De Standaard en de koran. Een voordeel van het internet is zijn démasqué: gebruikers geven zich bloot op een manier die ze in een andere context allicht niet zouden durven. Zo komt de pedofiel in de onopvallende burgerman naar boven en de primaire geest in de lezer van een kwaliteitsblad. Vorig jaar kon men al op de site van Knack lezen hoe gereageerd werd op de licentiaatsverhandeling van Freya Vandenbossche: wie dacht dat dit weekblad door intellectuelen of hoger geschoolden werd gelezen, door mensen met beschaving dus, zal wel geschrokken zijn van het seksisme en de vulgariteit. Vandaag schrijft een zekere Edwin Mincke in ons meest prestigieuze dagblad: Proficiat aan de lobbymachine die jullie zover gekregen heeft. Ik ga mijn bon inruilen voor een koran om er mijn open haard mee aan te steken.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het gebeurt wel vaker dat je de opmerking hoort of leest: waarom moeten wij altijd verdraagzaam zijn, in landen zoals Marokko of Iran zouden wij met onze opvattingen en levensstijl in de gevangenis vliegen? Het punt is nu juist dat West-Europa expliciet of impliciet zichzelf als een hogere beschaving beschouwt en dat hogere heeft pas enige geldigheid wanneer het blijkt uit concreet gedrag. Wij voeren geen doodsstraf uit omdat we deze praktijk barbaars vinden, ook al gebeurt het in andere landen wel. Op een gelijkaardige manier zijn we tegen het stenigen, handen afhakken en boeken verbranden. Zoals de grote dichter Heine het schreef: waar boeken worden verbrand zullen weldra mensen worden verbrand. Sommige lezers van De Standaard, die zich sterk beroepen op het oorspronkelijk christelijk karakter van deze krant, demonstreren een duidelijk heimwee naar de tijd van de ketterverbrandingen.
Soms is het absoluut nodig om de wapens van een mogelijke tegenstander te kennen om hem te kunnen verslaan of tot rede te brengen. Kennis van de koran, en van de islamitische overlevering zoals die bewaard wordt in de hadith en de soenna, is noodzakelijk om argumenten te kunnen weerleggen als : dit moet van mijn geloof, het heilige boek zegt etc.
En het zou inderdaad geen kwaad kunnen mochten de heftige contestanten van het initiatief van De Standaard opnieuw in hun eigen bijbel gaan lezen. Dan niet in de verzen van het boek Exodus die oproepen tot oog om oog maar in de uitspraken van hun goddelijke profeet Jezus die een joodse wijsheid herhaalde: doe nooit aan een ander etc
Wat de kern van de zaak betreft: het probleem met orthodoxe gelovigen is dat zij hun heilig boek de thora, de bijbel of de koran beschouwen als het eens en voor altijd geopenbaarde woord van hun god. Deze openbaring moet letterlijk worden genomen, enige historische duiding is uit den boze. Je mag dus niet zeggen dat deze boeken werden geschreven door en voor mensen in een patriarchale tijd, in een maatschappij waarin de mannen het onbetwistbaar voor het zeggen hadden en de vrouw in de eerste plaats werd gezien als een baarmoeder, soms zelfs als een veredeld huisdier dat voor een nageslacht of erfopvolging moest zorgen en daarom moest onderworpen worden aan allerlei kuisheidsregels want alleen die seksuele gedragsregels konden garanderen dat de erfopvolger een wezen van eigen vlees en bloed zou zijn. Omdat het lastiger is om de levensomstandigheden op aarde te verbeteren dan de gelovigen een verhaal te vertellen over een toekomstige beloning of straf, en omdat de mens blijkbaar van in de begintijd moeilijk om kon met zijn sterfelijkheid, werd een voortbestaan na de dood in het vooruitzicht gesteld: enerzijds om af te schrikken en anderzijds om te sussen. De koran is ondermeer daarom een wreedaardig boek: in geen enkele andere heilige tekst wordt zo vaak met het helse vuur gedreigd als in de soeras. En, dat is het verwonderlijke, zoals Richard Dawkins terecht opmerkt: hoe kan men zo blijmoedig, zo liefdevol vertrouwen op een god die zich zowel in het oude testament als in de koran aanstelt als een sadistische wreker? Waarin verschilt deze god van de wrake van de donder- en bliksemgoden van vroegere beschavingen? Als de meeste mensen in Europa Wodan en Zeus behandelen als sprookjesfiguren, waarom doen ze dat dan niet net zo goed met die jaloerse wraakzuchtige heerser van Mozes en Mohammed? Is het ondenkbaar dat over een x-aantal eeuwen de toekomstige mens zal glimlachen om de goden van vandaag zoals wij ons verbazen over de goedgelovigheid van Romeinen en Grieken, van Kelten en Germanen?
|