SP.a en Citibank
Het was te voorspellen dat het initiatief van SP.a om de klachten over wanpraktijken bij de Citibank te bundelen, protesten zou uitlokken.
Vanuit de VLD - die alleen aan haar rechtse kant Open is - voelde Bart Tommelein zich geroepen om als Blauwe Ridder de weerloze bank in bescherming te nemen. Als gewezen woordvoerder weet Trommelein wel wat lawaai maken is.
De rechtse pers - in het bijzonder De Standaard - selecteert duidelijk allerlei opiniestukken en lezersbrieven die de SP.a nu eens beschuldigen van heimwee naar het communisme, dan weer van politiek opportunisme.
De cruciale vraag is echter waarom niemand eerder met deze klachten naar buiten is gekomen: als men vindt dat dit niet de taak is van een politieke partij, waarom is deze ontmaskering dan niet gebeurd door organisaties en personen die beroepshalve met handelspraktijken en armoedebestrijding bezig zijn?
In essentie gaat het om de confrontatie van twee ongelijke partijen: een geslepen, specifiek opgeleide verkoper versus een argeloze, weinig opgeleide klant. Iedere Vlaming heeft al kunnen ondervinden hoe agressief de moderne verkoopstechnieken zijn, via call centers, misleidende folders of advertenties etc En het zijn niet alleen de laaggeschoolden die in de val trappen.
Voor elke vorm van machtsmisbruik geldt deze regel: wie ervan weet en erover zwijgt, die maakt zich medeplichtig. Maar nog altijd schiet men liever op de boodschapper dan op de pleger van het misdrijf. Waarmee de sluipschutters en koene ridders van de vrije markt verraden waar hun loyaliteiten liggen.
