De vorige preek eindigde met de zin: 'Leven volgens de eigen overtuiging is blijkbaar een lastige opgave.' Hieraan moet ik toevoegen dat het mijn diepste overtuiging is dat iedere zuiverheid leidt tot fanatisme, dit geldt ook voor een vrijzinnigheid die streeft naar een uiterste consequentie. We mogen aannemen dat Osama Bin Laden in zijn geest 'puur' is: uit alle informatie blijkt dat deze man leeft volgens zijn persoonlijke overtuiging, maar dat zijn principes en levenswijze gevaarlijk zijn, zal iedereen hopelijk wel inzien.
Geestelijke puurheid komt altijd neer op brandstapels, zoniet brandstapels van hout, dan alleszins een foltering van de psyche - eventueel een zelfkwelling. De menselijkheid is altijd een compromis. Steeds zal er in onze concrete keuze een element van onzuiverheid zijn. Deze these is gewoon een herhaling en vrije vertaling van de bekende gedachte van de filosoof Blaise Pascal: 'l'homme n'est ni ange ni bête, et le malheur veut que celui qui veut être l'ange devient bête'. Waarbij we 'bête' kunnen vertalen zowel met 'stom' als met 'beestachtig' - wat meestal een belediging is voor de beesten.
Waar het om gaat is het 'eerbare' compromis: waarachtigheid betekent een streven naar trouw aan zichzelf in de wetenschap dat men gedoemd is om geregeld te falen.
Naar het woord van Boeddha moet men zichzelf met het nodige mededogen beoordelen: wie zichzelf het mislukken niet kan vergeven, die zal evenmin de anderen kunnen vergeven. En zonder vergiffenis wordt het leven een slagveld.