
    De ziel die door uw ogen klaart:

    Geen aardse lijf, geen stof bezwaart
    De ziel die door uw ogen klaart,
    Als smalle ring, als gouden band
    Niet schendt de naaktheid van uw hand.

    Vergeten liedjes (1909)

    schrijver

    22-05-2011 om 11:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lente
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedichtje van Herman de Gorter 1864-1927
    Een nieuwe lente en een nieuw geluid
    Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit
    Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
    In een oud stadje, langs de watergracht

    21-05-2011 om 21:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    20-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de dood
    Een gedicht van Abraham van Collem 1858-1933

    De dood, dat is

    De dood, dat is, niet meer de zon zien, is
    Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten,
    De dood, dat is het niet meer mogen wachten,
    De ochtendschemering, de duisternis.

    De dood, dat is, het niet meer mogen zijn,
    De dood, dat is, het niet meer mogen denken,
    De dood, dat is, niet meer bewust U schenken
    Weg, te worden tot een ander zijn.

    De dood, dat is, in stilten liggen, waar
    Het ruisen leeft der levens-overgangen,
    De dood, dat is, het henenzinken naar
    De Chaos, die U eertijds hield omvangen.

    De dood, hij is een scheidende, hij giet
    Alle gestalten om tot nieuwe vormen,
    Hij is de onaandoenlijke, hij ziet
    Voorkeureloos de mensen en de wormen.

    De dood, met vreemde lach, heeft leven lief,
    De dood, hij komt het goede leven halen
    En kust het weg; geruiseloze dief,
    Sluipt hij de poorten langs en de portalen.

    De dood, gij wildet zijn gelaat niet zien,
    Maar nu gij hem gezien hebt, werd gij stille,
    En legt U heen, en lacht tot hem misschien,
    En zijt geworden, tot een zonder wille.

    Een lafenis is hij, een goede daad,
    Maar een, bij wiens nabij komen wij wenen,
    Wanneer zijn hand iets wat ons lief is slaat,
    En niet neemt ons, maar wel dit lieve henen.

    O dood, neem mij tot U, fluister mij aan
    De diepe zin uwer veranderingen,
    En laat mij niet uw stilte binnengaan
    Voor ik van uwe fluistering mocht zingen.

    Van God en van de natuur (1921)

    schrijver

    20-05-2011 om 21:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bij mezelf
    Een hartenkreet van De Hertog, hierin lees ik de eenvoud van een schaap!

    Bij mezelf

    Ik denk niet rechts en ook niet links
    ik ben niet open, noch ben ik slinks
    ik vlieg niet hoog, maar ook niet laag
    ik ga niet snel, ik ben ook niet traag

    Ik denk niet zwart, ik denk ook niet wit
    ik ben niet koud, noch ben ik verhit
    ik denk niet groot, niet klein
    ik ben niet grof maar ook niet fijn

    Ik ben niet arm, ik ben ook niet rijk
    en op het vlakke land ben ik zeker geen dijk
    ik ben geen ster en ook niet de maan
    en de zon moet ik maar al te vaak ondergaan

    Ik ben noch het water, noch het vuur, ik blijf
    mezelf maar, ook al ziet men mij niet staan.

    schrijver

    19-05-2011 om 10:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ooievaar
    Een gedicht van J.J.L. ten Kate 1819-1889

    Een liedeke van de ooievaar

    Oievaar, lepelaar!
    Waar heb-je zo lang gezeten?
    Dreef-je de grote Nijlstroom af?
    Heb-je gewandeld om Faraos graf?
    En ben-je mij niet vergeten?

    Oievaar, lepelaar!
    Wie of er je rokje knipte?
    Zijn er je kousen nog altijd rood?
    En waarom mis ik-je rechterpoot?
    Of liet-je die in Egypte?

    Oievaar, lepelaar!
    Och, kon ik je spreken leren!
    Olijkert, draag-je wat nieuws hier heen?
    Berg-je dat met jouw ene been
    Zo stillekes onder je veren?

    Oievaar, lepelaar!
    Zeg, heb-je wat voor mamaatje?
    Breng jij een Zusje? Dan is het goed:
    Maar liefst een Broertje van melk en bloed -
    Dan heb ik een kameraadje !

