"Ouden end" afgesneden Leiearm Bachte Maria Leerne foto 3
"Ouden end" afgesneden Leiearm Bachte Maria Leerne foto 4
Metalen ophaalbrug "Astene sas" Op de achtergrond het sashuis met museum.
Storm over Ooidonk, een eeuwenoude beuk heeft het niet overleefd.Ons Silvie poseert op de sokkel van het slachtoffer.
Nog een beuk die gesneuveld is, gelukkig viel hij niet op de "tempel"
Ruiselede tot Leerne
400 jaar genealogische en demografische omschrijving
22-02-2006
Turfputten
Turfputten te Bachte Maria Leerne.
De turfputten, zoals wij dat indertijd noemden, en eigenlijk nu nog bekend is onder deze naam, liggen in de Tweekoningstraat. De Tweekoningstraat loopt van de Ooidonkdreef, oostwaarts in de richting van de momenteel bestaande Amakers.
Het was in ons jeugd dat wij de turfputten frequenteerden. De eerste turfput komende van de dreef werd gebruikt als stortplaats door de inwoners van Leerne.
Blijkbaar was er toen nog geen probleem met asbest. Geregeld werden er eternitplaten gestort. Wij als kleine snaken, maakten vuur in het afval en wierpen er de eternitplaten op. Na verloop van tijd knalden de stukken eternit in het rond. En plezierig dat dit was! Nu weten we natuurlijk meer, en beter!
Een gezondere manier van ontspanning op de turfputten, was in de winter. De vijvers waren dichtgevroren en er kon naar hartelust geschaatst worden.
In de Tweekoningstraat woonde Leonce Dhaenens (1883-1959) gehuwd met Elodie Ally (1898-1997)
Leonce, familie van mijn jeugdvriend René Corijn, was een man die steeds bereid was iets voor ons te maken, wat met het ijs te zien had. IJsstoelen, eigenlijk zitbankjes met onderaan T-railtjes, geplooid en geslepen door Leonce. Prikkels, stokken van ongeveer 60 à 70 cm lang met een geslepen pin, om ons op de ijsstoel voort te bewegen, eveneens door Leonce gemaakt.
Als we iets ouder waren kregen we hier of daar van familie of kennissen, een paar schaatsen. Het waren houten blokken met een primitief metalen onderste, geslepen en gezet door Leonce. Deze schaatsen bonden we aan met riemen en koorden! Nu moeten het schaatsen zijn in één stuk! Maar blijkbaar zijn er nu minder strenge winters, zodat de schaatsen, goed ingevet, bijna winter na winter, aan de balk mogen blijven hangen.
Op 18 oktober 1914 gaat de Slag om de IJzer van start. Veldmaarschalk sir John French geeft de British Expeditionary Force opdracht naar Menen en Rijsel te vertrekken, maar wordt door de Duitsers in zijn opzet gehinderd. Zuidelijk van Nieuwpoort dringen de Duitsers bij Mannekesvere door en verjagen de Belgen uit hun verdedigingslinie. 's Nachts nemen de Belgische troepen wraak en kunnen enkele posities opnieuw innemen. Hun succes is maar van korte duur, want enkele uren later worden ze weer verdreven.
Diksmuide komt onder vuur op 19 oktober 1914 maar de Belgische troepen wijken niet. Ook Nieuwpoort staat in lichterlaaie. Lombardsijde wordt enkele uren later ingenomen nadat de Duitsers het Plassendalekanaal zijn overgestoken. Diezelfde dag moeten de Belgen bijna al hun voorposten opgeven. En op 20 oktober 1914 staan de Duitsers aan de IJzer.
De volgende dag vallen de Duitsers Tervate aan en slagen erin een loopbrug over de IJzer te nemen en een bruggenhoofd te vormen op de linkeroever. Ze dreigen door te stoten naar Duinkerke en de situatie wordt kritiek voor de Belgische verdediging. Zeker voor de volgende dagen want ook de 2e verdedigingslinie wordt bedreigd als de Duitsers hun posities op de linkeroever weten te verstevigen.
