|
mater et magistra
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
de zee is gelukkig. ze valt aan land
en loopt in eigen schoot terug. ongebroken.
zij werft niet en geen weigering kan haar verstoren.
de zee is gezond. zij weet van bewegen
het lenig en menigvuldig vertoon,
het enkelvoudig bestaan en evenwicht.
de zee is heel soepel. de maan heft haar
en legt haar op een muziek van meeuwen en mist.
de vezels, verzinsels der volledigheid
zijn haar louter water en zout.
ik ben licht, zegt ze, het luchtigste zand
kan mij dragen. zij draagt het zaad van alle
zwarigheid in dr losse meisjesharen.
kom, zingt ze, zwel en ik zal je verzwelgen.
kom, zingt ze en wiegt, en wacht.
|
