het verslag van een ooggetuige: op training met Gaston Rahier
Gaston Rahier kwam na wat omzwervingen in JAPAN bij SUZUKI terecht, ik zie hem nog zo voor mij alsof het vorige week was, hij kwam met de Suzuki trainen in ZWARTBERG niet op het parcour achter het vliegveld maar op de Wolfsberg gelegen op de weg van WINTERSLAG naar ZWARTBERG, een zeer zwaar parcour met zeer diepe zandknippen. eerst met zijn Suzuki 125cc dat ging heel goed, twee dagen later met zijn 250cc dat ging nog beter ...zo goed zelfs dat hij zei morgen kom ik terug met mijn 500cc en dan moet ik er nog harder over vliegen !! Wel wij natuurlijk s'anderendaags op post en om 1 uur in de namiddag ariveerde hij, uit de camionette kwam een fonkelnieuwe knalgele SUZUKI tevoorschijn, een schitterende machine, de mecanieker met spleetoogjes in zwart/gele overall trapte 1 maal en toen haasten wij ons naar de diepste knippen boven tussen de dennen op de Wolfsberg, de eerste ronden hield hij zich een beetje kalm, maar na een ronde of vijf kwam hij aan gevlogen, recht op de diepste knippen af, ik bekeek XAVIER met het gedacht , dit kan hier niet goed gaan en zo was het ook, de 500cc was veel te krachtig een gooide Gaston van links naar rechts op de knippen om vervolgens dwars door de naast het parcours staande dennen te vliegen, het mooie geluid van de SUZUKI veranderde ineens in het geluid van een te ijverige houthakker, de Wolfsberg kraakte en de SUZUKI ook. RAHIERke hebben wij van onder de dennen en de verwrongen SUZUKI uit gehaald, en toen hij even bekomen was zei hij dat een 500cc te krachtig was om deze knippen vol gas te nemen , hij heeft toen een duizendste van een seconde geluk gehad want anders was hij dat jaar nooit wereldkampioen 125 cc geworden !!
Gaston Rahier is enkele jaren terug overleden maar heeft zonder twijfel zijn stempel gedrukt op de motorsport, zowel op het crossterrein als op de lange afstandsritten, zoals Paris-Dakar en vele anderen, het verslag hierboven toont aan dat, wil men kampioen worden, men steeds zijn grenzen moet verleggen en dat deed Gaston op overtuigende wijze.
op de bijgaande foto zien we Gaston Rahier in 1976 met de Suzuki in een alweer gewaagde positie.
niet alleen de Zweed Chris Hammergren reed zich in het verleden met de Yahama behoorlijk in de kijker, ook Werner Casteleyns reed zich dit jaar met zijn Yamaha 490 in de pré 90 klasse naar en mooie 2de plaats in het Belgisch Classic Cross kampioenschap.
in 2006 stond hij nog een trapje hoger en werd hij Belgisch kampioen.
de gebroeders Rickman waren volop gebeten door de crossmicrobe, ze waren niet alleen goed op de motor maar ook in hun eigen werkplaats.
in plaats van een kant en klare crossmotor te kopen stelden ze er zelf eentje samen.
ze gebruikten de frames van BSA alsook de versnellingsbakken en als krachtbron kozen ze voor de oerdegelijke Triumph twin blokken.
met hun ontwerp kregen ze navolging ook in het buitenland, en menig Belgisch piloot reed met dergelijke machine.
de Rickmannen zaten niet stil en ontwikkelden de machine verder door een eigen frame te ontwerpen waar zowel Triumph maar ook Matchless blokken in gemonteerd werden.
deze machines kregen meteen ook een mooi en nieuw uiterlijk en noemde men de "Metisse" ook met deze motor heeft menig Belgisch en Nederlands toprijder gereden, waar vooral de 500cc Matchless G80CS motoren de voorkeur kregen.
op de foto zien we Derek Rickman op de Matchless Metisse
naar aanleiding van de tentoonstelling zondag 9 december in Wiekevorst over Leon Liekens en de voorstelling van een boek over zijn leven als motorcrosser een aantal foto's van de 12 voudige kampioen van België (sidecars) .
een eerste foto (uit de zeer oude doos) , Leon Liekens aan het stuur van de Matchless en Jean Van Tongelen in de bak tijdens een cross in Nederland.