Op 25 oktober 1914 wordt de situatie zo kritiek dat de Belgische regering besluit om alles tussen de IJzer en de spoorlijn Nieuwpoort-Diksmuide onder water te zetten. Onderzoeksrechter Feys van Veurne is de bedenker van dit plan. Hij suggereert het aan kolonel Wielemans van het Belgisch hoofdkwartier. Dijkmeester Karel Cogge wordt erbij geroepen en onder zijn supervisie opent Hendrik Geeraert in de nacht van 28 op 29 oktober 1914 bij vloed de sluizen van Veurne-Ambacht aan de Ganzepoot in Nieuwpoort en het water sijpelt het land binnen. Dit wordt nog zo'n zes keer herhaald. De Duitsers hebben de list niet door omdat het water slechts heel langzaam stijgt. Ondertussen worden Pervijze, Ramskapelle, Nieuwpoort en Diksmuide onophoudelijk gebombardeerd.
Op 29 oktober 1914 valt Diksmuide na hevige gevechten op de spoorweg Nieuwpoort-Diksmuide. De Duitse generaal Erich von Falkenhayn, chef van de Duitse generale staf, blijft ondertussen de sterkte van zijn 4e en 6e leger opgebouwd om na de IJzer de havens van Calais en Boulogne in te kunnen nemen. Op deze manier hebben de Duitsers een voordeel van 6-tegen-1.
Op 30 oktober 1914 wordt de 2e Belgische verdedigingslinie toch gebroken door een aanval tussen Nieuwpoort en Rijsel door de Duitse 5e reservedivisie. Als ze Pervijze en Ramskapelle proberen in te nemen stuiten ze op hevige tegenaanvallen van de Belgen en Fransen. Ze proberen zich terug te trekken achter de IJzer maar ondertussen is het water zo gestegen dat het hele gebied rond de IJzer blank staat.
Het front aan de IJzer zit muurvast. De Duitse keizer verlaat ontmoedigd het front. Alleen rond Ieper wordt volop gestreden over de paar meters grond tussen de Duitse en Britse linies (zie Eerste Slag om Ieper).
Op 10 november 1914 bezetten de Duitsers Diksmuide. Maar als het twee dagen later begint te sneeuwen, graven alle partijen zich in. Dit luidt het voorlopige einde van de strijd in.
Op 21 december 1914, overlijdt soldaat milicien, Cyriel Van Hee (1886-1914) in het hospitaal in Calais Fr.
Er was voor Duitsland nog maar één manier een overwinning te boeken: het noordwesten van Frankrijk en het zuidwesten van België lagen nog open. Met een snelle doorstoot van de Duitse rechtervleugel in westelijke richting zou men de Franse kanaalhavens Boulogne, Calais, Duinkerken en misschien zelfs Le Havre en Abbeville kunnen veroveren.
In België lagen Oostende en Zeebrugge voor het grijpen als het Belgische leger in de vesting Antwerpen de strijd zou staken. Deze havens waren van levensbelang voor de Fransen en Britten. Bij verlies van deze havens zouden zij immers van hun aanvoer van voorraden en versterkingen worden afgesneden en zou voortzetting van de oorlog nagenoeg onmogelijk worden.
De Fransen en de Britten realiseerden zich eveneens dat hier voor hen ook nog kansen lagen, het Duitse leger te verslaan. Tegelijkertijd begrepen zij ook heel goed het gevaar van een Duitse verovering van de kanaalhavens. Hieruit ontstond de wedloop naar de zee. Steeds verder naar het noordwesten rukten de legers op in hun pogingen elkanders flank te omvatten.
In het westen van België verliep de opmars van de Duitsers zo voorspoedig dat Von Moltke op 26 augustus nog eens vier divisies onttrok aan de rechtervleugel om het Duitse front in Oost Europa te versterken.
De Duitse legers rukten in geforceerd tempo 30 tot 40 km per dag op en wonnen zo snel terrein dat hun aanvoer- en verbindingslijnen erg lang werden.
