"Ouden end" afgesneden Leiearm Bachte Maria Leerne foto 3
"Ouden end" afgesneden Leiearm Bachte Maria Leerne foto 4
Metalen ophaalbrug "Astene sas" Op de achtergrond het sashuis met museum.
Storm over Ooidonk, een eeuwenoude beuk heeft het niet overleefd.Ons Silvie poseert op de sokkel van het slachtoffer.
Nog een beuk die gesneuveld is, gelukkig viel hij niet op de "tempel"
Ruiselede tot Leerne
400 jaar genealogische en demografische omschrijving
25-03-2006
Stroppendragers
De stoet die in 1540 door Gent liep met vooraan de notabelen in een zwarte tabbaard gevolgd door enkele honderden uit verschillende gilden.
De 5O krijsers of oproerkraaiers die de stoet sloten, waren enkel gekleed in een hemd en hadden een strop om de hals.
Sinds 1973 herdenkt men deze gebeurtenis tijdens de Gentse Feesten
Op 20 april 2003, ter gelegenheid van de inhuldiging van Klokke Roeland liepen de Stroppendragers ook in de stoet. De Stroppendragers werden in 1540 naar de galg verbannen en Klokke Roeland werd weggehaald uit het Belfort.
Hierbij de foto genomen in de Lange Munt op 20/04/2003 om 10.37 u, bemerk de ingetogenheid.
Terugkomst van de Grote Triomfante op 20 april 2003 te Gent. De optocht vertrok op de Vrijdagmarkt vervolgens door de Lange Munt, Korenmarkt, Veldstraat, Zonnestraat, Kouter, Vogelmarkt, Brabantdam, Vlaanderenstraat zo langs St.Baafsplein.
De klokke Roeland werd dan voorlopig op een sokkel geplaatst op het Emiel Braunplein.
Hier een foto genomen om 10.31 u in de Lange Munt van de thebaanse trompettisten.
Op de achtergrond, rechts van de klok zie je de annex van het stadhuis op de Poeljenmarkt te Gent. In dit gebouw was het permanent bureau van de Politie. De "Permanentie" zoals wij dat noemden. Ik startte er bij de Politie in 1968.
De verhouding tussen de reiger en de mens is nogal gespannen. De vissers, de viskwekers, de eigenaars van vijvers enz. zijn de rover meestal niet goed gezind.
Nu zijn de reigers beschermde vogels sinds de jaren zeventig. Vroeger, werden de reigers in adelijke kringen geserveerd nadat zij als prooi van de valkenjacht werden gevat.
Ze zijn zo schuchter en alert, je kan het ten allen tijde bemerken; de reiger houdt iedere beweging in het oog in zijn ruime omgeving; zowel dieren als mensen of voorwerpen schrikken hem af; hij verkent steeds zijn jachtterrein; ze kunnen gedurende zeer lange tijd stokstijf met de kop recht blijven staan en bij de minste onraad vliegen ze hoog op.
Vijverliefhebbers spannen best enkele nylondraadjes rond hun vijver alsook in de lagere gedeelten van hun vijver. Een reiger landt nooit pardoes midden je vijver. Eerst verkent hij de omgeving. Hij strijkt neer in de onmiddellijke omgeving, controlleert en waadt dan geruisloos in het ondiepe gedeelte van de vijver.
Bovendien is het ook zo als je nylondraadjes hebt gespannen, dat de reiger mogelijks nog een minder gezond visje kan stropen uit je vijver.
In het het bos achter het kasteel van Ooidonk is een reigerkolonie gevestigd. Vanaf 1950 ongeveer wandelde ik samen met opa Alphonse Van de Reviere tot aan de rand van de statige eiken alwaar verscheidene reigerfamilies nestelden. Als kleine snaak was ik verwonderd van de grote vogels die wel 90 cm groot worden. Het zijn blauwe reigers met een witte kop en een zwarte band door het oogvlak lopend. De rug de vleugels en de staart zijn grijs en de gele scherpe snavel verandert soms van kleur.
De reigers trekken er steeds alleen op uit om zelfs tot kilometers ver de vijvers en doorwaadbare plekken af te schuimen. Wie zag nog geen reiger op zijn lange steltpoten stokstijf wachtend in een of ander ondiep water. Zijn kop schiet zeer snel het water in nadat zijn computer de breking van het licht in het water heeft berekend. In vochtig grasland zoals de Leiemeersen tussen de bossen van het kasteel en de Leie te Bachte Maria Leerne, prikt hij wel eens een kikker. In hun vlucht maken ze langzame maar krachtige vleugelslagen.