    De dichtwerken (1872)

    schrijver

    18-05-2011 om 11:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichterschap
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954

    Dichterschap

    Vaak denk ik, moe van arbeid-in-gemis,
    (Daar geen uit eigen kunnen dichter is)

    Dat somtijds in een zeldzame enkeling
    Door onvoorzienbare begunstiging

    De geest wel plots de sterke vleugels rept
    En in zijn feilloze opvlucht schoonheid schept, -

    Zodat, visioen waar de ademtocht voor faalt!
    God zichtbaar uit dat menslijk zingen straalt;


    Maar dat hij meestal, slechts indien hij, stil,
    (Kleine eigen-wil gëordend naar Gods wil)

    Zijn dichten als ondelgbre schuld erkent,
    En dan, van al wat hindert afgewend,

    In strenge, blindelings aanvaarde plicht
    Zijn leven opdraagt aan 't volmaakt gedicht, -

    Eindlijk, als hij verzaakt heeft noch gemord,
    Eén korte, diepe stonde dichter wordt.

    Doch oók die worstling met het stugge woord,
    (Waarachter 't hart de hoge zang al hoort)

    Als 't licht ons, toch nog, flitsend binnendringt
    En, daar 't uit God is dat het straalt en zingt,

    Zíjn liefde ons zingende opheft tot een staat,
    Die al ons leed in vreugd te boven gaat, -

    Ze is, korte delging van de óndelgbre schuld,
    Om dat geluk een gave die vervult.


    Dan, neigt mijn peinzen naar die liedren heen,
    (Want alle schoonheid is uit God alleen)

    Waarin door de aarde omgrensde vreugde en pijn
    Zó innig aan zich zelf ontzongen zijn,

    Dat van de rhythmus die door de aether ruist,
    Ook in hún stem een ijle erinnring suist, -

    Hoe zou 'k, wat zij tot stem der ziel verwijdt,
    Niet eren in ontroerde dankbaarheid?


    Zo - wetend, door vervulling en gemis,
    Dat geen uit eigen kunnen dichter is,

    Maar 't al gegeven krijgt, zelfs als hij, stil,
    Zijn eigen wil staag ordent naar Gods wil,

    En moeizaam worstelt tot hij, in zijn woord,
    De heldre toon van 't hoge zingen hoort, -

    Dank ik eerbiedig voor mijn dichterlot,
    Want alle schoonheid is, alleen, uit God.

    Verzen 1940

     

    17-05-2011 om 11:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maan
    Een gedicht van Dop Bles 1883-1940

    Maan idylle

    „Ik ben de maan, ik ben de maan,
    het liefje van Pierrot,
    ik zie hem aan het venster staan,
    tot wenen klaar
    met zijn gietaar:
    Pierrot, Pierrot, mijn minnaar blo
    lid van de Firma Smart & Co.....
    ahi -- ahi — aho!

    ,,Pierrot, Pierrot, heb je verdriet?
    Neem je gietaar en speel een lied;
    ik sta te ver voor kus of zoen
    en, kan het met een lied wel doen!
    Ik ben gevoelig, zacht en week,
    gegarandeerd het wasecht bleek.
    Ik ben het hart voor 't lijdend hart,
    de hemelspiegel van de smart,
    ik ben 't asiel der hysterie,
    bibliotheek der elegie,
    ik ben de vrouw der verre min,
    traditioneel als hartsvriendin;
    ik speel al eeuwen hier mijn rol
    mijn hart hangt hoog, lijkt boordevol,
    want elke straal is lange brief
    ad libitum voor elke lief:
    Pierrot, Pierrot, heb je verdriet ?
    Ik ben, ik ben wie jij niet ziet!

    ,,Pierrot, Pierrot, mijn bleke held,
    Zeg, mis je liefde, mis je geld,
    aanbid je daarom nu maar mij,
    zeg vond je niemand dichterbij?
    Heb je wel goed zes hoog gezien ?
    Was nergens meer een Colombien,
    was hier of daar in een Salon
    geen dame, die je boeien kon?
    Raakt dan die aarde op zijn end,
    als geen mevrouw verveling kent?
    Of zocht je heil'ge min en trouw, -
    die vind je bij geen maagd of vrouw!