De hieruit voortvloeiende logistieke problemen gingen de Duitsers langzamerhand parten spelen waardoor hun opmars vertraagde en ook hun gevechtskracht verminderde. Bovendien waren de afgebeulde manschappen dodelijk vermoeid na wekenlange geforceerde dagmarsen zonder rust bij hoge temperaturen. Gebrek aan schoon drinkwater en slechte hygiënische omstandigheden zorgden onderweg voor veel uitval onder de Duitse troepen als gevolg van ziekte en vooral maag- en darmproblemen.
Door deze omstandigheden verbrokkelde de samenhang tussen de vijf Duitse Legers die in België waren ingezet om de reuzenzwaai van het Schlieffenplan uit te voeren. De zwaai, die gepland was ten zuiden van Parijs moest daarom worden ingekort en verlegd naar een route die noordelijk van Parijs was gelegen.
Op dinsdag 4 augustus 1914 overschreden Duitse troepen de Belgische grens.
Op 6 augustus werd de stad Luik na zware bombardementen ingenomen. Het Duitse leger rukte langs Luik op in de zuidwestelijke richting naar Namen en Brussel en boekte in twee weken een terreinwinst van 80 tot 100 km. Rond 20 augustus waren de forten van Namen uitgeschakeld en was ook Brussel in Duitse handen. De Belgische regering was inmiddels naar Antwerpen uitgeweken.
Het verzwakte Belgische leger stond op dat moment tegenover een grote Duitse overmacht en zou verpletterd worden als het slag zou moeten leveren.
De legerleiding, onder opperbevel van koning Albert, besloot het leger terug te trekken op Antwerpen, dat evenals Luik en Namen een vestingstad was met een verdedigingsstelsel van forten.
De Duitsers lieten Antwerpen eerst links liggen om hun opmars niet te vertragen. Hierdoor kreeg het Belgische leger de kans om vanuit Antwerpen als basis meerdere aanvallen uit te voeren op de flank van het voorbij trekkende Duitse I° Leger. Als gevolg hiervan werd eind september dan ook een Duitse aanval ingezet op Antwerpen; op 10 oktober gaf de stad zich over.
Tot 1909 bestond het Belgisch leger uit vrijwilligers en lotelingen. In 1909 werd de dienstplicht voor een zoon per gezin ingevoerd, sinds 30 augustus 1913 de algemene dienstplicht.
België mobiliseert
Op 27 juli 1914 bestaat het leger uit 15 gevechtsklare eenheden waarvan er 11 door loting, 3 door persoonlijke dienstplicht en 1 door opgevoerde dienstplicht zijn samengesteld.
Het veldleger bestaat formeel uit 143.000 man, maar 40.000 zijn er niet komen opdagen. Verder zijn er 14.000 beroepsmilitairen, 65.000 in het vestingsleger en 190.000 rijkswachters en leden van het officierskader.
Op 21 juli 1914 kondigt België de algemene mobilisatie af. Het veldleger bestaat uit 6 divisies,
1 cavaleriedivisie (4.500 ruiters) en legertroepen. Een legerdivisie bestaat uit 3 of 4 brigades, op hun beurt bestaande uit 2 infanterieregimenten, een artilleriegroep (12 kanonnen na 75 mm), een regiment cavalerie, een regiment artillerie (36, 75 en 150 mm kanonnen), genietroepen en diensten.
Verder beschikt het leger over 37.600 paarden, 2.600 wagens en 1.500 auto's.
1e divisie in Gent, naar Groot-Brittannië gericht
2e divisie in Antwerpen
3e divisie in Luik, t.o.v. het Duitse leger
4e divisie in Namen, tegen de Franse troepen
5e divisie in Bergen, in de streek tussen Maubeuge en Rijsel
6e divisie in Brussel als hoofdkwartier van de cavalerie
Het veldleger beschikt over 93.000 geweren, 6.000 sabels, 324 kanonnen en 102 machinegeweren.
Het kader heeft geen ervaring en er bestaat geen opleiding voor soldaten zodat ze met hun verschillende uniformen en zonder wapens een ordeloze troep vormen. De infanterie is in reorganisatie en beschikt dus niet over voldoende zwaar geschut.