Het broedseizoen van de blauwe reiger loopt van februari tot juni.
Dit voorjaar zal het wat later in gang geschoten zijn.
Het broeden dat door beide vogels gebeurt, gaat gedurende 23 à 28 dagen.
Zou de lente in het land zijn bij mijn buur? Dan zal deze reiger wel de voorbode zijn! Mag ik nu een wens doen? Oh, ik wens gewoon dat al mijn vrienden het goed stellen.
De bosbouw is het beheer van bos als natuurlijke hulpbron. De bosbouw is gericht op bosteeltsystemen ten behoeve van de houtproductie. Natuurlijk is het ook mogelijk om in houtproductiebossen te recreëren. Maar veel bosteeltkundig beheerde bossen zijn veel armer aan soorten en eenvormiger van structuur. De biodiversiteit is dan ook beter gediend met bossen zònder bosteeltkundig beheer. Tegenwoordig geldt dat een half dood bos een levendiger bos is, omdat op en in het dode materiaal talloze organismen leven. In bosteeltkundig beheerde bossen worden veel omgewaaide en dode bomen uit het bos verwijderd. Maar uiteraard verdwijnen er ook levende bomen uit bosteeltkundig beheerde bossen. Anders is immers houtproductie niet mogelijk.
Vader Valère had de basis van een bosbouwkundige opleiding. Hij zag het dan ook als een plicht voor zijn werkgever op het domein Ooidonk en tevens als een zorg dat het bos kon voortbestaan door alwaar geveld werd, nieuwe aanplantingen gebeurden met kennis van zaken.
Daarbij maakte hij keuze uit verscheidene soorten bomen, had inzicht in de soort grond, bekeek de lichtinval en de overwegende windrichting enz.
De verkopen werden georganiseerd, de aankoop van nieuw plantgoed werd gedaan.
Er werd toezicht uitgeoefend op het kappen en het wegvoeren van verkochte bomen en vervolgens toezichtop de verkoop en weghalen van het slaghout.
Verder moesten zieke bomen herkend worden, gemerkt en gekapt. Jonge heraangeplante boompjes moesten beschermd worden tegen knaagdieren en in een later stadium, degelijk gesnoeid worden
De opzichter moet notities hebben van biologie, wiskunde,economie en daarnaast inzicht in de bodemkunde, scheikunde, meteorologie, technologie en kennis van het recht.
Vanzelfsprekend kwam er ook bij dat hij goede kennis had van de jacht, jachtrecht, natuurbescherming,verdelging van schadelijke dieren en andere organismen en een beetje planologie.
Boswachters werden aangesteld om te bereiken dat er aan bepaalde voorwaarden werd voldaan om te kappen of nog beter dat er eisen waren om bomen te rooien en te verkopen en nieuwe aanplantingen te doen;
-omloopstijd = vaststellen van de leeftijd van de in aanmerking komende bomen voor het vellen
-rekening houden met de houtsoorten want niet alle soorten groeien goed en even snel in deze of gene grond
-het product moet marktwaarde krijgen (vb. populieren zijn kaprijp na 25 jaar in gunstige omstandigheden en hebben de afmetingen van een eik die reeds 150 jaar of ouder is
Vader sprak over het bos in het algemeen als een van de waardevolste vegetaties die in de natuur bestonden.
Het bos is meestal beinvloed door de mensen omdat de bomen die er groeien moeten opbrengen omdat zij er aangeplant zijn om dit te verwezenlijken of bomen worden er geplant om zelf iets te realiseren zoals de bodem droger maken door aanplant van populieren bv.
Hij vertelde mij dat veel vroeger de bossen meestal bestonden uit naaldbomen zoals sparren dennen en lorken. Dat tegenwoordig de bossen in onze streken meestal bestaan uit loofbomen zoals eiken, beuken en populieren enz. Verder zij hij dat het bos grotendeels in stand werd gehouden door de edelen die deze gebieden beschermden om hun jachtpartijen te kunnen laten doorgaan.
De naam bosbouw is het beheer van het bos in het algemeen. De bosbegroeiing, bestaande uit bomen en daaronder de planten en struiken. Deze begroeiing wordt vermeld als strooisellaag, kruidlaag, struiklaag en bomenlaag.
Vroeger had een bos een andere betekenis. Het was een rijke bron van allerhande dingen, die door de mens werden geëxploiteerd, om in zijn levensonderhoud te voorzien. Het hout voor woonst en verwarming, het wild en vissen samen met vruchten en bessen, voor voeding.