PS: Leon Liekens overleed in mei 2004 op 76 jarige leeftijd, hij reed ongeveer 560 wedstrijden waarvan hij er 213 won, men noemde hem ook de ongekroonde wereldkampioen van de sidecars (bron het "nieuwsblad")
crossen in het mulle zand is veel prettiger dan ploeteren in het slijk, edoch, deze mannen hadden niet te kiezen, droog of nat, gereden moest er worden.
op de foto zien we Leon Liekens / Jean Van Tongelen met de Matchless (let op de voorvork) tijdens een sidecarcross in Marche-en-Famenne.
foto: Marcel van Tongelen (zoon van Jean Van Tongelen)
hier nog een mooie opname van Liekens en Van Tongelen, gemaakt tijdens de cross in Kessel-Lo in 1965.
Leon Liekens had meer dan één "bakkenist" die hem mee naar de zege hielp, oa Jos Verpoorten, Leon Frank, Pierre Van Hoof, Jean Van Tongelen en in het boek die zondag in Wiekevorst zal worden voorgesteld zullen er misschien nog een paar meer staan.
een foto van Leon Liekens(36) met de Norton combinatie te Mol in 1957 opgejaagd door Roger Vanlerberghe (22) die dat jaar Kampioen van België zou worden.
wie hier de bakkenist is van Leon Liekens weet ik niet met zekerheid, ik denk aan Leon Frank waarmee hij in 1958 en 59 Kampioen werd.
wil je meer uitslagen van de sidecarreeksen zien over de jaren heen dan moet je even " The John Davey Pages" aanklikken, daarna op "Nationaal" en op de Belgische vlag.
Marnix Vanslembrouck maakte er me attent op dat Leon Liekens ook solo heeft gereden, we zouden het bijna vergeten door die vele sidecarstitels,
hij startte als solorijder in 1947 en ging daarmee door tot ongeveer 1960, intussen was hij in 1952 met het zijspancrossen begonnen die hij dan combineerde met het solorijden.
dat betekende meestal 4 manches hard labeur met zware machines op één namiddag.
op de foto zien we Liekens bij de senioren met de Sarolea cross in aktie te Kemmel (WVl) op 27 maart 1953
als afsluiter van de "Liekens week" nog een foto van het duo Liekens / van Hoof in 1967.
vandaag zondag 9 december was het goed toeven op de tentoonstelling over Liekens en zijn bakkenisten in Wiekevorst, ik heb er een aantal leuke babbels gehad met mensen die ik nog nooit eerder had gezien maar wel al kende via de e-mail.
ook oud concurrent van Liekens en oud jeugdidool van me, Freddy Taillieu die in 1965 2de werd in het BMB kampioenschap na Liekens en dat bijna herhaalde in 66 en 67 door telkens derde te worden was ook op post en nog vele anderen, die ik wel zag, maar niet heb gesproken want voor je het beseft zijn ze alweer verdwenen, een volgende keer misschien.
altijd met de glimlach, Sylvain Geboers op zijn CZ in het rennerspark. let op dat kleine jongentje, we gaan hem later op een andere foto nog terugzien, wie zou hij kunnen zijn ?
HEIKKI MIKKOLA, cross van de "Witte Mannekens" Lummen 28 februari 1971
zo zag ik hem toen life aan het werk, en dacht, wie gaat die dit jaar kunnen kloppen, de grond was die dag keihard bevroren, kijk maar naar zijn achterband die een beetje slap staat om meer grip te krijgen op die harde grond. hij maakte een geweldige indruk op mij, ik weet ook nog dat er een handicap koers was, de piloot met de slechste trainings rondetijd vertrok als eerste en die met de snelste tijd als laatste !! Mikkola haalde ze één voor één in en won ook de handicap koers plus de twee reeksen !! Zo is hij toen aan de bijnaam gekomen van de "vliegende fin" ik denk dat hij gewoon was om op harde bevroren grond te rijden ........... Mooie tijden
dat er meer dan een halve eeuw geleden (1954)ook hard werd gereden met die loodzware motoren kunnen we op deze foto zien, beide "Inter"piloten gaan wiel in wiel en in zweefvlucht over het parkoers.
met het nr 10 en op de Sarolea, dat is Jan Rombouts, de naam van de andere piloot, waarvan het nummer niet duidelijk te lezen is weet ik niet, wie kent hem wel ? (Lucy Poelmans en Leopold Nouwen kennen hem wel, het is Marcel Verhaegen met het nr 14) de foto werd genomen tijdens een cross te Bonheiden in 1954