Dit alles staat onder het bevel van generaal Gerard Leman.
Ook de eensgezindheid omtrent de verdediging is ver te zoeken. Luitenant-generaal Selliers de Moranvillewil het leger terugtrekken naar Antwerpen dat als bevoorradingsplaats dienst kan doen terwijl vestingtroepen in Luik en Namen de Duitse opmars zullen belemmeren.
Kolonel Baron de Ryckel wil daarentegen het veldleger positie laten nemen tussen de Ourthe en de Duitse grens met later eventueel terugtrekking tot Antwerpen.
Koning Albert I kiest uiteindelijk voor een legerconcentratie op de linkeroever van de Maas, met Antwerpen als basis voor bevoorrading.
Cyrillus Van Hee, geboren te Bachte Maria Leerne op donderdag 21 januari 1886 om 4 uur s morgens, in het ouderlijk huis op de Kouter. Hij was het 10° kind in de rij van 11. (NB 11° kind was mijn dooppeter Henri Van Hee) Hij was de zoon van Petrus Van Hee (1832-1903) en Maria Melania Vyncke (1844-1921)
Cyriel was soldaat van de klasse 1910, bij het 11° Linieregiment, 3° Bataljon, 2° Compagnie 11° Brigade Mixte, 3° Legerafdeling.
Hij huwde te Bachte op zaterdag 25 november 1911 met Zulma Vertriest.
Garnizoen te Hasselt, met het 9° Linie van Brussel en het 12° Linie van Luik, vormden zij de fameuze 3° Legerdivisie, die van den beginne belast was met de verdediging van de forten van Luik.
1° citaat; Luik 41 doden, 437 gewonden en vermisten.
Op 10 september 1914, voeren zij te Hasselt een aanval met de bajonet uit.
Op 11 september veroveren zij Wespelaar, 55 doden en 203 gewonden en vermisten.
Op 29 september de slag te Willebroek, 18 doden, 111 gewonden en vermisten.
Aan de IJzer verdedigen zij het bruggenhoofd Diksmuide.
Vanaf 20 oktober beginnen de zware bombardementen en wederzijdse aanvallen.
In de nacht van 23 op 24 oktober lijden zij nogmaals zware verliezen, 45 doden, 249 gewonden en vermisten, citaat Diksmuide
Cyriel is overleden aan scheurbuik in het Hopital Temporaire, Rue du Four à Chaume, 24 Calais Frankrijk op 21 december 1914 om 02.40 uur s morgens.
De aangifte van overlijden wordt gedaan door 1° sergeant majoor Alfred Debauche, 49 jaar
(Troupes administratives Belges) gestationeerd in Calais.
Gestorven voor België staat op het oorlogsmonument aan de H.Hartkapel te Bachte Maria Leerne.
In 1920 werd langs de oude steenweg aan de dorpsrand van Bachte Maria Leerne, kant Deinze, op de hoek met de Bagattenstraat, een kapel gebouwd, toegewijd aan het H.Hart.
Het mooie initiatief voor deze bouw van een kapel, ging uit van graaf Arnold t Kint de Roodenbeke, die ze volledig bekostigde.
Deze kapel kwam er uit dankbaarheid, omdat de gemeente en haar inwoners, gedurende de oorlog van groot onheil waren gespaard gebleven.
Trouwens hadden de inwoners, de aanhoudende beschietingen, van 20 oktober tot 1 november 1918, overleefd.
De inwijding van de kapel, had plaats op zondag 26 juni 1921.
In juni 1922, zou er ook een marmeren gedenkplaat aangebracht worden op de gevel van de kapel, met vermelding van de gesneuvelden van Bachte Maria Leerne.
De bevrijding, was ook een opluchting, voor de ingezetenen van Bachte Maria Leerne.
Tussen 20 oktober en 1 november 1918 waren er trouwens aanhoudend zware beschietingen geweest.
De frontlijn kwam steeds dichter. Het dorp werd door de geallieerden beschoten vanuit Nevele. Bachte kreeg een lading obussen van boven Deinze.