Nu in onze moderne tijd, is natuurontwikkeling een vrij jong verschijnsel. De invloed van de mens heeft vele soorten zowel van planten als dieren, ingrijpend gewijzigd.
De bomen bleven hun houtopbrengst en hun kwaliteit tot op heden ongeveer behouden. In de bosbouw wordt echter momenteel meer gekeken naar de opbrengst. Daarom worden dikwijls snelgroeiende types aangeplant en spreekt men van een productiebos.
In onze lage landen, komen verschillende soorten bossen voor. Er zijn natuurlijke bossen en er zijn productiebossen. Er wordt eveneens een onderscheid gemaakt in, bomen groeiend op zuurstofarmeveengrond, zandgrond ofzware kleigrond en alle varianten daartussen.
Broekbossen, zoals er een achter ons woonst, de kapelanij, in de Ooidonkdreef te Bachte Maria Leerne, ligt, is ontsproten uit vochtige, kleiachtige grond. Lage plantengroei, struiken allerhande, wilgen en populieren hebben er de bovenhand.
Naaldbossen zijn arm aan ondergroeiende plantensoorten. De grootste oorzaak is, dat de afgevallen naalden, een zure grond veroorzaken zodat een armtierige plantengroei ontstaat. Varens en mossen kunnen er wel min of meer gedijen.
Vrijdagmorgen 10 maart 2006, vertrokken we met de wagen, voor een weekend naar Monchau.
De weg daarnaartoe is gemakkelijk. E40 Brussel, ring rond Brussel, E40 Luik en Aken.
Uitrit Eupen. Vervolgens door de Hoge Venen via het prachtige Hertogenwald naar Monchau.
We zitten in een weelderige sneeuwbui en rijden voorzichtig.
Net over de grens ligt op 450 meter hoogte het idyllische Monchau in het kronkelige Laufendal.
Het pittoreske Eifelstadje ligt aan de rivier Laufenbach. Monchau is ontstaan in 1205 toen een klooster voor nonnetjes werd gesticht. Rond 1217 werd een burcht gebouwd. In 1366 werd Monchau een stad.
De regio van de groene Eifel kan je van daaruit verkennen.
Bij aankomst herkennen we onmiddellijk enkele punten van vroeger bezoek aan Monchau.
We rijden aan een slakkengangetje door het stadje. We stoppen even op de centrale brug en stappen uit. We zijn nog even te vroeg voor in te checken in het hotel. We wandelen wat rond en drinken een koffie in een typische herberg. Na een laatste blik op het weelderig houtsnijwerk in de wanden en het plafond verlaten we de zaak. We rijden naar het hotel Carat dat even buiten het centrum ligt.
Het hotel is modern ingericht en bestaat uit twee aaneengeschakelde delen. Er zijn 99 kamers.
Aan de balie vernemen we dat we een kamer mogen betrekken op het 6° verdiep maar dat de lift defect is.
We besluiten ons valies voorlopig in de wagen te laten wegens rugproblemen. Het is een degelijke kamer met de kleine onvolkomendheden, zoals wat vlekken op het vasttapijt, silicone die hier en daar wat zwart is geworden rond het bad, een aangebroken grote fles cola in het kleine frigootje.
Monchau, wordt de parel van de Eifel genoemd. Het is een prachtige stad om te flaneren. De sfeer is zeer aangenaam voor iemand die er even tussenuit wil.
Vroeger waren hier vulkanen actief in de Eifel. De steden Daun en Gerolstein getuigen nog van deze activiteiten. Later nog meer over Daun en Gerolstein.
In Monchau, dwaal je door smalle en soms steile straatjes, bezoek je gezellige restaurantjes, flaneer je over menigvuldige bruggetjes en bewonder je de vakwerkhuizen uit verschillende perioden. Je bezoekt er als bezienswaardigheid, de mosterdmolen, het klooster. Het beroemde 18° eeuws Rode Huis.
Het "Leerns" is een speciale taal! Als jonge broekventjes, visten we in de "koale" (Kalebeek) die onder de Blauwe poort in de Ooidonkdreef loopt, op stekelbaarsjes. Probeer dit eens te lezen en te begrijpen. Hier de foto genomen van de Kalebeek stroomopwaarts naar het westen.
Heel lang geleden was de Leie wellicht breder en minder diep.Ze zette jaar na jaar een laag vruchtbare modder neer in winter- en voorjaarsoverstromingen, waardoor in de loop der eeuwen de oevers verhoogden, de bedding meer werd uitgeschuurd en de meersen bemest werden.
