dit is een stukje tekst uit het herdenkingsboekje nav van de tentoonstelling over sidecarkampioen Roger Vanlerberghe te Klerken.
op de foto, Roger met de FN en het Précision zijspan, beiden, of moeten we hier zeggen, alle drie van oerdegelijke Belgische makelij .
EINDELIJK BELGISCH KAMPIOEN !
Roger Vanlerberghe (°10 juni 1924) , geboren en getogen en nog steeds
woonachtig in het Westvlaamse heuveldorpje Klerken, werd kampioen van
België motorcross, in de discipline zijspannen, in het jaar 1957.
Op het eerste zicht niks bijzonders misschien, ware het niet dat deze
titel werd behaald bij de BMB-FMB-federatie het allerhoogste
nationale vlak. Vergelijkbaar dus met een Belgische titel in het wielrennen
bij de profs, of een kampioenentitel in het voetbal in eerste klasse.
Op het tweede zicht dus eigenlijk toch wel iets bijzonders, en alleszins
een gebeurtenis, die precies 50 jaar na datum, niet onopgemerkt mag
voorbij gaan.
Zoals u op de achterkant van dit boekje kunt zien, was Vanlerberghe al
een paar keer dicht in de buurt geweest van die prestigieuze titel, en in
1957 was het dan eindelijk koekebak voor onze kwieke Klerkenaar.
Klein maar dapper, vloerde hij in een serie van een tiental wedstrijden,
verreden in gans België alle concurrenten, en de behaalde titel werd dan
ook uitbundig gevierd. Getuige daarvan de affiche t.g.v. het prachtig bal
dat eind 1957 werd georganiseerd. Pikant detail : Het orkest The Mary girls dat toen het bal kwam opluisteren, bestond enkel uit vrouwen . . .
DE CO-PILOOT.
Om te crossen met een zijspan, heb je natuurlijk ook een co-piloot nodig,
ook wel de bijrijder of de bakkenist genaamd. Een fysiek enorm zware taak,
en die twijfelachtige eer was aanvankelijk vele jaren weg gelegd voor
Rogers jeugdvriend , Roger Raes vele jaren later uitbater van een
Klerkense beenhouwerij.
Aan Roger Raes de vraag, hoe hij erbij kwam om samen met R. Vanlerberghe
te beginnen crossen met een sidecar ?
Roger Raes : Mijn vriend Roger Vanlerberghe reed aanvankelijk alleen maar
cross-wedstrijden met een gewone motor, zonder zijspan dus. Ik ging telkens
mee om te supporteren. Op een wedstrijd stonden we eens samen te kijken
naar die zijspan-wedstrijden, en Vanlerberghe zei tegen mij, al lachend : Dat
zouden wij ook eens moeten proberen hé ! Ik antwoordde, ook al lachend, ja.
Enkele weken later kwam hij naar mij en zei : Hou je maar gereed hé, voor nu zondag, de machine staat klaar. En hup, we waren vertrokken.
foto en tekst: organisatoren tentoonstelling
copyright etienne willems
30-07-2007 om 00:00
geschreven door etienne willems
|
