Berettyóújfalu-Boedapestxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

vind niet te gauw dat hij

monkelend aanvaardt: de jongens

en meisjes van zijn klas

opgestookt in Polen

je volgt de rondgang

van zijn woorden, de tuin

met grafsteentafel, de bergen

rondom, de stad die hij

kent als doolhof en huis

bij slivovitsj en tokayer

beschouwt hij het plein

de bloedplassen decennia

na de tanks, de duiven

vandaag gevoederd

door oude vrouwtjes

namen zijn lichamen

opgedreven naar een kade

verdwenen tussen het ijs

dat kruide in de Donau

vind niet zo gauw dat hij

argeloos de uien pelt, het rode

vlees aansnijdt en mijmert

als een pijprokende opa

loop even  mee, over

de plaveien van Boedapest

leg je vinger in de wonden

van de gevels, kom terug

naar het dorp waar hij

op sjabbes de vaders zag

de zonen met krullen en keppel

door het steegje langs

zijn vaders ijzerwinkel

terwijl hij op mussen

schoot, verwonderd

dat je kan missen