xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

het was een elfde, de echte

het was een elfde van september

dat de vleermuis uitvloog, nevelblauw

zijn vlerken, een weerhaak van een muil

het was een elfde van september

en geen nacht in de Andes wordt kouder

als zijn ogen, de hyena daarin,

het loensen van een honds verraad

het was een elfde van september

en hij verhuisde naar het galmgat van woorden

zoals Patria, Libertad en Villa Grimaldi, wie

hoort nog zijn koorknapengeluid in het souterrain

van de taal, het geblaf van een horde krekels

het was een elfde van september

toen zijn gebroed onder de huid kroop

van ons geheugen terwijl de steden als spinnen

uitliepen in het duister, de horizont

veegden uit onze hoofden

het was een elfde van september

en de vleermuis vulde zijn spelonken

lichamen tuimelden spoorloos

uit het omhulsel van hun naam

een elfde van september was het

en men zag zijn kaken malen alsof

hij de angst herkauwde, de kreten

proefde in de vloed van zijn speeksel

het was een elfde van september

en hij beet de snaren van de gitaar

de matrassen van hun bed, hij kraste

gelijk een schreeuw in een kelder

zijn ketsende roepnaam op de nacht

de echo van Washington,  trawanten

en wie was heer en wie de meester

het was een elfde van september

de echte, en de vleermuis vloog uit

alsof een sein hem wekte, een engel

met bazuin joeg namen op als

insecten – de vleermuis hapte toe

met die weerhaak van een muil