|
uit Een stuk of wat
shelter from the stormxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
nu ik nog met jou dit huis bewoon
in mijn noodverband van zwijgen
nu in jou de etter nog dóórstroomt
die met piepschuim doornen
deze kop ooit kroont
nu jouw geduld de vlooien leest
van mijn verveling
nu jij het ritueel van warme wijn inluidt
dat de adders slapen doet
onder de hete steen van mijn huid
nu jouw vingers jouw vingers
mij vinden in mijn verloren zijn
nu nog kort nog
waak over mij
waak over mij
met je zondonzen buikrand
waak over mij
weldra zal ik uitbreken
wegvloeien
weeïg vliezig in het zand
|
