prentkaarten uit Istanbul – Orhan Pamuk
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

beelden van een stad waar

een vrachtschip plompverloren

een woning binnenvaart:

één dode, de mooiste dochter

een olijfboom op een toren

en het bouwsel lijkt een stok

waaraan een hond een kluifje had

één van de duizend in de straten

verf bladdert en dwarrelt

een roetzwart haarroos

alsof de houten erkers zich

al eeuwen staan te krabben

nergens nog cipressen

waar de graven wegzakten,

botten versplinterden: muizen-

schedeltjes in een braakbal

stenen vreten stenen en huizen

zuigen huizen op en bij toeval

ontstaat een wonder: klimop

en rozen dringen door

in marmer en lood

de reiziger legt zijn waterverf, arceert

een schaduw: deze wereld duurt

een penseelstreek lang, maar

het penseel blijft zich herhalen