ecce homoxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- bij een vernissage van Joris van Opstal –

kunst is verzwijgen, zeggen:

zie de mens in het maaksel

lees zijn geschiedenis

in dit nauwelijks spreken

het wijst met geheime

en tastbare handen

waar hij vandaan komt

langs wat voor weg

het herbergt relieken

in een schrijn, soms niet

om aan te zien tenzij

met bloedende ogen:

zie het bot van een bloeiende

vrouw, de kramp in vingers

tot op het bot ontbloot

lees en herschrijf deze geschiedenis

in haar schuwe taal van bijna

zwijgen: neem in je mond het zand

van de akker des doods, het zaad

in deze bittere aarde – er is geen

kunst dan wat moeizaam

opstaat uit dit miasma

van ontbinding

zie jezelf in het maaksel,

de vinding, vreemde die je bent,

de gezichten die je hebt getoond

in een vergeten droom

rouw om de geschiedenis

van de mens, de jouwe,

raad de verborgene

op de bodem van de slaap

kunst is slaapwandelen

in de jubel van raadsel en rouw,

doen wat een ander slechts droomt,

nog een ander in jou