regensneeuwxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

meestal weet je het niet

vallen je woorden

door de mand

voor de eenoog van je raam

valt nu een regensneeuw

als razenden slaan de witte

kogels in de grond

blijft een tuin met een pokdalige

huid, een blubber op het voetpad

die onder je zolen slurpt zoals

een zeug van haar trog

blijft wat gauw weer over is

de herinnering aan een

harlekijn die tuimelde

uit zijn draden

meestal weet hij het niet

vullen zijn woorden een korf

die aan een touw boven

de stalvloer hangt, tot

een ondernemende rat over

de dakspanten sluipt, het touw

doorknaagt en het feestmaal

begint – hoe meer je

aan ideeën vergaart