|
is het einde van de winter in zicht?
Enkele bedenkingen bij het nieuwe 'lentemanifest' (zie De Standaard van vandaag maandag) dat pleit voor meer Vlaamse - en Waalse - autonomie.
Ten eerste lezen we: 'De rentemeevallers van de afgelopen jaren zijn niet voldoende geïnvesteerd in versnelde afbouw van de overheidsschuld maar in een expansief budgettair beleid.' Tegelijk pleit de groep voor meer investeringen in de strijd tegen de armoede. Hoe denkt men beide tegelijk te realiseren: meer schuldvermindering en meer aandacht voor de non-profit? Wil men terug naar het inleveringsbeleid van de regeringen Dehaene?
Ten tweede onderstreept het manifest wellicht terecht dat het probleem met Brussel niet de buitengrenzen maar de binnengrenzen zijn, id est de versnippering van bevoegdheden binnen het Brusselse gewest. Concrete voorstellen om wat te doen aan, bijvoorbeeld het politioneel, verkeers- of onderwijsbeleid, staan niet in de tekst. Ziet men enige kans dat de Brusselse gemeenten hun autonomie prijsgeven?
Ten derde schrijft men: 'Vlaanderen en Wallonië groeien steeds verder van elkaar weg.' Men kan met deze vaststelling twee kanten op: het 'fait accompli' registreren en de scheiding der geesten verder aanmoedigen; maar men zou er ook tegenin kunnen gaan en pleiten voor meer culturele uitwisseling tussen de gewesten en meer mogelijkheden om over de taalgrens heen werk te zoeken. Ik ben allesbehalve een unionist, maar ik stel vast dat heel wat kansen onbenut blijven: hoeveel Vlamingen kennen, afgezien van Pierre Mertens, één nog levende Waalse auteur of dichter?
Dit manifest levert in globo beleidsvoorstellen of -intenties die nu eens vrij sociaal overkomen, dan weer liberaal. Heeft dit te maken met de heterogene samenstelling van de ondertekenaars: gaande van zeer rechtse denkers zoals Matthias Storme, tot eerder linkse zoals Ludo Abicht?
|