Op de vooravond van Allerheiligen, was het de hel. Velen waren naar de kelders van het Ooidonkkasteel gevlucht, om een veilig onderkomen te hebben.
Op deze helse Allerheiligenavond, viel een obus op het binnenplein van het kasteel Ooidonk.
Michel Van Den Abeele (1907-1918), die een schaapje stond te hoeden, werd getroffen en daarbij op slag gedood. Michel was de zoon van Emiel Baziel Van Den Abeele (1872-1950) en Maria Prudentia Van Hee (1877-1951)
Maria Prudentia Van Hee, was de zuster van mijn grootvader (materneel) en dooppeter Henri Van Hee (1888-1959)
Eindelijk 11 november 1918, wapenstilstand.
Om het einde van die verschrikkelijke oorlog, te herdenken, werd een vrijheidsboom geplant, op zaterdag 7 december 1919, in aanwezigheid van de alom geprezen graaf Arnold t Kint de Roodenbeke.
Deze vrijheidsboom (linde) staat achter de H.Hartkapel op de hoek van het dorp, kant Deinze, met de Bagattenstraat.
Een kind dat wat hoest en snottert. Welk kind heeft dat eens niet? Dit gaat meestal vanzelf binnen twee weken over. Als dat niet zo is, kunt u het best de huisarts raadplegen. Een veelvoorkomende aandoening bij jonge kinderen is kroep, een luchtwegenaandoening, die vaak volgt op een gewone verkoudheid.
Men noemt het vaak kroep, maar eigenlijk betreft het pseudo-kroep (kroep is een zeer oude benaming van difterie aan het strottenhoofd).
Pseudo-kroep is een acute ontsteking en vernauwing van de luchtwegen, vooral het strottenhoofd. Verschillende bacteriën en virussen kunnen hier schuldig aan zijn.
De eerste symptomen van pseudo-kroep zijn hoest, heesheid en een luidruchtige, moeizame ademhaling. Stomen kan de ademhaling vergemakkelijken. De hoest klinkt als een luid blaffen of piepen, vanwege ontsteking van de stembanden. Kroep door besmetting komt vooral in de winter voor, wanneer strottenhoofd of luchtpijp ontstoken en opgezet raken, na een ogenschijnlijk onschuldige verkoudheid.
Omdat het strottenhoofd opzwelt en de luchtweg belemmert, kan ademen zeer moeizaam zijn en kan het kind in paniek raken. Het is daarom extra belangrijk dat ouders of verzorgers rustig blijven.
Wie zou dit rond 1900 kunnen inschatten, wat er aan de hand was?
Warme vochtige lucht helpt meestal wel of verlicht in ieder geval het ademhalen. Echter de mensen in die tijd, hadden niet altijd een arts in de nabijheid. Bovendien is de kroep, of beter de pseudo-kroep, niet steeds te onderscheiden van een gewone verkoudheid.
1910 - 13 april, Alphonse Van de Reviere, benoemd als bijzonder veldwachter, nummer 2/7956/1 in Provinciaal archief Gent.
Alphonse is bijzonder veldwachter, jachtwachter, in opvolging van zijn vader Carolus (Louis ) bij graaf t Kint de Roodenbeke op het domein Ooidonk.
Hij woont met zijn gezin in de kapelanij in de kasteeldreef, genaamd Maaigemhoek 28.
1911 - 28 maart, zijn eerste dochter Ghislena wordt geboren in de kasteeldreef.
1912 - 11 augustus, zijn tweede dochter wordt geboren, Maria Magdalena.
1913 - 26 oktober, eindelijk een zoon, Ludovicus Robertus. Het kind is echter mindervalide.
1917 - Op 09/05/1917 overlijdt Ludovicus, in de mond Roberken hij is vier jaar oud en is overleden ten gevolge van de croup
Alphonse is jachtwachter in opvolging van zijn vader Charles Louis, bij Graaf t Kint de Roodenbeke op het domein Ooidonk.
Hij heeft samen met zijn vrouw Clemence een kleine boerderij met ongeveer 10 ha. te bewerken land gelegen rond de woonst in de oude kapelanij in de kasteeldreef.
