de papavers van Aptera
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

we zagen ze nergens

zo rood als in de ster

van een mitrailleurnest

en hadden ze een mitrailleur?

we dachten er de namen

bij van vaders en zonen

hoe ze zich omsingeld zagen

door de golvende staalhelm

de witte rune op het zwarte lapel

onmogelijk spatte hun bloed

zo karmozijn zo scharlaken

als later de klaprozen

in hun verpulverde kom

ingesloten door salie

een maquis van christusdoorn

we kwamen als verdwalende

geesten, raadden vergeefs

naar een reden: een klooster,

een blatende kudde, een bastion?

we lazen over de landing

van veldgrauwe engelen

het aureool van een valscherm

maar hoe leer je aan een klaproos:

‘meine Ehre ist Treue’?