Zevende Brugse Poëzieavond

dinsdag 12 februari om 19.30 uur

Balsemboom (Ganzestraat)

met

Patricia Lasoen
Marcus Cumberlege
Paul Saccasyn
Staf de Wilde

toegang: 2 euro

(de Ganzestraat is een zijstraat van de Langestraat)

31-01-2008 om 12:20 geschreven door staf de wilde

Bal der Vampiers – naar Roman Polanski

- voor Paul Saccacijn –

struikrovers zijn het, de dichters:

ze springen je op de nek, slepen

jou naar hun holen, jouw dromen

sluiten ze in hun kluizen op

ze eisen het hoogste losgeld,

niet zomaar afdokken levenslang,

neen, meteen het geheugen van kind

en volk in secula seculorum

op boom  en steen griffen ze

hun woorden, hun naam moet

gegeven aan zee en hemellichaam:

geen melkweg is veilig voor

hun drift en waan, hun honger

naar een nabestaan

hou je gedeisd, lezer, doe alsof

je hen begrijpt, leen je oren,

leen je hart, zeg: jij hebt

de schoonste doornen, in jou

wil ik zijn verward

dichters, het is al eerder

opgetekend: oplichters zijn het,

pur sang, zakkenrollers,  je staat

erbij en kijk achteraf je ogen na,

zie je de wereld nog

buiten hun verbeelding?

ben je wel zeker, lezer,

dat jij daar bent en niet

een ander: stroomt

jouw bloed wel door je aders,

verzenmakers hebben rare

manieren, ze komen door

spleet en kieren, bijten in je

blanke hals, maar zuigen, neen,

zo zuinig doen ze niet

ze spuwen, stuwen hun gif en

fluimen door je lijf, geen vampier

sluipt even stiekem, even gulzig:

voel je de beet terwijl ik schrijf?

31-01-2008 om 10:56 geschreven door staf de wilde

 zeegezichten 2

de zee is een woud

van water, dolfijnen

wippen van tak naar tak:

schilder ze bruin en

ze dragen een pels,

een solsleutel als staart

ruisen is hun beider taal:

woud en zee verhalen

over draken, geesten

die  huizen in de holte

van een draaikolk,

een boomstronk

en beiden goochelen

met sierlijke pols,

toveren glans uit

een hoedje van schrikken,

uit het blauwe fluweel

van de nacht wanneer

nimfen zich de ogen

uitwrijven en zingen

hoor je hun boodschap,

het woud van water,

de zee van hout,

ze melden het beiden:

deze wereld is meer,

onder zijn oppervlak

bewaart hij geheimen

open zijn diepere huid, kijk

onder zijn hogere voeten, vind:

verborgenheden speels als

dolfijnen en eekhoorns, hongerig

om jou te ontmoeten

29-01-2008 om 18:53 geschreven door staf de wilde

bezoeking

vader,

je woelt weer door mijn aarde,

maakt de wormen wakker -

de regen zingt zijn dronkemanslied,

waggelt over het raam

je hand staat als een spade

op mijn nek -

het was een vrouw zopas

die mijn vlees kneedde,

zoete broodjes bakte

van mijn adem

het is de brand in mijn keel

die jou terugroept

ik rook te veel en jij

hangt weer in mijn kleren

jij graaft  in mijn grond

en ik damp als een dorp

na een bommenregen

mijn woorden lopen als gek

geworden weduwen

om mijn gespleten schedel

dan lach je,  waggelt

naar de rand van het blad

en ik ben je kwijt,

adem je verschijning in

je verdwijning uit

28-01-2008 om 11:14 geschreven door staf de wilde