morgen en mistxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

nevel, nog week en wazig, een woord

zonder kracht en toch: hij kleeft

als een schimmel aan je ogen, zijn

kille poten zoeken in je vlees

je verstuift wat bladeren, zand hangt

aan je zolen als een herinnering

er is het zwijgen, een bange vogel

een ritseling die wil samen zijn

de bomen dragen hun koude zweet

lijken zwarter dan hun voorbije

schaduw, een tak breekt als een

bot, een keten in een kerker

denk er de honger bij, het deksel

dat niet meer wordt opgelicht,

de stappen steeds holler daarboven

nevel en de wereld verwijdert zich

je loopt alleen met een schijn

van leegte, weet dat nu bloedwarme

wezens beluisteren hoe de bladeren

schuiven aan je voet, het zand dat

grijpt nog als een dode hand