Om dit te combineren met het beroep van jachtwachter komen veranderlijk, en toevallige helpers, op het hof werken.
1918 - Het valt duidelijk op dat Alphonse en Clemence, opvolging willen, want sinds 1913, geboorte van Ludovicus Robertus zijn geen kinderen meer geboren, doch bij overlijden van "Roberken" in 1917 in mei, denken zij waarschijnlijk terug aan een zoon.
- Op 16 juni 1918 komt Juliana het gezin vergroten. Terug een meisje.In 1946 wordt zij mijn doopmeter.
1919 - Ze denken nog aan een zoon en doen verder want op 14 oktober 1919 wordt ons vader Valère Emiel Van de Reviere geboren. Eindelijk terug een zoon.
Het is dan ook de laatste telg in het gezin, Alphonse is dan 35 jaar en moeder Clemence reeds 39 jaar.
Sinds 1880 woonde de familie Van de Reviere, onafgebroken, van vader op zoon, steeds in de oude kapelanij in de kasteeldreef naar Ooidonk, tevens drie generaties in dienst van de graven t Kint de Roodenbeke.
- De eeuwwisseling komt eraan, het gezin Fredericus Van De Veire (1846-1925) - Melania Van de Reviere (1848-1937) vestigt zich op de hoeve Ter Raebles in de kasteeldreef te Bachte Maria Leerne.
In dit gezin van 12 kinderen is ook de dochter (oudste) Clemence ° Aalter 07 april 1881, geen onbekende voor neef Alphonse.
1903
- Er wordt aan de militieplicht voldaan.
Op 22/04/1903 huwt zijn zuster Clementia Van de Reviere (1880-1927) met Aloise Petrus Bruneel (1880-).
1906
- Aloise Bruneel en Clementia Van de Reviere, emigreren naar South Bend, Indiana USA.
1907
- Op 12/01/1907 huwt zijn zuster Marie Van de Reviere (1875-1946) met Prosper Van Ooteghem (1878-1940) te Bachte Maria Leerne.
1908
- Op 14/01/1908 overlijdt zijn moeder, Elodia Sophia Van De Veire (1848-1908).
Te Landegem wordt Juliana Van Ooteghem geboren op 30/05/1908, dochter van Prosper Van Ooteghem (1878-1940) en Marie Van de Reviere (1875-1946).
Niettegenstaande Alphonse keus had uit een viertal nichten, in het gezin Van De Veire; Clemence (1881-1954), Augusta (1882-1965), Marie-Mathilde (1884-1955), Irma (1888-1976) en zelfs Florence (1890-1964), koos hij toch voor de oudste Clemence die 3 jaar ouder was of hemzelf.
1910
- Op 04/01/1910, overlijdt vader Carolus Ludovicus Van de Reviere (1846-1910), in de volksmond Louis genoemd, in het ouderlijk huis in de Ooidonkdreef.
Dezelfde maand, 26/01/1910 wordt het burgerlijk huwelijk voltrokken ten gemeentenhuize te Bachte Maria Leerne door Schepen Louis Herteleer (1847-1925).
Het kerkelijk huwelijk wordt s anderendaags 27/01/1910 ingezegend in de parochiekerk door pastoor P.Herpelinck.
Dus op zijn huwelijk was Alphonse reeds zijn beide ouders verloren, en maken het huwelijk niet meer mee, van hun enige overlevende zoon.
Het Concilie van Lateranen in 1215 voorzag beletsel tot de 7° graad.
Deze beletselen werden in de late Middeleeuwen tot de 4° graad herleid.
Echter, de bisschop kon dispensatie geven voor de 2° en voor de 3° graad. Dit was een gevolg van het Concile van Trente in 1563.