    ,,Pierrot, Pierrot, ben je bedrogen?
    Ik zou het zeggen aan je ogen !
    Brak zij je hart, of brak ze meer
    en was het heus de eerste keer ?
    Of werd dit al alleen verricht
    ter ere van een nieuw gedicht?
    Want zonder de verstoten min
    heeft poezie toch weinig zin!
    O, 'k hoor het aan de toon der luit,
    jij bent verstoten door je bruid;
    zij zwoer je heel een nageslacht
    (daar had je zelf niet aan gedacht)
    doch d'allereerste huwelijksnacht
    heeft zij een ander toegedacht,
    en waar zij weergekomen,
    je hadt haar opgenomen.

    „Mijn dichter, minnaar, mijn Pierrot,
    ik ben de maan, ik ben de maan;
    al gaan mijn stralen door de straat
    ik leef hier toch in kuise staat.
    Kom, trek je mooiste pakje aan
    want aardse liefde is een waan!
    Grijp nu je vriend, grijp je gietaar,
    en zing je schoonste hymne nu
    (geweigerd door een Kunstrevue.)
    Denk niet aan honoraria!
    Ik ben je Pia Anima!
    Ik ben de heilige, bleek en rein,
    die voor de dichter slechts wil zijn.
    Pierrot, Pierrot, mijn dichter blo
    de min is zus, de min is zo,
    ahi — ahi — aho!”


    ---------------------------------------------------
    ad libidum: naar believen
    colombien, columbine:liefje van Pierrot
    pia anima: vrome ziel

    Parijsche Verzen (1923)

    schrijver

    16-05-2011 om 12:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920

    Wrangheid

    Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen,
    't bevallig kronkelende dal doorlopen,
    waar eens mijn kinderlijke stappen gingen
    in dartle levenslust en dwepend hopen;

    bij d'ommezwaai der heimelijke paden,
    weer eensklaps de onverwachte vergezichten
    zien scheemren, die in blauwe dampen baden,
    en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten.

    Het goud des avonds vloeide van de delling,
    waarboven 't geel azuur des hemels trilde;
    geen droom meer, die me, stijgend langs de helling,
    in rusteloze gang naar hoger tilde!

    'k Ontwaarde, van de rug der heuvelketen,
    weer 't oude kalm gehucht, welks lage daken
    zo vreedzaam hurkten, grillig rondgesmeten,
    en rood en ros van 't schuine zomerblaken.

    Nog kon mijn blik langs wond're lijnen zweven...
    Geen bloem van liefde is in mijn borst ontsproten.
    Geen traan van weemoed deed mijn wimpers beven:
    mijn ijskil harte en heeft niet meegenoten.

    'k Zag, onverschillig, veld en bomen glijden:
    geen frisheid! ook geen lust tot verder streven.
    O wrangheid! half maar voelen, half maar lijden,
    verdorde schakel van 't oneindig leven!


    1892

    15-05-2011 om 14:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.groenteman
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een hartenkreet van J. Quekel

    Groenteman

    Jan Boeren verkoopt spruitjes
    Het liefst aan vegetarische luitjes.
    Helaas heeft Jan
    Geen marketingplan,
    Hij doet het op zijn janboerenfluitjes.

    14-05-2011 om 16:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.droom
    Een gedicht Giza Ritschl 1869-1942

    Ik ontwaakte uit een droom

    Ik ontwaakte uit een droom,
    Nu zing ik mijn liedeke weer.
    Het klinkt zacht en schoon,
    Het klinkt lief en teer,
    Mijn lied dat ik nu zing.
    Voor U mijn lief, mijn lieveling
    Mijn droom, mijn lied, en gij!
    Gij zijt mijn licht, mijn leven.
    Toe, hoor alleen naar mij!
    En laat ik U mijn liefde geven,
    Neem wat ik U bied!
    Toe neem maak mij blij,
    Neem mijn droom, neem mijn lied,
    Neem, neem alles van mij!

    13-05-2011 om 10:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twijfel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Iris Roorda voor mij een onbekende maar het gedicht
    sprak me aan...er zijn er zo velen die zo in het leven staan!

    Twijfel

    Kan het nog steeds niet achter me laten.
    Ik word er elke keer aan herinnerd.
    Twijfel. Wie kan ik vertrouwen?

    Het gevoel dat ik er niet bij hoor.
    Altijd apart zit, en niet mee doe.
    Twijfel. Is er iets mis met mij?

    Soms doen ze aardig.
    Maar is dat geen schijn?
    Twijfel. Is het wel echt?

    Ik weet het niet.

    12-05-2011 om 10:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Salomon Bonn 1881-1930

    Liedje

    Ik hoor een stap daarbuiten
    daar in de avondwind,

    moet ik mijn deur ontsluiten
    ben jij het, lief, mijn kind?

