gyne eleisonxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- bij een houtsnede van Joris van Opstal –

zo werd steeds gezongen:

met de boom des levens

klevend aan zijn rug droeg

de Here ons een goede vrucht

verdragen we dit beeld:

een zoenoffer aan een vertoornde

demon - hij droeg doornen, spijkers,

woorden: waarom hebt ge mij verlaten

wie ziet haar in de schaduw:

een vrouw, een boom des levens,

zij duwt met duizend twijgen

de muren van je weg

een man richt maar een lans

op ingebeelde reuzen, op

monsters in zijn hoofd

hij slaat nagels van waanzin

in vlees en hout, in geen kamer

slaapt hij veilig of hij droomt

een samenscholing, demonen

in een rondedans

de boom zingt in zijn schaduw:

droom nu zachter, zalig zij

die niet hebben volbracht, vlees

dat telkens weer verrijst, aan

muren duwt en faalt

telkens weer

(de houtsnede is te groot om in te scannen vandaar deze Servaes)