In de recente eeuwen was de Leie hier zowat 30 meter breed en 7 meter diep.Van Deinze, stroomafwaarts voorbij de laatste brug is die breedte in de jaren zeventig verdubbeld tot bij Versele.Achter de stapelplaats van de firma Van De Ginste is de Leie zelfs ongeveer verdrievoudigd als zwaaikom voor schepen tot 600 ton (om te keren).
Met de uitgegraven specie heeft men de meersen op de linkeroever wat opgehoogd, waardoor de functie van winterbedding die deze meersen soms hadden (o.a. en vooral in de 54 ha Brielmeersen te Deinze) verloren is gegaan.In 1987 heeft men de oude trekweg op die linker oever zwaar opgehoogd, zelfs zodanig dat die er nu als een dijk uitziet.Thans zijn de oevers en de dijk erg in trek bij wandelaars en fietsliefhebbers.
Het afgebroken huis welk ik verhaalde, op 7 maart, was bewoond door August (Gustjen) Onderbeke die getrouwd was met Elisabeth (Lisa) Verhegghen. Als we, als kleine knapen, het koppel bezochten presenteerden zij ons steeds een snoepje. Echter deze snoepen werden uit een kast gehaald waar het krioelde van de mieren. We aanvaardden het snoepje maar eens buiten gooiden we het snoepje met mieren en al weg.
Zo komen we op de Maaigem waar ik later nog over schrijf.
Vroeger kwam je dan op een grindweg, in de volksmond de gravé genoemd. Nu links, de della Failledreef. Rechtdoor de graaf Henridreef. Deze eertijds bultige grindweg liep van het voorplein aan de conciergewoning van het kasteel van Ooidonk tot aan de Raesboomkapel, uitkomende op de steenweg Gent Deinze.
Over deze Raesboomkapel schrijf ik later nog.
Je ziet hier alom, malse weiden en vruchtbare akkers, links en rechts van de huidige betonweg, de graaf Henridreef, die naar het kasteel toeloopt.
De overwegend populieren die je rondom u ziet, zijn allen geplant door mijn vader Valère Van de Reviere, uiteraard in opdracht van de graaf.
Vader hield er eveneens aan, de bomen in goede conditie te houden. Daarom liet hij ze op degelijke wijze snoeien door de werkmannen die op het domein van Ooidonk werkten.
Mijn vorig verhaal op 5/3, was gestopt rechtover Vosselare put alwaar de koeien zich niet stoorden aan ons gejoel.
Als we nu op ons stappen terugkeren, naar de Leiekant en we gaan de weg terug richting Astene sas, lopen we op de hoge berm. Deze berm was vroeger een pad dat gebruikt werd door de boeren, een koeientragel,om hun vee heen en terug te brengen naar en van de Leiemeersen. Na een honderdtal meter of iets meer, loopt links een kasseiweg richting Ooidonk.
Als je goed op weg bent op dit kasseitje, heb je links een gerenoveerde woning. De oude woning met de rood/wit geschilderde luikjes, de kleuren van de eigenaar t Kint de Roodenbeke, is vóór de renovatie, gebruikt geweest in de film Oesje met Kamiel SpiessensVoorheen was dit huisje bewoond door Cyriel Dhaene (1914-1991) en Maria De Rese (1923-2003) Cyriel werkte op het domein Ooidonk. Rechts naast dit huisje is een woonhuis afgebroken.
Een storm woedde over Ooidonk in 1990 Statige beuken geveld in de "Engelse hof" Het gebouwtje, noemden wij de "tempel" Dochter Silvie en moeder Godelieve poseren
Van Astene sas komend, verder de Leiearm op, via de Leiekant over een koeientragel,welke je zo dicht mogelijk bij de Leie volgt, kom je na enkele honderden meters voorbij een paar oude hoeves links, aan een afsluiting van een weide palend aan de Leiearm.Daar kropen wij als jonge snaken door de afsluiting met pinnekesdraadom zo rechtover Vosselare Put te komen. In ons jeugd kwamen we er zwemmen. We noemden die plaats de zandploate
Hier aan de zandploate heb ik een nabijdoodervaring gehad, hetgeen ik later wel eens vertel.
Deze oude Leiearm was bezaaid met waterlelies nenuphars zoals wij ze noemden. Allerlei lissoortensierden zijn boorden. Op sommige plaatsen moest je werkelijk in het midden van de Leie zwemmen, om niet verstrikt te raken in de taaie stengels van de nenuphars en andere groene waterplanten.
De koeien die er rustig graasden, stoorden zich niet aan ons wild gedoe, in en aan de Leie.
