een moeder toch?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- bij een interview met Wim Distelmans -

hoe vertrouwelijk komt ze

nader, moedertje Dood: een hand

op je schouder en zoetjes, zoetjes

wordt ze zwaarder, worden haar

diepe kussens een zee

doezel, sluimer: voel je

dat je van suiker bent en

langzaam, langzaam oplost

in het lauwe water

hoe zelfverzekerd, een vrouw

van schaduw en je huid

verkleurt, een korenveld

in een milde avond

geen leeuwerik roert, een

veldmuis ritselt, een onrust

die zich schuilhoudt alsof

hij nog wacht op zijn beurt

de moeder zalft, jaagt

de demon naar de zwijnen

en veilig glijd je zoals

het kind van toen, de sneeuw

was nooit zo zalig