    Ik hoor een stapje ritsen
    en langs de blaren gaan

    en puin en kiezel gritsen,
    kom jij,mijn liefste, aan?

    Ik hoor de deuren rillen
    en kirren in het slot.

    Zou jij naar binnen willen
    en houdt het slot zich slot?

    Ik hoor een stemme spreken
    en lispend mij omdansen ...

    ----------------------------------

    De lamp en 't kokend water
    in schoorsteen wat wind, —

    is wat met spotgeschater
    mijn speurendst zinnen vindt.

    Wat zang en melody (1910)

    11-05-2011 om 11:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zeilen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    De Zeilen

    Ver over de zonnige heide
    stond tot den golvende rand,
    die 't lichte van 't donkere scheidde,
    de dag, - stond de morgen in brand,
    en dralend en drijvend tegen
    het blauw, met elkander mee,
    zag men zich de wolken bewegen,
    als zeilen over de zee.

    Wij lagen onder de hemel,
    onder de machtige dom
    van wisseling en gewemel,
    van peilloze stilte rondom.
    Wij lagen er, en wij zagen
    naar einders heimlijke ree
    het langzaam gaan onzer dagen, -
    als zeilen over de zee.

    Maar in uw liefde geborgen,
    was ik als een weerloos kind
    in de ontzaglijke morgen
    van licht en van ruimte en van wind, -
    en voor mij uit, - in de zachte,
    in den onvatbare vree
    van ons geluk, - mijn gedachten,
    als zeilen over de zee.

    Verschijningen III Liefdes Hof

    10-05-2011 om 11:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avond
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    Avond

    Het huis sliep achter zijn gesloten blinden,
    Wij zaten samen op de kille bank,
    De dag was als haar oude vader krank,
    De blaren fluisterden met moede winden.

    Moe van de geuren die zij moeten dragen
    Van graven oud en rozen uitgebloeid,
    Weemoedig vlagend door verwarde hagen
    En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.

    Je hebt weinig gedacht en veel gezwegen
    En stil de handen om mijn hoofd gelegd,
    Zo zeggend: ‘Ook de grootste liefde kan niet tegen
    De dood die niets ontziet en alles slecht.’

    Verzamelde gedichten (1947)

    09-05-2011 om 15:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    HET GEURIGE VELD

    Amangkoe Rat heeft meer dan dertig jaren
    in 't oude rijk Mataram geregeerd,
    en meer dan onder Soeltan Agent waren
    in list en lust zijn Machtigen volleerd.

    Meer nog dan in zijn vaders wrede tijden
    lag zwart gebrek in 't leeggeroofde veld.
    Dood en verwoesting, vuur en zwaard verspreidden
    zijn trotse naam in daden van geweld.

    Totdat hij zat van zinnen, in het slijten
    van ledige uren zijn voldoening vond:
    Amangkoe Rat, de Keizer, dreef zijn geiten
    over de pleinen van de Kraton rond.

    Toen, in zijn ouderdom, kwamen de dagen
    van tegenspoed, de dagen van gevaar:
    zijn Huis verdeeld, zijn oversten verslagen,
    van angst en afschuw zijn gedachten zwaar.

    't Verraad sloop rond. De Madoerese benden
    drongen tot in zijn open hofstad door.
    Amangkoe Rat, de Keizer der Ellende,
    Werd als het wild, de jagers op zijn spoor.

    Hij vluchtte, maar 't vermoeide leven kwijnde
    in 't lijf, waarvoor hij zwervend toevlucht zocht.
    Toen vroeg de vorst alleen, dat na zijn einde
    een geurig veld zijn lijk ontvangen mocht.

    Hij stierf en door zijn enkele getrouwen
    werd aan de uitgesproken wens voldaan.
    Nu brengen op zijn graf bedroefde vrouwen
    haar wierook en haar wilde bloemen aan.

    Kinderen spelen er, bejaarde wijzen
    zoeken de boom, die van de heuvel helt
    en schaduw schenkt, en vrome pelgrims reizen
    eerbiedig naar het zoet geurende veld.

    -------------------------------------------------------
    Amangkoe: Javaanse titel van de sultans van Djokjakarta.

    Tochten (L.J. C. Boucher, Den Haag.)

    08-05-2011 om 16:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!