|
uit Een stuk of wat
Bluefields, Nicaragua
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Eileen,
die smalle keet in Bluefields
waar de vissersboten op het droge
lagen, ze had geen naam
cumbia, natuurlijk, in trillend
gillend commeerplastiek
een Victoria in zwoelte die besloeg
jij dronk al in de morgen, zocht
een biersoort om het aan te lengen
om te brengen, jouw Ierse bloed
ik vertaalde de Hollandermoppen
van mijn leerlingen en viel gelijk
een benji-springer telkens jij schaterde
zo on-Yankee, zo Dublins
er konden oranje bloemen in je haar
een klavergroen fluwelen bandje
om je hals, een Saint Patricks
kruisje van witgoud (goodnight
Eileen, goodnight Eileen, Ill
see you when I dream)
je schreef, por supuesto, iedereen schreef
in ons gezelschap aan een boek, een reportage,
een docudrama iedereen zou verslag
uitbrengen die laatste zomer van de
Sandinisten en wie bleef nog over, wie
was thuis gebleven om daarvan op te horen,
om daarnaar uit te zien:
een lege spiegel, een stapel kranten
nieuws uit Nicaragua, de nederlaag
zoals dit bericht uit verloederd Bluefields
uit bloedheet Bluefields waar een cerveza
het dubbele kost van in Managua
blue blue Bluefields waar de vis rot
in de haven, ik dronken word van je Ierse lach
Eileen, Eileen,
stuur me uit Brooklyn een kopietje, wil je,
van jouw pientere tekst
|
