Gisteren schreef de jonge wielerjournalist Sven Spoormakers dat schandalen zoals dat rond Ivan Basso en dokter Fuentes wel eens het einde van de wielersport zouden kunnen betekenen. Hij voerde twee argumenten aan: de grote sponsors - de multinationals dus - zullen worden afgeschrikt en de publieke belangstelling zal drastisch verminderen. Dat eerste argument slaat op de plannen van de UCI en van de ploegleiders aangevoerd door Patrick Lefèvre om de wielersport verder te mondialiseren naar het voorbeeld van onder meer het tenniscircuit. Het rare aan deze redenering is dat de dag voordien een andere sportjournalist, met name Hans Vandeweghe, aan de hand van 'het geval ' Kim Clijsters demonstreerde dat topsport schadelijk is voor het lichaam, juist vanwege de overbelasting door het tenniscircuit. En dan zou wat schadelijk is in het tennis opeens een na te streven doel moeten zijn in het wielrennen? Het tweede argument: is het niet zo dat een aantal wielerwedstrijden juist te lijden hebben onder te veel belangstelling, in sommige wedstrijden wordt de veiligheid van de renners bedreigd door opdringerige toeschouwers. En daarnaast heb je de indigestie aan uitgezonden wedstrijden van de derde garnituur terwijl vroeger alleen de topwedstrijden werden uitgezonden en dan nog uitsluitend de finale. Je zou als opiniemaker toch moeten weten wat je wil: een gezonde sport of een circus dat geld moet opbrengen. Hans Vandeweghe heeft het mij eens gemaild: 'sportjournalistiek' is een contradictio in terminis, je kan niet tegelijk journalist zijn en bezig met sport. Het eerste vraagt om kritische afstandelijkheid, het tweede om betrokkenheid met al de hysterie en pathetiek die daarbij hoort. Een voorbeeld (niet om na te volgen) is voetbalkenner Filip Joos: diens overslaande commentaarstem geeft je het gevoel dat je midden een klas gillende bakvisjes staat. Wellicht heeft Vandeweghe gelijk. In het verleden hebben een paar sportjournalisten zoals Piet Thys en Jan Wauters het geprobeerd op de radio. En telkens bleek dat zij toch meer supporter werden dan kritische observator. Vergelijk het met erotiek: de extase bereik je niet met een analyserende geest.