(1) Pierre Van de Reviere 1815-1891
XMarie Therese Van Belleghem 1818-1900
(2) Joannes Baptist Van De Veire 1803-1890
XSophia Hooft 1815-1874
(1 A)Carolus Ludovicus Van de Reviere 1846-1910
X (2 B) Elodia Sophia Van De Veire 1848-1908
(1 A a)Alphonse Ludovicus Van de Reviere 1884-1954
X (2 A a)Clemence Van De Veire 1881-1954
(1 B)Melanie Van de Reviere 1848-1937
X(2 A)Fredericus Van De Veire 1846-1925
(2 A a)Clemence Van De Veire 1881-1954
X(1 A a)Alphonse Van de Reviere 1884-1954
Uit deze bovenstaande verduidelijking, kan je opmaken dat (1 A a) Alphonse met zijn nicht (2 A a) Clemence gehuwd is en daarvoor dispensatie had aangevraagd en ook verkregen.
Carolus Ludovicus en zijn zuster Melanie waren gehuwd met broer en zuster Fredericus Van De Veire en Elodia Sophia Van De Veire.
Schuttersmaatschappij "Sint Sebastiaan - De Eendragt van Oydonck" te Bachte Maria Leerne, viert zijn 50-jarig jubileum.
1924, viering 50 jaar bestaan, dus zou de oprichting moeten gebeurd zijn in 1874. Echter in 1870 had de maatschappij aan het gemeentebestuur gevraagd of zij verder gebruik mochten maken van de "schietplaats" Dit werd toegestaan doch met als voorwaarden; dat de pijlrapers een gevlochten wissen hoed moesten dragen en dat de toeschouwers een schuilplaats moesten krijgen.
Als jonge kereltjes speelden we op de weide, aan de rechteroever van de Kalebeek, in en rond het gebouwtje, dat reeds verlaten was in de jaren 50. Rond het gebouwtje stonden een drietal lindebomen. Bovenaan het voorgeveltje, dat face à face stond met ons huis, stond in het wit geschilderd Schuttersmaatschappij St. Sebastiaan Dit speelterrein was rechtover onze woonst, aan het wegeltje dat naar, en even voorbij het huidig voetbalplein loopt.
Het huidige voetbalveld van Eendracht Leerne was vroeger een partij land dat bewerkt werd door Maurice De Jaeger (1906-1998) Maurice was toen broodbakker op de hoek van het dorp en de Molenstraat, alwaar zijn vrouw Margarithe De Paepe (1914-1998) er een herberg hield. Vooraan op het dorp had je de ingang van het café en in de Molenstraat had Maurice zijn bakkerij. Eigenlijk kon Maurice zeer kort bij, zijn meel halen, want ernaast was een machinale bloemmolen, momenteel het zaaltje Molenhuis
Maurice bewonderden wij nog op andere vakken. Om zijn loof te wieden op de akker, hiervoor vermeldt, gebruikte hij de kader van een afgedankt rijwiel. Het stuur en voorwiel werd afgeschroefd alsook de pedalen, en waar de pedalen normaal zitten had Maurice een mes laten lassen. Nu gebruikte Maurice de fiets omgekeerd. Vooraan zat dan het bandenloze achterwiel en zo wiedde hij zijn akker. Maurice was trouwens een beetje gehandicapt aan één van zijn benen. Toch kwam Maurice alle dagen van het dorp naar zijn akker. Daarnaast had hij ook een koetje dat natuurlijk alle dagen moest worden gemolken. Niettegenstaande zijn handicap was Maurice toch een bezige bij.
Grootvader Alphonse Van De Reviere schoot zich koning rond 1910. Misschien kon hij veel oefenen.
In 1954 was hij voorzitter van de toen genoemde Eendracht van Oydonck.
Bij zijn overlijden werd een kaartje naar alle leden gestuurd;
Gemeente Bachte Maria Leerne
Handboogmaatschappij De Eendracht van Oydonck bij Georges Bouckaert Gasthof De Sterre.
Waarde sportmakker, Met deze nodigen wij U uit tot de plechtige teraardebestelling van onze voorzitter de Heer Alfons Van De Reviere, alhier overleden.De lijkdienst heeft plaats op Maandag 8 maart 1954 om 10.00 uur in de parochiale kerk van St.Maria Leerne. Bede dit droevig nieuws onder de vrienden kenbaar te maken. Namens het bestuur.
