over de schreve
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

kom je, we gaan in vrede, laten

de woorden eindelijk los

kom je, stroom je als regen

door mergel en zavel: we zoeken

het steen op dat onze woning zal dragen

een huis van licht en luchtigheid

het kon als een kooi aan de bomen,

als een gasbel opklimmen, stollen

in glas: zichtbaar en even

doorzichtig, zijnde alsof het niet was

kom, we laten de woorden

hun mening, hun menigvuldig

betoog: wij ontkennen naam

en verleden van al wat we

weten – kom je, we gaan

over de schreve, laten

woorden en koorden

eindelijk los