imagoprobleem islam ( zie De Standaard van vandaag)
Een feit is pas een feit wanneer het door wetenschappelijk onderzoek is vastgesteld. Zo lijkt het wel.
Politicoloog Marc Hooghe (KUL) onderzocht de nieuwsuitzendingen van VTM en VRT en kwam tot de conclusie dat de islam kampt met een negatieve beeldvorming. Alsof niet iedereen die het wou horen en zien dit voor zichzelf kon uitmaken.
Merkwaardig is echter dat Hooghe de verantwoordelijkheid gaat zoeken bij het slecht functioneren van de moslimexecutieve. Laten we eerlijk zijn: wanneer joden ter sprake komen dan brengt men toch niet iedere keer een opperrabijn in beeld maar wel 'gewone' joden zoals Claude Marinower. En als het gaat over het christendom krijgen we niet uitsluitend kardinaal Danneels of een bisschop te zien, maar bijvoorbeeld ook Mieke van Hecke, de secretaris-generaal van het katholiek onderwijs.
Het fundamentele probleem is dat de moslimperceptie past in een algemene tendens bij tv-journalisten: zij gaan uit van het dogma dat goed nieuws geen nieuws is. Iedereen kan dag na dag vaststellen dat het journaal van 19 uur op Eén een opeenstapeling is van negativisme: aanslagen, ongevallen, rampen, misdaden.
Ik weiger te geloven dat het Vlaamse volk zo pervers is dat het alleen dit soort berichten wenst te lezen of te zien.
Waarom is 'Man bijt hond' al jaren een succes? Precies omdat het gewone mensen aan het woord laat met herkenbare of amusant bizarre gedragingen: de toon van dit programma is er een van warme menselijkheid.
Vlaanderen zet grote ogen op wanneer er eens een 'normale' moslim in beeld komt zoals de geestige Limburgse Turk in De Slimste Mens of intelligente moslima's in De Zevende Dag die zich presenteren als het volslagen tegendeel van godsdienstig fanatisme.
De voorbeelden van een geslaagde integratie liggen voor het rapen als men er maar de moeite voor wil doen en als men aanvaardt dat de meerderheid van de bevolking snakt naar positief nieuws: niet alleen uit eigen land, maar bijvoorbeeld ook uit Afrika.
Men kan blijven geleerde of alarmerende teksten produceren over verzuring en toenemende onverdraagzaamheid, maar als men de mensen dagelijks bestookt met onheilstijdingen dan kan men onmogelijk verwachten dat dit geen weerslag heeft op de psychologie. Om Freud te parafraseren: het 'onbehagen in onze cultuur' heeft in grote mate te maken met deze eenzijdige berichtgeving.
Als je mijn mening vraagt: ik noem deze eenzijdigheid een misdaad, niet alleen tegenover de mensen die in beeld worden gebracht, maar eveneens tegenover het Vlaamse volk dat door dit negativisme wordt vergiftigd.
|