De omliggende gemeenten Deurle, Sint Martens Leerne, Vosselare, Nevele, Meigem, Astene enz. werden afgeschuimd door mijn grootvader Alphonse, samen met Frans Van Speybroeck, Florimond Van Speybroeck, August Onderbeke en Karel Biebuyck alwaar zij zich in de kijker schoten, tot groot ongenoegen van de plaatselijke minder goede schutters.
De huidige Tweekoningstraat in Bachte Maria Leerne komt trouwens van de schutterskoningen Karel Biebuyck en Frans Van Speybroeck. Rechtover, weliswaar Kasteeldreef woonde de derde koning, mijn grootvader Alphonse Van De Reviere.
Alphonse, is gehuwd te Bachte Maria Leerne op 26 januari 1910.
Huwelijksakte 3 van 1910 te Bachte Maria Leerne, op woensdag 26 januari 1910 om 3 uur namiddag voor Lodewijk Herteleer, zijn verschenen Alphonse Ludovicus Van de Reviere, landbouwer, en Clemence Van De Veire, landbouwster, dochter van Fredericus Van De Veire, 64 jaar en Melanie Van de Reviere, landbouwers en wonende in de gemeente, beiden aanwezig en toestemmende.
Getuigen; Charles Louis Cornelis, 50 jaar, herbergier en August Vanderhaegen, 69 jaar, veldwachter, geen bloedverwanten en wonende in de gemeente.
Het kerkelijk huwelijk ging door in de parochiale kerk Sint Jan de Doper te Bachte Maria Leerne op donderdag 27 januari 1910 en werd ingezegend door pastoor Herpelinck.
De kerkelijke akte nummer 3 in het latijn opgesteld door pastoor Herpelinck vermeldt dat er dispensatie was.
Getuigen waren Emilius Van De Veire en Augustus Van Ooteghem.
Clemence Van De Veire, dochter van Fredericus Van De Veire en Melania Van de Reviere, geboren te Aalter op donderdag 07 april 1881,in het ouderlijk huis op de wijk Straethem, geboorteakte 54 van 1881 te Aalter, aangifte door vader Fredericus, 35 jaar, landsman, Clemence geboren om elf uur s avonds, getuigen, Henri Faut, 37 jaar en Karel Lips, 47 jaar, herbergier.
broer van Maria Ludovica, Augusta Maria, Hortensia Maria, Prudentia Maria, Clementia Maria, Prudence, Camillus en August.
Geboren te Bachte Maria Leerne op 17 januari 1884
Overleden te Bachte Maria Leerne op 3 maart 1954
Achtste kind en eerste zoon in het gezin van Carolus en Elodia.
Geboren te Bachte Maria Leerne op vrijdag 17 januari 1884, in de ouderlijke woonst in de Kasteeldreef of Maaigemhoek te Bachte Maria Leerne.
Vader CarolusLudoicus is bijna 42 jaar en moeder Elodia 41 jaar.
Geboorteakte nr 5 van 1884 te Bachte Maria Leerne, aangifte op zaterdag 18 januari 1884 om 4 uur in de namiddag voor Severin Biebuyck, burgemeester, door vader Carolus, boswachter, geeft een kind van het mannelijk geslacht aan, geboren op vrijdag 17 januari om 11 uur voormiddag.
Getuigen; Pieter Foncke, 54 jaar, tapper en Desiré De Wulf, 23 jaar, bakker.
Alphonse Ludovicus, is gedoopt in de parochiale kerk te Leerne, welke drie en een half jaar eerder plechtig werd ingewijd. Tevens werd deze kerk gebouwd door Basilius Bruneel, de toekomstige schoonvader van Clemence Van de Reviere.
Alphonse, Fons in de volksmond is overleden in de ouderlijke woonst Kasteeldreef nummer 30 op woensdag 03 maart 1954.
Overlijdensakte 7 van 1954 te Bachte Maria Leerne, aangifte door zoon Valère en dochter Julienne, welke verklaren dat hun vader overleden is op heden om 01 uur s nachts in het ouderlijk huis, toen Maaigemhoekwijk nr 29.
