Jean-Luc en de Crem
Jos Geysels ontlokte in Knack aan Jean-Luc DH de bedenking dat hij vandaag net zo goed in een socialistische partij zou kunnen militeren, alleen weet hij niet zo direct in welke. Pieter van het Cremlin, die zoals een lievevrouwbeeldje van Lourdes maar een kleine poetsbeurt nodig heeft om op te gloeien van verontwaardiging, slaat roder uit dan een vlag op 1 mei.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wat leren we hieruit? Een aantal politici is in de eerste plaats bezig met zichzelf, met pure partijpolitiek of met la politique politicienne. Een ruimere benadering van het politieke bedrijf, daarvoor is hun schedel te nauw. Wie aangesloten is bij de CM krijgt wekelijks Visie in de bus, het blad van het ACW. Daarin kun je over allerlei onderwerpen - de armoede in eigen land, de woonmarkt, de migratie en Derde Wereld, de Amerikaanse oorlogsgekte standpunten lezen die linkser zijn dan die van de SPa. Hieruit blijkt duidelijk dat het ACW, de oorspronkelijke arbeidersvleugel van de christen-democraten, de meest natuurlijke bondgenoot is van de socialisten. Jean-Luc heeft dus niets nieuws gezegd en de Crem evenmin: die man schurkt zich aan tegen het Blok zoals een rund dat jeuk heeft van de eigen stront. Mocht er een Forza Flandria komen met enige kans op succes dan wringen figuren als de Crem zich vooraan op de lijst: azijnpissers dragen nu eenmaal rechts.
|
