uit Van Toen en Thuis

nieuwjaar met Kozzen Johnny
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

begin stil: begin het jaar op de dijk,

veeg met je adem over de schalie

van de Schelde en lees nu wat ze

moe en moemelend schrijft

nauwelijks wind en geen bladeren

houdt die aan kaarten over

in zijn hand - hij speelt nog

een troef uit, een joker:

een zwerm kwikstaarten

in een zwarte els met pootjes van oker

en mezen die aan de trapeze zwaaien

van hun Cirque sans Soleil

en de schalie schrijft zich vol

als een schuivende nieuwsband -

je leest haar berichten voor het eerst

je kent ze al heel je leven

kijk maar voor je, achter je op de dijk:

daar komt den Boezer naar je toe

de bakker van om de hoek

aan het wandelen met zijn schone Maria

die daar staat: gij zijt goed

gevuld en ik een haringgraat -

na de dood van jouw moeder

moest haar matras naar den Boezer:

een matras in een bakkersoven?

we proefden het brood achteraf en zou je

geloven:  het smaakte naar moeder

de Schelde borduurt haar woorden

met filigraan in haar sleep -

je verbeelding houdt weer huis

in het geluidloze van haar golven

je merkt het statige nijgen op

in de elzen, haar hofdames,

en wie trippelt over de loper

wie buitelt en vertelt die voze mop?

Kozzen Johnny breekt weer in

daar in de verte bij de Kreek:

zie je die blokkendoos staan

die ruwbouw van een restaurant?

we klommen door het raam

en de spanning sloeg ons op de darmen:

we persten ze uit in een soepbord

met een glanzende gouden rand

de stilte grinnikt om Kozzen Johnny

het water licht in de bochten even op

de wind in de elzen schommelt als een kind

met gouden krullen op een houten pony

Kozzen Johnny Kozzen Johnny

hij schommelt voor de dood

Kozzen Johnny Kozzen Johnny

hij schiet naar jou met een korstje brood